 |
| When we were young by Don Rigoberto |
Πόσες φορές ματώθηκα
απ’ τις πληγές των φίλων,
μεσ’ στα σκοτάδια χάθηκα
δικών και αλλοφύλων.
Προδοσίες, μα και ήττες
σβήναν τα όνειρά μας,
πάνω στις χαρές οι θύτες
καίγαν τα σύνορά μας.
Μαζεύουμε τις μνήμες μας
πλέκουμε νέο μίτο,
παλεύουμε στις δίνες μας
μέχρι τα νέα ζήτω.
Φίλοι μου μη δειλιάζετε!
Ακτίνα την ακτίνα
καινούργιο φως μας έρχεται,
με όνειρα και κρίνα.
Και οι πληγές θα κλείσουνε
και τούτα ’δω τα βρύα
δέντρα ψηλά θα γίνουνε
ως την Ελευθερία!
07.07.2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου