 |
| Salvador Dalì |
Το άκουσμα της λύπης
σε βρίσκει πάντα τη στιγμή,
που η γωνία μηδενίζεται
και κείνο το μαβί
προοίμιο της νύχτας έρχεται.
Τη δύση των ματιών σου πως να την αντέξω!
Και τότε χρέος
αφήνεις στο μέλλον,
υπόλοιπο ονείρων.
Η τρυφερή τους σκιά
χαράζει τους αιθέρες.
Τη δύση των ματιών σου πως να την αντέξω!
Θα σου φανεί παράξενο,
μα έτσι είναι,
την καλύτερη στιγμή
απόψε μου τη χάρισες,
την ώρα που δεν ήξερα,
Τη δύση των ματιών σου πως να την αντέξω!
22.01.1997
