ΑΙΕΝ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ (Του Δ.Βασιλείου)

100 χρόνια πέρασαν απ’ την γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη και τέσσερα από τότε, που εκείνο το τραίνο τον πήρε πέρα απ’ τη ζωή, στις φωτεινές λεωφόρους της ιστορίας, του μύθου και του θρύλου. 
Μίκης Θεοδωράκης!
Συμπαντικός χορδιστής και μελωδιστής. Μύστης της αρμονίας της ψυχής και του φωτός, της καρδιάς και της φωτιάς. 
Συμπαντικό θαύμα μιας αρμονίας αγαστής, επαναστάτης κι εραστής.
Άτλαντας της συμπαντικής αρμονίας.
Συνομιλητής και συνδημιουργός της ιστορίας.

Ενοποιό και ταυτοτικό στοιχείο των ανθρώπων ολόκληρης της γης. Ο Μίκης, που μας τραγούδησε για το όνειρο που ’γινε καπνός, αλλά και τις καμπάνες που θα σημάνουν την ανάσταση.
Ο Μίκης, που μας τραγούδησε για το φεγγάρι που μας έκανε μάγια και για τη ζωή μας που να ’ταν σαββατόβραδο.
Ο Μίκης, που μας τραγούδησε για τα αίματα της αγάπης και των ερώτων τα θαύματα.
Ο Μίκης, που μας τραγούδησε για το Χάρο που χόρεψαν και ήπιαν μαζί και που στο τέλος έγιναν φιλαράκια.
Ο Μίκης, που πολέμησε τον Δεκέμβρη, αλλά έγραψε το τραγούδι για τον νεκρό αδελφό.
Αυτός ήταν και είναι ο Μίκης Θεοδωράκης!
Ο Μίκης της Δραπετσώνας και της Βουλής.
Ο Μίκης του καημού και του «χάθηκα».
Ο Μίκης της «Ρωμιοσύνης» και του «Επιτάφιου», του «Canto General» και του «Romancero Gitano», του «Άξιον Εστί» και του «Διόνυσου».

Αυτός ήταν και είναι ο Μίκης Θεοδωράκης που πάνω του «κακιά σκουριά δεν πιάνει».
Μετά την αναχώρηση του τραίνου, που τον πήρε πέρα απ’ τη ζωή, όλοι εκείνοι που τον έριχναν σε φυλακές και εξορίες, όλοι εκείνοι που απαγόρευαν τα τραγούδια του, όλοι εκείνοι που σομποτάριζαν τις συναυλίες του και έκοβαν τα καλώδια των μικροφώνων του, όλοι εκείνοι που τον κατηγορούσαν σαν 
συμβιβασμένο και οπορτουνιστή, όλοι εκείνοι που ασύστολα κι’ αναίσχυντα τον συκοφαντούσαν, όλοι αυτοί που του γύριζαν τη πλάτη, όλοι αυτοί έρχονται σήμερα να τον «υμνήσουν», να τον «τιμήσουν», να τον «τσιμπολογήσουν», να τον «κάνουν κομμάτια άγιου ξύλου», να τον «κάνουν δρόμους και πλατείες», να τον «καρπωθούν» εν τέλει, μπας και γευτούν λίγη αναγνωρισιμότητα, λίγη δόξα, λίγες τιμές, λίγες ψήφους, λίγα λεφτά (και πολλά αν είναι δεν τους πειράζει), λίγο ότι να ’ναι, αρκεί κάτι να ’ναι που να δώσει μια διάτουσσα λάμψη στην αισχρή ασημαντότητά τους.

Εκάς οι βέβηλοι και κάθε λογής έμποροι και διαχειριστές της μνήμης και της ιστορίας μας.

Αυτός ήταν και είναι ο Μίκης Θεοδωράκης, ο δικός μας Μίκης, ο Μίκης του κάθε δικού μας ανθρώπου σ’ όλα τα μήκη και πλάτη αυτής της γης, παιδί του Ουρανού, αδελφός του Προμηθέα, συνάδελφος του Ομήρου. Αυτός ο Μίκης Θεοδωράκης της γης και τα ουρανού, της οικουμένης και του σύμπαντος, του έρωτα και της επανάστασης θα είναι πάντα μαζί μας για να βρούμε τη ψυχή μας και θα βοηθάει να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο, να φωτίζει το Δίκιο και τη Λευτεριά. 

Στη μνήμη του Μίκη Θεοδωράκη, αφιερώνω τα ποιήματά μου , “ΔΙΑΘΗΚΕΣ”, “ΛΙΒΑΝΙΣΤΗΡΙΑ” και “ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1944”.

ΔΙΑΘΗΚΕΣ

Τις διαθήκες

των προγόνων της Επανάστασης,

αυτών που προσπαθήσανε

τον κόσμο να αλλάξουν,

προς την Ελευθερία και το Δίκιο

τον δρόμο να χαράξουν,

πέτρινες εντολές και θείους λόγους

εμείς δεν θα τις κάνουμε,

μα οδηγούς ψυχής

και του μυαλού μας προβοκάτορες.

28.08.2023 , Πρέβεζα

ΛΙΒΑΝΙΣΤΗΡΙΑ

Και τώρα, τούτοι εδώ χτίζουν βαριά μνημεία,

μεγαλοπρεπή, δεν λέω, αλλά βαριά, πολύ βαριά,

στων επαναστατών τους τάφους πάνω,

μήπως εκείνοι σηκωθούν και τα λιβανιστήρια τους πάρουν απ’ τα χέρια

και μη τους μαστιγώσουν, σαν ανταπόδοση κι’ αντίποινο 

για την αγιοποίησή τους.

Γιατί αυτοί το ξέρανε πως η Επανάσταση

είναι πράξη και δοκιμασία

καθημερινή και αδιάκοπη!

30.11.2021 , Αθήνα

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1944

Πάνω στον τάφο μου, είπε, να γράψετε με κεφαλαία:

«ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ».

Μίκης Θεοδωράκης

Πολέμησε,

33 ημέρες πολεμούσε,

για την τιμή και την αξιοπρέπεια

αυτών που χάθηκαν

κι’ αυτών που θα ’ρθουν.

Πολέμησε,

33 ημέρες πολεμούσε,

για λευτεριά και για ζωή,

για τη ψυχή και τ’ όνειρο

αυτής της γης

και τούτων των ανθρώπων.

Και τον τιμώρησαν σαν άλλο Προμηθέα!

Στης Ικαριάς τα βράχια τον καρφώσαν,

γιατί δεν είχαν Καύκασο,

και το συκώτι του έτρωγαν,

αντί για τον αητό, οι καλοπατριώτες.

Ότι κι αν έγινε μετά,

το σύμπαν κι αν τον φίλησε

κι αρμονικά στον κόσμο κι αν σεργιάνισε,

δεν σβήνει εκείνη η φωτιά

π’ άναψε τον Δεκέμβρη,

μεσ’ στα μυαλά μας αναμμένη

για πάντα παραμένει.

01.12.2023 , Αθήνα