Η νέα χρονιά που έρχεται κληρονομεί τα προβλήματα που συσσώρευσε η παγκόσμια οικονομική κρίση και η νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική σε όλους τους τομείς της κοινωνίας και της ζωής μας.
Η ανεργία, η ακρίβεια που εξανεμίζει το εισόδημα των εργαζομένων, η υπερχρέωση των νοικοκυριών, η επίθεση στις εργασιακές σχέσεις, τα ασφαλιστικά δικαιώματα, η εκποίηση του δημόσιου πλούτου, η βελτίωση των μισθών και των συντάξεων, η ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας και της υγείας είναι θέματα που απαιτούν την αγωνιστική, ενωτική παρέμβαση των εργαζομένων.
Ταυτόχρονα, οι πολιτικές δυνάμεις, οι κοινωνικές οργανώσεις, όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες και οι πνευματικοί άνθρωποι οφείλουν να υπερασπιστούν τα πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα και να θέσουν φραγμούς στην εντεινόμενη καταστολή και τον αυταρχισμό που αποτελεί την «απάντηση» της κυβέρνησης στις κινητοποιήσεις των νέων και του λαού.
Ιδιαίτερα το φετινό Δεκέμβρη γίναμε μάρτυρες μιας πρωτόγνωρης νεολαιίστικης εξέγερσης με αφορμή την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Το μήνυμα των τελευταίων νεολαιίστικων κινητοποιήσεων είναι σαφές και προς κάθε κατεύθυνση. Οι νέοι σήμερα διεκδικούν αλλαγές στη ζωή τους, στην εκπαίδευση, αρνούνται την εργασιακή επισφάλεια, αντιμάχονται τον αυταρχισμό του κράτους.Τούτες τις ώρες θέλουμε επίσης να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στον πολύπαθο λαό της Παλαιστίνης.
Στο σημερινό δύσκολο, διεθνές και εσωτερικό περιβάλλον, η ελπίδα βρίσκεται στους καθημερινούς αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας για την βελτίωση των όρων της ζωής τους, στο διαρκή αγώνα για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας δικαιοσύνης, ανεκτικότητας και αλληλεγγύης.
Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008
Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008
ΧΑΙΡΩΝΙΑ - ENELCO: O-1 (Διαιτησία Μιχάλης Λιάπης, Παρατηρητής ΚΑΣ)
Στροφή 180ο έκανε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο μέσα σε έξι μήνες στο θέμα της κατασκευής θερμοηλεκτρικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της εταιρίας ENELCO Α.Ε., σε απόσταση 830 μέτρων από το όριο του αρχαιολογικού χώρου της Χαιρώνειας.
Τον περασμένο Ιούλιο το Συμβούλιο καταψήφισε τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου με ψήφους 9 κατά, 5 υπέρ, με το σκεπτικό, τότε, ότι «βλάπτει εμμέσως τους παρακείμενους αρχαιολογικούς χώρους και θα υποβαθμίσει οπτικά το περιβάλλον».
Η γνωμοδότηση δεν υιοθετήθηκε από τον υπουργό Πολιτισμού Μιχάλη Λιάπη που χθες, προπαραμονή Χριστουγέννων, ανέπεμψε και πάλι προς συζήτηση το θέμα στο Συμβούλιο. Η νέα ψηφοφορία ανέτρεψε πλήρως την προηγούμενη. Με συντριπτική πλειοψηφία (15 προς 1) τα μέλη του ΚΑΣ ψήφισαν αυτήν τη φορά υπέρ της περιβαλλοντικής μελέτης ανάβοντας το πράσινο φως για την υλοποίηση του έργου… Η σύγχρονη «μάχη της Χαιρώνειας» είχε ως πεδίο δράσης την ίδια περιοχή, κοντά στον ομώνυμο αρχαιολογικό χώρο. Εκείνο που άλλαξε ήταν ο όγκος της μονάδας που μικραίνει.
Αναπομπή
Η αναπομπή του θέματος έγινε γιατί η εταιρία Enelco Α.Ε. (σύμπραξη ιταλικής ENEL και ομίλου Κοπελούζου) προσάρμοσε τη μελέτη πάνω στο πόρισμα της επιτροπής αυτοψίας που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο από μέλη του ΚΑΣ στην επίμαχη περιοχή (πριν από την πρώτη ψηφοφορία). Το πόρισμα ανέφερε ότι είναι δυνατή «υπό όρους και προϋποθέσεις» η ανέγερση της μονάδας. Ο επανασχεδιασμός της μονάδας προβλέπει μεταξύ άλλων μείωση ύψους και όγκων των υπό ανέγερση κτιρίων, κατάργηση ορισμένων και φύτευση υψηλών δέντρων για την απόκρυψη του εργοστασίου.
Οι πολέμιοι δεν πείστηκαν και ζήτησαν την αναβολή του θέματος. Η πρόταση καταψηφίστηκε και η συζήτηση στη συνέχεια… πήρε φωτιά. Το πρόβλημα δεν ήταν το μέγεθος του εργοστασίου, αλλά το γεγονός ότι η χωροθέτησή του δεν αλλάζει. Και όπως σημειώνει ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, «οι αρχαιολογικές θέσεις θα πληγούν άμεσα». «Αυτό που έχει σημασία είναι η χωροθέτηση του έργου. Δεν θα έπρεπε καν το θέμα να έλθει στο Συμβούλιο», τόνισε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αννα Φιλίνη. Στη συνέχεια κατέθεσαν τις απόψεις τους οι εκπρόσωποι της εταιρίας και του Διαχειριστή Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΔΕΣΜΗΕ) ο οποίος προκήρυξε το σχετικό διαγωνισμό που κέρδισε η Enelco. Η συζήτηση από το αρχαιολογικό ενδιαφέρον μετατοπίστηκε σε θέματα ενέργειας αλλά και χημείας.
Αφού δόθηκαν στα μέλη του ΚΑΣ διαβεβαιώσεις, ανάμεσά τους ότι από το εργοστάσιο δεν θα βγαίνει καπνός που θα είναι ορατός από μακριά, το Συμβούλιο έδωσε την έγκρισή του...
Από το http://www.e-tipos.com/newsitem?id=67287, Του Πάνου Παναγιωτάκου
Τον περασμένο Ιούλιο το Συμβούλιο καταψήφισε τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου με ψήφους 9 κατά, 5 υπέρ, με το σκεπτικό, τότε, ότι «βλάπτει εμμέσως τους παρακείμενους αρχαιολογικούς χώρους και θα υποβαθμίσει οπτικά το περιβάλλον».
Η γνωμοδότηση δεν υιοθετήθηκε από τον υπουργό Πολιτισμού Μιχάλη Λιάπη που χθες, προπαραμονή Χριστουγέννων, ανέπεμψε και πάλι προς συζήτηση το θέμα στο Συμβούλιο. Η νέα ψηφοφορία ανέτρεψε πλήρως την προηγούμενη. Με συντριπτική πλειοψηφία (15 προς 1) τα μέλη του ΚΑΣ ψήφισαν αυτήν τη φορά υπέρ της περιβαλλοντικής μελέτης ανάβοντας το πράσινο φως για την υλοποίηση του έργου… Η σύγχρονη «μάχη της Χαιρώνειας» είχε ως πεδίο δράσης την ίδια περιοχή, κοντά στον ομώνυμο αρχαιολογικό χώρο. Εκείνο που άλλαξε ήταν ο όγκος της μονάδας που μικραίνει.
Αναπομπή
Η αναπομπή του θέματος έγινε γιατί η εταιρία Enelco Α.Ε. (σύμπραξη ιταλικής ENEL και ομίλου Κοπελούζου) προσάρμοσε τη μελέτη πάνω στο πόρισμα της επιτροπής αυτοψίας που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο από μέλη του ΚΑΣ στην επίμαχη περιοχή (πριν από την πρώτη ψηφοφορία). Το πόρισμα ανέφερε ότι είναι δυνατή «υπό όρους και προϋποθέσεις» η ανέγερση της μονάδας. Ο επανασχεδιασμός της μονάδας προβλέπει μεταξύ άλλων μείωση ύψους και όγκων των υπό ανέγερση κτιρίων, κατάργηση ορισμένων και φύτευση υψηλών δέντρων για την απόκρυψη του εργοστασίου.
Οι πολέμιοι δεν πείστηκαν και ζήτησαν την αναβολή του θέματος. Η πρόταση καταψηφίστηκε και η συζήτηση στη συνέχεια… πήρε φωτιά. Το πρόβλημα δεν ήταν το μέγεθος του εργοστασίου, αλλά το γεγονός ότι η χωροθέτησή του δεν αλλάζει. Και όπως σημειώνει ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, «οι αρχαιολογικές θέσεις θα πληγούν άμεσα». «Αυτό που έχει σημασία είναι η χωροθέτηση του έργου. Δεν θα έπρεπε καν το θέμα να έλθει στο Συμβούλιο», τόνισε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αννα Φιλίνη. Στη συνέχεια κατέθεσαν τις απόψεις τους οι εκπρόσωποι της εταιρίας και του Διαχειριστή Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΔΕΣΜΗΕ) ο οποίος προκήρυξε το σχετικό διαγωνισμό που κέρδισε η Enelco. Η συζήτηση από το αρχαιολογικό ενδιαφέρον μετατοπίστηκε σε θέματα ενέργειας αλλά και χημείας.
Αφού δόθηκαν στα μέλη του ΚΑΣ διαβεβαιώσεις, ανάμεσά τους ότι από το εργοστάσιο δεν θα βγαίνει καπνός που θα είναι ορατός από μακριά, το Συμβούλιο έδωσε την έγκρισή του...
Από το http://www.e-tipos.com/newsitem?id=67287, Του Πάνου Παναγιωτάκου
Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008
ΛΑΡΚΟ:30 ΧΡΟΝΙΑ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΑΝΤΙΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ
Η πολύπαθη επιχείρηση της ΛΑΡΚΟ και οι εργαζόμενοι σε αυτή, τα τελευταία 30 χρόνια έζησαν πολλές περιπέτειες, που πληρώθηκαν από το κοινωνικό σύνολο και τους φορολογούμενους της χώρας μας. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς?
Την υπερχρέωση της επιχείρησης από τον τότε όμιλο Μποδοσάκη? Το φθηνό ρεύμα που έπαιρνε από τη ΔΕΗ? Τη μεγάλη απεργία και τη πανελλαδική συμπαράσταση στους απεργούς?Την μετοχοποίηση των χρεών? Την ζημιογόνα λειτουργία της στις αρχές της δεκαετίας του 80 και την περίφημη «κοινωνικοποίηση» της εταιρείας? Το σφιχτό εναγκαλισμό της με ντόπια και ξένα μεγαλοσυμφέροντα υπό τη σκέπη μικροκομματικών πολιτικών όλα τα επόμενα χρόνια? Την ψηφοθηρική αντιμετώπιση των εργαζομένων – αλλά και των προσλήψεων – από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ? Την έλλειψη όχι μόνο περιβαλλοντικής ευαισθησίας και επιχειρηματικής ευθύνης όλα αυτά τα χρόνια αλλά και στοιχειώδους οικονομικού προγραμματισμού που απαιτούσαν και απαιτούν οι ριζικά μεταβαλλόμενες συνθήκες της διεθνούς αγοράς?
Σίγουρα για όλα αυτά δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι στην εταιρεία και πολύ περισσότερο οι φορολογούμενοι της χώρας που τη στήριξαν με το υστέρημα τους, μέσω των κατά καιρούς ρυθμίσεων για την εταιρεία που προώθησαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις.
Η υπόθεση της ΛΑΡΚΟ δεν είναι θέμα της εκάστοτε κυβέρνησης, αλλά ένα εθνικό ζήτημα που απαιτεί υπερκομματική αντιμετώπιση γιατί έχει σχέση με τον ορυκτό πλούτο της χώρας, την παραγωγή και κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας,την βιώσιμη κατανάλωση και παραγωγή, την ανάπτυξη πέντε νομών, την προστασία του περιβάλλοντος, τις εξαγωγές αλλά και τη ζητούμενη εξειδίκευση της χώρας στη παραγωγή ενός στρατηγικής σημασίας προϊόντος για την Ευρώπη και τη παγκόσμια αγορά.
Η λύση των προβλημάτων της θα πρέπει να αναζητηθεί λοιπόν με δημόσιο διάλογο και διαβούλευση, σύμφωνα με τις αρχές και προκλήσεις της αειφόρου ανάπτυξης και με τη συμμετοχή όχι μόνο των κοινωνικών εταίρων (κυβέρνηση, εργοδότες, εργαζόμενοι) αλλά και της κοινωνίας των πολιτών.
Την υπερχρέωση της επιχείρησης από τον τότε όμιλο Μποδοσάκη? Το φθηνό ρεύμα που έπαιρνε από τη ΔΕΗ? Τη μεγάλη απεργία και τη πανελλαδική συμπαράσταση στους απεργούς?Την μετοχοποίηση των χρεών? Την ζημιογόνα λειτουργία της στις αρχές της δεκαετίας του 80 και την περίφημη «κοινωνικοποίηση» της εταιρείας? Το σφιχτό εναγκαλισμό της με ντόπια και ξένα μεγαλοσυμφέροντα υπό τη σκέπη μικροκομματικών πολιτικών όλα τα επόμενα χρόνια? Την ψηφοθηρική αντιμετώπιση των εργαζομένων – αλλά και των προσλήψεων – από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ? Την έλλειψη όχι μόνο περιβαλλοντικής ευαισθησίας και επιχειρηματικής ευθύνης όλα αυτά τα χρόνια αλλά και στοιχειώδους οικονομικού προγραμματισμού που απαιτούσαν και απαιτούν οι ριζικά μεταβαλλόμενες συνθήκες της διεθνούς αγοράς?
Σίγουρα για όλα αυτά δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι στην εταιρεία και πολύ περισσότερο οι φορολογούμενοι της χώρας που τη στήριξαν με το υστέρημα τους, μέσω των κατά καιρούς ρυθμίσεων για την εταιρεία που προώθησαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις.
Η υπόθεση της ΛΑΡΚΟ δεν είναι θέμα της εκάστοτε κυβέρνησης, αλλά ένα εθνικό ζήτημα που απαιτεί υπερκομματική αντιμετώπιση γιατί έχει σχέση με τον ορυκτό πλούτο της χώρας, την παραγωγή και κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας,την βιώσιμη κατανάλωση και παραγωγή, την ανάπτυξη πέντε νομών, την προστασία του περιβάλλοντος, τις εξαγωγές αλλά και τη ζητούμενη εξειδίκευση της χώρας στη παραγωγή ενός στρατηγικής σημασίας προϊόντος για την Ευρώπη και τη παγκόσμια αγορά.
Η λύση των προβλημάτων της θα πρέπει να αναζητηθεί λοιπόν με δημόσιο διάλογο και διαβούλευση, σύμφωνα με τις αρχές και προκλήσεις της αειφόρου ανάπτυξης και με τη συμμετοχή όχι μόνο των κοινωνικών εταίρων (κυβέρνηση, εργοδότες, εργαζόμενοι) αλλά και της κοινωνίας των πολιτών.
Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008
ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΟΙ ΤΟΠΙΚΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ?
Σκέψου σφαιρικά, δράσε τοπικά, προσωπικά και συλλογικά.
Η αντιμετώπιση των οικουμενικών τάσεων, προβλημάτων και κινδύνων μπορεί και πρέπει να ενισχυθεί από το τοπικό και περιφερειακό επίπεδο διακυβέρνησης. Είναι οι νομαρχίες και οι δήμοι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες προκλήσεις?
Ως οικουμενικές τάσεις ορίζονται τα συνεχώς ή / και περιοδικά επαναλαμβανόμενα αξιοπρόσεκτα γεγονότα οικονομικού, κοινωνικού, τεχνολογικού και περιβαλλοντικού χαρακτήρα στο σύγχρονο κόσμο. Οι δυνητικές προκλήσεις, απαιτήσεις και απορυθμίσεις που προκύπτουν από τα προηγούμενα γεγονότα καθορίζονται και είναι τα προβλήματα που χρήζουν ουσιαστικής αντιμετώπισης.
Οι κίνδυνοι που προκύπτουν είναι συγκεκριμένες εμφανίσεις αυτών των προβλημάτων με ένα σχήμα που είναι αρκετά συγκεκριμένο για να είναι επιδεκτικό αξιολόγησης σε ότι αφορά τις πιθανότητες, το εύρος και την ένταση επανάληψής του. Οι κίνδυνοι θα πρέπει να επιδέχονται αξιολόγησης ως προς την εμφάνιση και την επίδραση τους στο κοινωνικό και οικονομικό «γίγνεσθαι» και να μην είναι τόσο εξειδικευμένοι ώστε να αποκλείουν την δυνατότητα παρέμβασης των υπεύθυνων κεντρικής και τοπικής διακυβέρνησης.
Σε αρκετές περιπτώσεις οι διαδρομές μεταξύ των τάσεων, προβλημάτων και κινδύνων είναι αρκετά καθορισμένες με μεγάλες πιθανότητες πρόβλεψης, σε άλλες περιπτώσεις αξιοσημείωτες γεωπολιτικές αβεβαιότητες κάνουν τις διαδρομές πιο σκοτεινές και απρόβλεπτες και τα προβλήματα που προκύπτουν από τις οικουμενικές τάσεις αντικείμενα μικροπολιτικής εκμετάλλευσης και δημαγωγίας των κρατούντων.
Η πιθανότητα εμφάνισης ρεαλιστικών σεναρίων πρόβλεψης ή και αντιμετώπισης μεγαλώνει όσο οι παράμετροι των σεναρίων γίνονται πιο συγκεκριμένες και αντικείμενο επιστημονικής έρευνας παρά δημαγωγίας.
Το κλειδί διάκρισης σε αυτό το σημείο είναι η πολιτική που εφαρμόστηκε από το πολιτικό σύστημα τις τελευταίες δεκαετίες παρά την ύπαρξη φωνών διαμαρτυρίας, προειδοποιήσεων και εναλλακτικών προτάσεων.
Οι υπεύθυνοι της κεντρικής και τοπικής διακυβέρνησης πρέπει αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους (που συνήθως τις ξεχνούν) να επικεντρώσουν τη προσοχή τους στα πλέον πιθανά σενάρια πρόβλεψης και αντιμετώπισης που έχουν καθορισμένες επιστημονικά πιθανότητες για την περιοχή τους.
Για τη χώρα μας έχουν αξιοπρόσεκτη σημασία ορισμένες από τις καθορισμένες οικουμενικές τάσεις που χαρακτηρίζονται από τη γεωγραφική θέση της χώρας, τη θέση της στο παγκόσμιο σύστημα, την ιστορικότητα της οικονομικής και κοινωνικής της ανάπτυξης, την διάρθρωση της οικονομίας της κλπ.
Ως τέτοιες τάσεις που έχουν ή θα έχουν σημαντική επίπτωση στην Ελλάδα μπορούν να καθοριστούν οι ακόλουθες:
1.Επικράτηση στη κοινωνική συνείδηση του καταναλωτικού προτύπου των ΗΠΑ
2.Αυξανόμενη απορύθμιση της αγροτικής παραγωγής εξ αιτίας των υδροβόρων καλλιεργειών και της νιτροποίησης των εδαφών.
3.Ενεργειακές ελλείψεις
4.Γήρανση πληθυσμού
5.Φούσκα επενδύσεων στή παλιά και "νέα" οικονομία (οικοδομές, τεχνολογίες)
6.Κλιματικές αλλαγές / παγκόσμια θέρμανση
7.Αποδόμηση του οικολογικού συστήματος
8.Διεύρυνση πληθυσμιακής έκθεσης σε φυσικές καταστροφές και νοσήματα
9.Αυξανόμενη αλληλεξάρτηση της πληροφοριακής υποδομής
Θα σας ήμασταν υπόχρεοι αν συνεισφέρατε με τις απόψεις, τις ιδέες και τις προτάσεις σας για τα προαναφερόμενα θέματα.
Η αντιμετώπιση των οικουμενικών τάσεων, προβλημάτων και κινδύνων μπορεί και πρέπει να ενισχυθεί από το τοπικό και περιφερειακό επίπεδο διακυβέρνησης. Είναι οι νομαρχίες και οι δήμοι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες προκλήσεις?
Ως οικουμενικές τάσεις ορίζονται τα συνεχώς ή / και περιοδικά επαναλαμβανόμενα αξιοπρόσεκτα γεγονότα οικονομικού, κοινωνικού, τεχνολογικού και περιβαλλοντικού χαρακτήρα στο σύγχρονο κόσμο. Οι δυνητικές προκλήσεις, απαιτήσεις και απορυθμίσεις που προκύπτουν από τα προηγούμενα γεγονότα καθορίζονται και είναι τα προβλήματα που χρήζουν ουσιαστικής αντιμετώπισης.
Οι κίνδυνοι που προκύπτουν είναι συγκεκριμένες εμφανίσεις αυτών των προβλημάτων με ένα σχήμα που είναι αρκετά συγκεκριμένο για να είναι επιδεκτικό αξιολόγησης σε ότι αφορά τις πιθανότητες, το εύρος και την ένταση επανάληψής του. Οι κίνδυνοι θα πρέπει να επιδέχονται αξιολόγησης ως προς την εμφάνιση και την επίδραση τους στο κοινωνικό και οικονομικό «γίγνεσθαι» και να μην είναι τόσο εξειδικευμένοι ώστε να αποκλείουν την δυνατότητα παρέμβασης των υπεύθυνων κεντρικής και τοπικής διακυβέρνησης.
Σε αρκετές περιπτώσεις οι διαδρομές μεταξύ των τάσεων, προβλημάτων και κινδύνων είναι αρκετά καθορισμένες με μεγάλες πιθανότητες πρόβλεψης, σε άλλες περιπτώσεις αξιοσημείωτες γεωπολιτικές αβεβαιότητες κάνουν τις διαδρομές πιο σκοτεινές και απρόβλεπτες και τα προβλήματα που προκύπτουν από τις οικουμενικές τάσεις αντικείμενα μικροπολιτικής εκμετάλλευσης και δημαγωγίας των κρατούντων.
Η πιθανότητα εμφάνισης ρεαλιστικών σεναρίων πρόβλεψης ή και αντιμετώπισης μεγαλώνει όσο οι παράμετροι των σεναρίων γίνονται πιο συγκεκριμένες και αντικείμενο επιστημονικής έρευνας παρά δημαγωγίας.
Το κλειδί διάκρισης σε αυτό το σημείο είναι η πολιτική που εφαρμόστηκε από το πολιτικό σύστημα τις τελευταίες δεκαετίες παρά την ύπαρξη φωνών διαμαρτυρίας, προειδοποιήσεων και εναλλακτικών προτάσεων.
Οι υπεύθυνοι της κεντρικής και τοπικής διακυβέρνησης πρέπει αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους (που συνήθως τις ξεχνούν) να επικεντρώσουν τη προσοχή τους στα πλέον πιθανά σενάρια πρόβλεψης και αντιμετώπισης που έχουν καθορισμένες επιστημονικά πιθανότητες για την περιοχή τους.
Για τη χώρα μας έχουν αξιοπρόσεκτη σημασία ορισμένες από τις καθορισμένες οικουμενικές τάσεις που χαρακτηρίζονται από τη γεωγραφική θέση της χώρας, τη θέση της στο παγκόσμιο σύστημα, την ιστορικότητα της οικονομικής και κοινωνικής της ανάπτυξης, την διάρθρωση της οικονομίας της κλπ.
Ως τέτοιες τάσεις που έχουν ή θα έχουν σημαντική επίπτωση στην Ελλάδα μπορούν να καθοριστούν οι ακόλουθες:
1.Επικράτηση στη κοινωνική συνείδηση του καταναλωτικού προτύπου των ΗΠΑ
2.Αυξανόμενη απορύθμιση της αγροτικής παραγωγής εξ αιτίας των υδροβόρων καλλιεργειών και της νιτροποίησης των εδαφών.
3.Ενεργειακές ελλείψεις
4.Γήρανση πληθυσμού
5.Φούσκα επενδύσεων στή παλιά και "νέα" οικονομία (οικοδομές, τεχνολογίες)
6.Κλιματικές αλλαγές / παγκόσμια θέρμανση
7.Αποδόμηση του οικολογικού συστήματος
8.Διεύρυνση πληθυσμιακής έκθεσης σε φυσικές καταστροφές και νοσήματα
9.Αυξανόμενη αλληλεξάρτηση της πληροφοριακής υποδομής
Θα σας ήμασταν υπόχρεοι αν συνεισφέρατε με τις απόψεις, τις ιδέες και τις προτάσεις σας για τα προαναφερόμενα θέματα.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΕΡΓΩΝ?
Τις Επιτροπές Παρακολούθησης των Έργων τις προβλέπει ο Νόμος για να συνδέσει τους δικαιούχους, τους χειριστές, τους σχεδιαστές, τους κατασκευαστές, και τις τοπικές κοινωνίες με το έργο, τόσο στη φάση του σχεδιασμού όσο και στη φάση της υλοποίησης. Συγκροτούνται με απόφαση του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ 4 του Ν.1418/84 και το άρθρο 31 του Π.Δ 609/85.
Καλούμε τις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις της περιοχής (Αν, Αττικής, Βοιωτίας, Εύβοιας, Φθιώτιδας, Μαγνησίας) να συστήσουν άτυπες ή προβλεπόμενες Επιτροπές Παρακολούθησης των έργων που τους αφορούν. Αυτές μπορούν να έχουν επικεφαλής το Νομάρχη (ή εκπρόσωπό του) και συμμετέχουν οι Δήμαρχοι της περιοχής του έργου μαζί με τους εκπρόσωπους των κοινωνικών εταίρων και της κοινωνίας των πολιτών (εκπρόσωποι υπουργείων, Εργατικού Κέντρου, Επιμελητηρίων, οργανώσεων πολιτών για το περιβάλλον, την ανάπτυξη και τη κοινωνική συνοχή).
Ποιες Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις έχουν προχωρήσει σε αυτό που προβλέπει και δίνει δικαίωμα ο νόμος?
Καλούμε τις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις της περιοχής (Αν, Αττικής, Βοιωτίας, Εύβοιας, Φθιώτιδας, Μαγνησίας) να συστήσουν άτυπες ή προβλεπόμενες Επιτροπές Παρακολούθησης των έργων που τους αφορούν. Αυτές μπορούν να έχουν επικεφαλής το Νομάρχη (ή εκπρόσωπό του) και συμμετέχουν οι Δήμαρχοι της περιοχής του έργου μαζί με τους εκπρόσωπους των κοινωνικών εταίρων και της κοινωνίας των πολιτών (εκπρόσωποι υπουργείων, Εργατικού Κέντρου, Επιμελητηρίων, οργανώσεων πολιτών για το περιβάλλον, την ανάπτυξη και τη κοινωνική συνοχή).
Ποιες Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις έχουν προχωρήσει σε αυτό που προβλέπει και δίνει δικαίωμα ο νόμος?
ΔΗΜΟΣ ΣΤΥΛΙΔΑΣ
Ο Δήμος Εχιναίων ενώνεται με τους Δήμους Πελασγίας και Στυλίδος για τη δημιουργία του Δήμου Στυλίδας με έδρα τη Στυλίδα.
Η έκταση του νέου Δήμου είναι 462.42 τ.χλμ και ο πληθυσμός του 14686 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή της ΕΣΥΕ του 2001.
Η έκταση του νέου Δήμου είναι 462.42 τ.χλμ και ο πληθυσμός του 14686 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή της ΕΣΥΕ του 2001.
ΔΗΜΟΣ ΜΩΛΟΥ-ΑΓ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Ο Δήμος Αγίου Κωνσταντίνου ενώνεται με τους Δήμους Μώλου και Καμένων Βούρλων για τη δημιουργία του Δήμου Μώλου - Αγ. Κωνσταντίνου με έδρα τα Καμένα Βούρλα.
Η έκταση του νέου Δήμου είναι 340.05 τ.χλμ και ο πληθυσμός του 15142 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή της ΕΣΥΕ του 2001.
Η έκταση του νέου Δήμου είναι 340.05 τ.χλμ και ο πληθυσμός του 15142 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή της ΕΣΥΕ του 2001.
ΙΔΟΥ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΛΑΡΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ
Από την εφημερίδα Polis N37 Οκτ 2008 (κάντε κλικ στη φωτο για μεγέθυνση)
Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008
ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΛΑΡΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ
Τη Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου, συζητήθηκε στη Βουλή η επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή Ευβοίας Γιώργου Μαρίνου σχετικά με τη λειτουργία της εταιρείας «ΛΑΡΚΟ». Παρά το γεγονός ότι πριν από λίγες μέρες είχε συζητηθεί αντίστοιχη ερώτηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και θα περίμενε κανείς στη νέα ερώτηση να μπουν και θέματα που αφορούν τη προστασία του περιβάλλοντος, ζητήματα βιώσιμης κατανάλωσης και παραγωγής, εν τούτοις είχαμε μια από τα ίδια. Μονόπλευρος προσανατολισμός σε οικονομικά θέματα και δήθεν κοινωνικό ενδιαφέρον, τόσο από μεριάς ερωτώντος όσο και από μεριάς απαντώντος. Για τα ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων των παραθαλάσσιων δήμων - και όχι μόνο - του Ευβοϊκού κουβέντα δεν ειπωθηκε.Υπενθυμίζουμε ότι εκτός από τα συμφέροντα των εργαζομένων υπάρχουν και τα συμφέροντα και η προστασία της υγείας των πολιτών συνολικά στη περιοχή και τη χώρα.
(Τα κείμενα παρατίθενται όπως δημοσιεύτηκαν στο www.servitoros.gr)
Η συνολική συζήτηση έχει ως εξής:
Η επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή ήταν η εξής:
«Οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ και οι κάτοικοι της περιοχής εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους για την άσχημη οικονομική κατάσταση της επιχείρησης, τους κινδύνους για την πορεία της, τις επιπτώσεις στο δικαίωμα δουλειάς και τα άλλα δικαιώματα των εργαζομένων.
Η Κυβέρνηση είναι πολιτικά εκτεθειμένη, γιατί ενώ η ΛΑΡΚΟ ήταν μία κερδοφόρα επιχείρηση, μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα εμφανίζεται να μην μπορεί να καταβάλει τους μισθούς των εργαζομένων, περιορίζει την παραγωγή, γίνονται απολύσεις εργαζομένων σε εργολάβους. Η κρίση που ξέσπασε το τελευταίο διάστημα δεν αποτελεί την πραγματική αιτία γι' αυτή την κατάσταση. Γιατί δεν μπορεί να καταρρεύσει μία μεγάλη επιχείρηση όπως η ΛΑΡΚΟ, επειδή έπεσαν πρόσφατα οι τιμές του Νικελίου, που το προηγούμενο διάστημα είχαν μεγάλη αύξηση, φθάνοντας ακόμα και 50.000 δολάρια τον τόνο. Το Κ.Κ.Ε. καταλογίζει στην κυβέρνηση πολιτικές ευθύνες και θέτει ζήτημα διερεύνησης προβλημάτων και ευθυνών που σχετίζονται με την πορεία της επιχείρησης, τη σχέση της με τις τράπεζες και την προπώληση του νικελίου.
Το Κόμμα μας υποστηρίζει ότι πρέπει να παρθούν άμεσα μέτρα για να εξασφαλιστεί απρόσκοπτη λειτουργία της ΛΑΡΚΟ, να μην χαθεί καμία θέση εργασίας, να μην θιγεί κανένα δικαίωμα των εργαζομένων, να απορριφθεί κάθε σενάριο παραπέρα ιδιωτικοποίησης, πώλησης και παύσης της λειτουργίας της επιχείρησης.
Ερωτώνται οι Υπουργοί, πώς και γιατί εξελίχθηκε η άσχημη οικονομική κατάσταση της επιχείρησης και τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της ΛΑΡΚΟ».
Στην ερώτηση απάντησε ο Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Λέγκας: "Το ερώτημα αυτό είχε απαντηθεί και την προηγούμενη Πέμπτη σε αντίστοιχη ερώτηση, εδώ στη Βουλή, σε ερώτημα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, τόσο το ερώτημα όσο και η απάντηση του συγκεκριμένου ερωτήματος από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν μειώνει την αξία και το συμβολισμό των όσων επαναλαμβάνονται στο συγκεκριμένο ερώτημα.
Και εμείς θα επαναλαμβάνουμε ότι οι θέσεις της Κυβέρνησης είναι ξεκάθαρες.
Πρώτον, η Κυβέρνηση αναγνωρίζει τη στρατηγική σημασία της εν λόγω εταιρείας της «ΛΑΡΚΟ Α.Ε.». Σήμερα, η εν λόγω εταιρεία απασχολεί 1.300 εργαζομένους, 200 εργαζομένους περιφερειακά. Έχει θετικές επιπτώσεις στις οικονομίες πέντε συνολικά νομών, των Νομών Βοιωτίας, Φθιώτιδας, Εύβοιας, Κοζάνης, Καστοριάς, όπου δραστηριοποιείται.
Παράλληλα, είναι γνωστό ότι η εταιρεία είναι ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς του κλάδου, ένας από τους κορυφαίους παραγωγούς νικελίου στον κόσμο. Κατέχει μερίδιο μεγαλύτερο του 35% της ευρωπαϊκής αγοράς.
Κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι κρυφό ότι η Κυβέρνησή μας αναγνωρίζει ότι η εταιρεία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα οικονομικά και λειτουργικά. Προβλήματα που οφείλονται βεβαίως, τόσο στη διεθνή κρίση όσο και στην κατακόρυφη πτώση των τιμών του ανοξείδωτου χάλυβα στην παγκόσμια αγορά, η οποία επηρεάζει άμεσα την τιμή του προϊόντος της εταιρείας του νικελίου.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να διευκρινίσω ότι η τιμή του νικελίου διαπραγματεύεται και διαμορφώνεται στα διεθνή χρηματιστήρια εμπορευμάτων και χαρακτηρίζεται από υψηλή μεταβλητότητα, γεγονός που καθιστά την εταιρεία εκτεθειμένη στην εκάστοτε χρηματιστηριακή του τιμή.
Επιπλέον, η εταιρεία αντιμετωπίζει εσωτερικά διαρθρωτικά προβλήματα, με κυριότερο βεβαίως την έλλειψη της απαραίτητης ρευστότητας.
Αναμφίβολα, λοιπόν, η εταιρεία σήμερα χρειάζεται σημαντικά κεφάλαια, σύγχρονο επιχειρηματικό σχέδιο, ώστε να εξέλθει από το σημερινό της αδιέξοδο. Η διοίκηση της εταιρείας μας έχει ενημερώσει ότι λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα προστασίας που αποσκοπούν στο γενικότερο έλεγχο του κόστους και των εξόδων της, καθώς επίσης και στην εξασφάλιση της ρευστότητάς της, με συγκεκριμένες δράσεις που περιλαμβάνονται στο επιχειρησιακό σχέδιο που έχει εκπονήσει για την τριετία 2009-2011.
Δεδομένου ότι η διατήρηση της λειτουργίας της εταιρείας είναι σημαντική τόσο από επιχειρηματικής, όσο και από κοινωνικής άποψης, επιθυμία και στόχος της Κυβέρνησης είναι να συνεχίσει τη λειτουργία της η επιχείρηση και βεβαίως για την επίτευξη του στόχου αυτού η κυβέρνηση θα λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα, όπως η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, κάτι το οποίο τονίσαμε και στην απάντηση που δώσαμε την προηγούμενη εβδομάδα, βεβαίως με τη συμμετοχή των μετόχων της -μεταξύ αυτού και του δημοσίου- και με τη χρηματοδότηση της επιχείρησης μέσω του προγράμματος ενίσχυσης της οικονομικής ρευστότητας.
Κύριε συνάδελφε, δεν πρέπει να έχετε αμφιβολία ότι η Κυβέρνηση θα εξαντλήσει όλα τα αναγκαία μέτρα, ώστε να μη θιγεί το δικαίωμα στην εργασία που έχουν οι απασχολούμενοι στην εταιρεία αυτή, καθώς επίσης και να επιτευχθεί ακόμη μεγαλύτερη ανάπτυξη στις περιοχές που δραστηριοποιείται η εν λόγω εταιρεία".
Ο κ. Μαρίνος, σχολιάζοντας την απάντηση του υπουργού, ανέφερε: "Κύριε Υπουργέ, αν στεκόμασταν σε αυτά που λέει η διοίκηση της ΛΑΡΚΟ δεν θα θέταμε το θέμα στη Βουλή. Το επιχειρησιακό σχέδιο και η πληροφόρηση που έχουμε και μετά τη συζήτηση που οργανώθηκε στα πλαίσια της επιχείρησης, μαζί με τους εργαζόμενους, αυτό το επιχειρησιακό σχέδιο δεν καλύπτει και δεν αντιμετωπίζει τα προβλήματα και την ανησυχία που υπάρχει. Υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα.
Οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ και οι κάτοικοι της Φθιώτιδας, της Βοιωτίας, όπως είπα, της Εύβοιας, της Κοζάνης, της Καστοριάς είναι ανάστατοι. Η ΛΑΡΚΟ έχει περάσει πολλές περιπέτειες και τις έχουμε ζήσει άμεσα και στη δεκαετία του '80 -από το 1970- και του '90 και τώρα. Σε αυτές τις περιπέτειες προστίθεται ακόμη μία.
Κατά τη γνώμη μας, υπάρχουν πολλοί σοβαροί κίνδυνοι. Είναι μια μεγάλη επιχείρηση στρατηγικής σημασίας. Ήταν κερδοφόρα. Δεν το απαντάει η Κυβέρνηση αυτό. Όταν λέμε 50.000 δολάρια ο τόνος το νικέλιο και μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα, όχι σε συνθήκες ιδιαίτερης κρίσης, κάτω από το βάρος της μείωσης της τιμής, φθάνει να μη μπορεί να λειτουργήσει, με κίνδυνο να μην πληρώσει τους μισθούς, τα δώρα, με κίνδυνο πτώχευσης -έχει τεθεί το θέμα αυτό- καταλαβαίνετε ότι η απάντηση της Κυβέρνησης δεν μπορεί να εφησυχάσει κανέναν.
Από αυτή τη σκοπιά εμείς θα το ξαναθέσουμε. Η επιχείρηση είναι ανάγκη να λειτουργεί κανονικά και απρόσκοπτα, να μην υπάρξει ούτε μία απόλυση, να μην πειραχθούν δικαιώματα των εργαζομένων και κατά τη γνώμη μας, η πάλη, σε αυτές τις συνθήκες, για κάθε πρόβλημα της επιχείρησης και των εργαζομένων, συνδέεται σήμερα με τις πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις που θα οδηγήσουν σε ενιαίο αποκλειστικά δημόσιο φορέα ορυκτού πλούτου με συστατικό στοιχείο του την επιχείρηση της ΛΑΡΚΟ".
Ο κ. Λέγκας, κατά τη δευτερολογία του επισήμανε ότι ξεκάθαρος στόχος της Κυβέρνησης και επιθυμία της είναι να βοηθήσει την εταιρεία να εξέλθει από αυτή την κρίση:"...Είπα προηγουμένως ότι η εταιρεία είναι εκτεθειμένη στη χρηματιστηριακή τιμή του προϊόντος που παράγει. Για την επίτευξη αυτού του στόχου είμαστε έτοιμοι να λάβουμε όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα, πάντα βεβαίως σε συνεργασία με τους λοιπούς μετόχους. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι μέτοχοι σε αυτή την εταιρεία είναι και η ΔΕΗ και η Εθνική Τράπεζα, περίπου στο ίδιο ποσοστό.
Παρά βεβαίως τις όποιες διαφοροποιήσεις έχουμε στην ιδεολογική και πολιτική μας προσέγγιση γι' αυτά τα θέματα, πρέπει τουλάχιστον να μας αναγνωρίσετε την επιθυμία μας, αλλά και την αποφασιστικότητα που έχουμε επιδείξει πάρα πολλές φορές, τις περισσότερες φορές, για την προστασία των εργαζομένων. Εξάλλου, πιστεύω, ότι κανένας δεν μπορεί να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον στα ζητήματα της εργασίας και γενικότερα στα ζητήματα της κοινωνικής ευαισθησίας.
Κύριε συνάδελφε, η Κυβέρνησή μας προσπαθεί με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και αυτό βεβαίως το έχουμε αποδείξει και συνεχίζουμε να το αποδεικνύουμε έμπρακτα".
(Τα κείμενα παρατίθενται όπως δημοσιεύτηκαν στο www.servitoros.gr)
Η συνολική συζήτηση έχει ως εξής:
Η επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή ήταν η εξής:
«Οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ και οι κάτοικοι της περιοχής εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους για την άσχημη οικονομική κατάσταση της επιχείρησης, τους κινδύνους για την πορεία της, τις επιπτώσεις στο δικαίωμα δουλειάς και τα άλλα δικαιώματα των εργαζομένων.
Η Κυβέρνηση είναι πολιτικά εκτεθειμένη, γιατί ενώ η ΛΑΡΚΟ ήταν μία κερδοφόρα επιχείρηση, μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα εμφανίζεται να μην μπορεί να καταβάλει τους μισθούς των εργαζομένων, περιορίζει την παραγωγή, γίνονται απολύσεις εργαζομένων σε εργολάβους. Η κρίση που ξέσπασε το τελευταίο διάστημα δεν αποτελεί την πραγματική αιτία γι' αυτή την κατάσταση. Γιατί δεν μπορεί να καταρρεύσει μία μεγάλη επιχείρηση όπως η ΛΑΡΚΟ, επειδή έπεσαν πρόσφατα οι τιμές του Νικελίου, που το προηγούμενο διάστημα είχαν μεγάλη αύξηση, φθάνοντας ακόμα και 50.000 δολάρια τον τόνο. Το Κ.Κ.Ε. καταλογίζει στην κυβέρνηση πολιτικές ευθύνες και θέτει ζήτημα διερεύνησης προβλημάτων και ευθυνών που σχετίζονται με την πορεία της επιχείρησης, τη σχέση της με τις τράπεζες και την προπώληση του νικελίου.
Το Κόμμα μας υποστηρίζει ότι πρέπει να παρθούν άμεσα μέτρα για να εξασφαλιστεί απρόσκοπτη λειτουργία της ΛΑΡΚΟ, να μην χαθεί καμία θέση εργασίας, να μην θιγεί κανένα δικαίωμα των εργαζομένων, να απορριφθεί κάθε σενάριο παραπέρα ιδιωτικοποίησης, πώλησης και παύσης της λειτουργίας της επιχείρησης.
Ερωτώνται οι Υπουργοί, πώς και γιατί εξελίχθηκε η άσχημη οικονομική κατάσταση της επιχείρησης και τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της ΛΑΡΚΟ».
Στην ερώτηση απάντησε ο Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Λέγκας: "Το ερώτημα αυτό είχε απαντηθεί και την προηγούμενη Πέμπτη σε αντίστοιχη ερώτηση, εδώ στη Βουλή, σε ερώτημα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, τόσο το ερώτημα όσο και η απάντηση του συγκεκριμένου ερωτήματος από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν μειώνει την αξία και το συμβολισμό των όσων επαναλαμβάνονται στο συγκεκριμένο ερώτημα.
Και εμείς θα επαναλαμβάνουμε ότι οι θέσεις της Κυβέρνησης είναι ξεκάθαρες.
Πρώτον, η Κυβέρνηση αναγνωρίζει τη στρατηγική σημασία της εν λόγω εταιρείας της «ΛΑΡΚΟ Α.Ε.». Σήμερα, η εν λόγω εταιρεία απασχολεί 1.300 εργαζομένους, 200 εργαζομένους περιφερειακά. Έχει θετικές επιπτώσεις στις οικονομίες πέντε συνολικά νομών, των Νομών Βοιωτίας, Φθιώτιδας, Εύβοιας, Κοζάνης, Καστοριάς, όπου δραστηριοποιείται.
Παράλληλα, είναι γνωστό ότι η εταιρεία είναι ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς του κλάδου, ένας από τους κορυφαίους παραγωγούς νικελίου στον κόσμο. Κατέχει μερίδιο μεγαλύτερο του 35% της ευρωπαϊκής αγοράς.
Κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι κρυφό ότι η Κυβέρνησή μας αναγνωρίζει ότι η εταιρεία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα οικονομικά και λειτουργικά. Προβλήματα που οφείλονται βεβαίως, τόσο στη διεθνή κρίση όσο και στην κατακόρυφη πτώση των τιμών του ανοξείδωτου χάλυβα στην παγκόσμια αγορά, η οποία επηρεάζει άμεσα την τιμή του προϊόντος της εταιρείας του νικελίου.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να διευκρινίσω ότι η τιμή του νικελίου διαπραγματεύεται και διαμορφώνεται στα διεθνή χρηματιστήρια εμπορευμάτων και χαρακτηρίζεται από υψηλή μεταβλητότητα, γεγονός που καθιστά την εταιρεία εκτεθειμένη στην εκάστοτε χρηματιστηριακή του τιμή.
Επιπλέον, η εταιρεία αντιμετωπίζει εσωτερικά διαρθρωτικά προβλήματα, με κυριότερο βεβαίως την έλλειψη της απαραίτητης ρευστότητας.
Αναμφίβολα, λοιπόν, η εταιρεία σήμερα χρειάζεται σημαντικά κεφάλαια, σύγχρονο επιχειρηματικό σχέδιο, ώστε να εξέλθει από το σημερινό της αδιέξοδο. Η διοίκηση της εταιρείας μας έχει ενημερώσει ότι λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα προστασίας που αποσκοπούν στο γενικότερο έλεγχο του κόστους και των εξόδων της, καθώς επίσης και στην εξασφάλιση της ρευστότητάς της, με συγκεκριμένες δράσεις που περιλαμβάνονται στο επιχειρησιακό σχέδιο που έχει εκπονήσει για την τριετία 2009-2011.
Δεδομένου ότι η διατήρηση της λειτουργίας της εταιρείας είναι σημαντική τόσο από επιχειρηματικής, όσο και από κοινωνικής άποψης, επιθυμία και στόχος της Κυβέρνησης είναι να συνεχίσει τη λειτουργία της η επιχείρηση και βεβαίως για την επίτευξη του στόχου αυτού η κυβέρνηση θα λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα, όπως η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, κάτι το οποίο τονίσαμε και στην απάντηση που δώσαμε την προηγούμενη εβδομάδα, βεβαίως με τη συμμετοχή των μετόχων της -μεταξύ αυτού και του δημοσίου- και με τη χρηματοδότηση της επιχείρησης μέσω του προγράμματος ενίσχυσης της οικονομικής ρευστότητας.
Κύριε συνάδελφε, δεν πρέπει να έχετε αμφιβολία ότι η Κυβέρνηση θα εξαντλήσει όλα τα αναγκαία μέτρα, ώστε να μη θιγεί το δικαίωμα στην εργασία που έχουν οι απασχολούμενοι στην εταιρεία αυτή, καθώς επίσης και να επιτευχθεί ακόμη μεγαλύτερη ανάπτυξη στις περιοχές που δραστηριοποιείται η εν λόγω εταιρεία".
Ο κ. Μαρίνος, σχολιάζοντας την απάντηση του υπουργού, ανέφερε: "Κύριε Υπουργέ, αν στεκόμασταν σε αυτά που λέει η διοίκηση της ΛΑΡΚΟ δεν θα θέταμε το θέμα στη Βουλή. Το επιχειρησιακό σχέδιο και η πληροφόρηση που έχουμε και μετά τη συζήτηση που οργανώθηκε στα πλαίσια της επιχείρησης, μαζί με τους εργαζόμενους, αυτό το επιχειρησιακό σχέδιο δεν καλύπτει και δεν αντιμετωπίζει τα προβλήματα και την ανησυχία που υπάρχει. Υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα.
Οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ και οι κάτοικοι της Φθιώτιδας, της Βοιωτίας, όπως είπα, της Εύβοιας, της Κοζάνης, της Καστοριάς είναι ανάστατοι. Η ΛΑΡΚΟ έχει περάσει πολλές περιπέτειες και τις έχουμε ζήσει άμεσα και στη δεκαετία του '80 -από το 1970- και του '90 και τώρα. Σε αυτές τις περιπέτειες προστίθεται ακόμη μία.
Κατά τη γνώμη μας, υπάρχουν πολλοί σοβαροί κίνδυνοι. Είναι μια μεγάλη επιχείρηση στρατηγικής σημασίας. Ήταν κερδοφόρα. Δεν το απαντάει η Κυβέρνηση αυτό. Όταν λέμε 50.000 δολάρια ο τόνος το νικέλιο και μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα, όχι σε συνθήκες ιδιαίτερης κρίσης, κάτω από το βάρος της μείωσης της τιμής, φθάνει να μη μπορεί να λειτουργήσει, με κίνδυνο να μην πληρώσει τους μισθούς, τα δώρα, με κίνδυνο πτώχευσης -έχει τεθεί το θέμα αυτό- καταλαβαίνετε ότι η απάντηση της Κυβέρνησης δεν μπορεί να εφησυχάσει κανέναν.
Από αυτή τη σκοπιά εμείς θα το ξαναθέσουμε. Η επιχείρηση είναι ανάγκη να λειτουργεί κανονικά και απρόσκοπτα, να μην υπάρξει ούτε μία απόλυση, να μην πειραχθούν δικαιώματα των εργαζομένων και κατά τη γνώμη μας, η πάλη, σε αυτές τις συνθήκες, για κάθε πρόβλημα της επιχείρησης και των εργαζομένων, συνδέεται σήμερα με τις πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις που θα οδηγήσουν σε ενιαίο αποκλειστικά δημόσιο φορέα ορυκτού πλούτου με συστατικό στοιχείο του την επιχείρηση της ΛΑΡΚΟ".
Ο κ. Λέγκας, κατά τη δευτερολογία του επισήμανε ότι ξεκάθαρος στόχος της Κυβέρνησης και επιθυμία της είναι να βοηθήσει την εταιρεία να εξέλθει από αυτή την κρίση:"...Είπα προηγουμένως ότι η εταιρεία είναι εκτεθειμένη στη χρηματιστηριακή τιμή του προϊόντος που παράγει. Για την επίτευξη αυτού του στόχου είμαστε έτοιμοι να λάβουμε όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα, πάντα βεβαίως σε συνεργασία με τους λοιπούς μετόχους. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι μέτοχοι σε αυτή την εταιρεία είναι και η ΔΕΗ και η Εθνική Τράπεζα, περίπου στο ίδιο ποσοστό.
Παρά βεβαίως τις όποιες διαφοροποιήσεις έχουμε στην ιδεολογική και πολιτική μας προσέγγιση γι' αυτά τα θέματα, πρέπει τουλάχιστον να μας αναγνωρίσετε την επιθυμία μας, αλλά και την αποφασιστικότητα που έχουμε επιδείξει πάρα πολλές φορές, τις περισσότερες φορές, για την προστασία των εργαζομένων. Εξάλλου, πιστεύω, ότι κανένας δεν μπορεί να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον στα ζητήματα της εργασίας και γενικότερα στα ζητήματα της κοινωνικής ευαισθησίας.
Κύριε συνάδελφε, η Κυβέρνησή μας προσπαθεί με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και αυτό βεβαίως το έχουμε αποδείξει και συνεχίζουμε να το αποδεικνύουμε έμπρακτα".
ΤΙ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕ ΤΗ ΜΟΝΑΔΑ ΧΑΛΚΙΔΑΣ ΤΗΣ LAFARGE?
Ως γνωστόν τα ΤΧ έχουν απο καιρό αγοραστεί από τη μεγάλη πολυεθνική Lafarge που έχει σχεδόν μια εκατοντάδα εργοστάσια τσιμέντου σε όλο το κόσμο και τρεις μονάδες παραγωγής τσιμέντου στην Ελλάδα (Αλιβέρι, Βόλο, Χαλκίδα)
Αυτές τις μέρες οι δύο φούρνοι της Χαλκίδας έχουν σβήσει (δεν ξέρουμε αν είναι - ή έτσι 'πουν' - για γενική συντήρηση ή για προστασία του περιβάλλοντος, όλα να τα περιμένει κανείς), αναμένουμε την άποψη του Σωματείου Εργαζομένων.
Ο όμιλος από ότι γνωρίζουμε είναι κερδοφόρος, για σειρά ετών και μπράβο του, με σημαντική συνεισφορά της μονάδας Χαλκίδας στα κέρδη του.
Παράλληλα αυτές τις μέρες ο όμιλος πρόκειται να μεταφέρει 3.000 τόνους κλίνκερ από το Αλιβέρι στη Χαλκίδα για επεξεργασία. Αυτή η επεξεργασία μπορεί να δώσει περίπου 7.000 τόνους τσιμέντου.
Τι τρέχει? θα μας πεί κάποιος? Μήπως για διάφορους - άγνωστους σε εμάς λόγους - χρειάζεται να φανεί προς τα έξω (όχι απαραίτητα τώρα, αλλά μετά από κάποιες εβδομάδες, μιας και θα έχει κλεέισει η χρήση 2008) ζημιογόνα χρήση για τη μονάδα Χαλκίδας?
Αυτές τις μέρες οι δύο φούρνοι της Χαλκίδας έχουν σβήσει (δεν ξέρουμε αν είναι - ή έτσι 'πουν' - για γενική συντήρηση ή για προστασία του περιβάλλοντος, όλα να τα περιμένει κανείς), αναμένουμε την άποψη του Σωματείου Εργαζομένων.
Ο όμιλος από ότι γνωρίζουμε είναι κερδοφόρος, για σειρά ετών και μπράβο του, με σημαντική συνεισφορά της μονάδας Χαλκίδας στα κέρδη του.
Παράλληλα αυτές τις μέρες ο όμιλος πρόκειται να μεταφέρει 3.000 τόνους κλίνκερ από το Αλιβέρι στη Χαλκίδα για επεξεργασία. Αυτή η επεξεργασία μπορεί να δώσει περίπου 7.000 τόνους τσιμέντου.
Τι τρέχει? θα μας πεί κάποιος? Μήπως για διάφορους - άγνωστους σε εμάς λόγους - χρειάζεται να φανεί προς τα έξω (όχι απαραίτητα τώρα, αλλά μετά από κάποιες εβδομάδες, μιας και θα έχει κλεέισει η χρήση 2008) ζημιογόνα χρήση για τη μονάδα Χαλκίδας?
Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008
ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΣΩΠΟΥ
Την αποστολή των στοιχείων για τη ρύπανση του Ασωπού ποταμού στην εισαγγελία Πλημμελειοδικών Θήβας αποφάσισε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών που εκδίκασε την υπόθεση της πρώην επιθεωρήτριας του ΥΠΕΧΩΔΕ κας Μαργαρίτας Καραβασίλη.
Η κα Καραβασίλη κρίθηκε ένοχη μόνο για τρεις από τις συνολικά εννέα κατηγορίες που αφορούσαν τη συκοφαντική δυσφήμιση του νυν επιθεωρητή Περιβάλλοντος και της επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης πέντε μηνών με αναστολή.
Μιλώντας στην Τηλεόραση του ΣΚΑΪ η κα Καραβασίλη, η οποία άσκησε έφεση, τόνισε ότι η απόφαση δίνει τη δυνατότητα να οργανωθεί ακόμα καλύτερα η σωτηρία του ποταμού.
Υπενθυμίζεται ότι η πρώην επιθεωρήτρια είχε επισημάνει τον κίνδυνο μόλυνσης του Ασωπού ποταμού με εξασθενείς χρώμιο, ενώ έχει καταγγείλει επανειλημμένως το ΥΠΕΧΩΔΕ για αδράνεια και λανθασμένους χειρισμούς.
Απο το www.skai.gr
Λίγες σκέψεις μετά την ανακοίνωση της απόφασης...
Από το http://oikomargarita.blogspot.com/ Επισκεφτείτε το...
Το σημαντικότερο γεγονός αυτής της δίκης είναι ότι εστιάστηκε στο ζήτημα της ρύπανσης του Ασωπού και του υδροφόρου ορίζοντα της ευρύτερης περιοχής από εξασθενές χρώμιο και στην τεράστια περιβαλλοντική ζημιά που έχει συντελεσθεί, καθώς και στα ζητήματα της δημόσιας υγείας.
Μέσα από μαρτυρίες έγκριτων επιστημόνων, εκπροσώπων συλλογικών φορέων και κατοίκων της περιοχής, αλλά και δημοσιογράφων και μέσα από σημαντικά έγγραφα που προσκομίστηκαν στο δικαστήριο αναδείχθηκαν όλες οι πτυχές της σοβαρής ρύπανσης που υφίσταται τόσα χρόνια η περιοχή από την ανεξέλεγκτη λειτουργία των βιομηχανιών και τη μη τήρηση στοιχειωδών κανόνων, καθώς επίσης και η ανεπάρκεια και αναποτελεσματικότητα των ελέγχων, που έχουν διενεργηθεί από τον Νοέμβριο του 2007.
Διαπιστώθηκε ότι τα νεώτερα στοιχεία από μετρήσεις του ΙΓΜΕ αποδεικνύουν ότι η ρύπανση από βαρέα μέταλα, ακόμη και αρσενικό και μόλυβδο, αλλά και εξασθενές χρώμιο εξακολουθεί να εξαπλώνεται στην περιοχή έτσι ώστε, τόσο τα επιφανειακά, όσο και τα υπόγεια ύδατα να έχουν χαρακτηρισθεί από την Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων του ΥΠΕΧΩΔΕ ως «υψηλού κινδύνου».
Αναδείχθηκαν τέλος οι σοβαροί κίνδυνοι που εξακολουθούν να απειλούν την δημόσια υγεία.
Το υλικό αυτό δίνει τη δυνατότητα να περάσει πια η υπόθεση σε ένα νέο στάδιο αποκάλυψης με σκοπό την συστράτευση των κατοίκων με έναν και μοναδικό στόχο την σωτηρία του Ασωπού και της ευρύτερης περιοχής και αυτό είναι ένα τεράστιο κέρδος το οποίο και θα πρέπει να αξιοποιήσουμε.
Έτσι και αλλιώς το δικαστήριο αποδέχτηκε το αίτημα των συνηγόρων υπεράσπισης να διαβιβαστεί όλος ο φάκελος της υπόθεσης καθώς και τα πρακτικά της δίκης στον Εισαγγελέα προκειμένου να διερευνηθούν τυχόν αξιόποινες πράξεις και τυχόν ποινικές ευθύνες των βιομηχανιών που ρυπαίνουν τον Ασωπό και των υπηρεσιών που εμπλέκονται.
Ένας νέος αγώνας λοιπόν αρχίζει και αυτό είναι που μετρά και βαραίνει θετικά ως αποτέλεσμα από την τρίμηνη εξαντλιτική, αλλά καθόλα ενδιαφέρουσα ακροαματική διαδικασία.
Η κα Καραβασίλη κρίθηκε ένοχη μόνο για τρεις από τις συνολικά εννέα κατηγορίες που αφορούσαν τη συκοφαντική δυσφήμιση του νυν επιθεωρητή Περιβάλλοντος και της επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης πέντε μηνών με αναστολή.
Μιλώντας στην Τηλεόραση του ΣΚΑΪ η κα Καραβασίλη, η οποία άσκησε έφεση, τόνισε ότι η απόφαση δίνει τη δυνατότητα να οργανωθεί ακόμα καλύτερα η σωτηρία του ποταμού.
Υπενθυμίζεται ότι η πρώην επιθεωρήτρια είχε επισημάνει τον κίνδυνο μόλυνσης του Ασωπού ποταμού με εξασθενείς χρώμιο, ενώ έχει καταγγείλει επανειλημμένως το ΥΠΕΧΩΔΕ για αδράνεια και λανθασμένους χειρισμούς.
Απο το www.skai.gr
Λίγες σκέψεις μετά την ανακοίνωση της απόφασης...
Από το http://oikomargarita.blogspot.com/ Επισκεφτείτε το...
Το σημαντικότερο γεγονός αυτής της δίκης είναι ότι εστιάστηκε στο ζήτημα της ρύπανσης του Ασωπού και του υδροφόρου ορίζοντα της ευρύτερης περιοχής από εξασθενές χρώμιο και στην τεράστια περιβαλλοντική ζημιά που έχει συντελεσθεί, καθώς και στα ζητήματα της δημόσιας υγείας.
Μέσα από μαρτυρίες έγκριτων επιστημόνων, εκπροσώπων συλλογικών φορέων και κατοίκων της περιοχής, αλλά και δημοσιογράφων και μέσα από σημαντικά έγγραφα που προσκομίστηκαν στο δικαστήριο αναδείχθηκαν όλες οι πτυχές της σοβαρής ρύπανσης που υφίσταται τόσα χρόνια η περιοχή από την ανεξέλεγκτη λειτουργία των βιομηχανιών και τη μη τήρηση στοιχειωδών κανόνων, καθώς επίσης και η ανεπάρκεια και αναποτελεσματικότητα των ελέγχων, που έχουν διενεργηθεί από τον Νοέμβριο του 2007.
Διαπιστώθηκε ότι τα νεώτερα στοιχεία από μετρήσεις του ΙΓΜΕ αποδεικνύουν ότι η ρύπανση από βαρέα μέταλα, ακόμη και αρσενικό και μόλυβδο, αλλά και εξασθενές χρώμιο εξακολουθεί να εξαπλώνεται στην περιοχή έτσι ώστε, τόσο τα επιφανειακά, όσο και τα υπόγεια ύδατα να έχουν χαρακτηρισθεί από την Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων του ΥΠΕΧΩΔΕ ως «υψηλού κινδύνου».
Αναδείχθηκαν τέλος οι σοβαροί κίνδυνοι που εξακολουθούν να απειλούν την δημόσια υγεία.
Το υλικό αυτό δίνει τη δυνατότητα να περάσει πια η υπόθεση σε ένα νέο στάδιο αποκάλυψης με σκοπό την συστράτευση των κατοίκων με έναν και μοναδικό στόχο την σωτηρία του Ασωπού και της ευρύτερης περιοχής και αυτό είναι ένα τεράστιο κέρδος το οποίο και θα πρέπει να αξιοποιήσουμε.
Έτσι και αλλιώς το δικαστήριο αποδέχτηκε το αίτημα των συνηγόρων υπεράσπισης να διαβιβαστεί όλος ο φάκελος της υπόθεσης καθώς και τα πρακτικά της δίκης στον Εισαγγελέα προκειμένου να διερευνηθούν τυχόν αξιόποινες πράξεις και τυχόν ποινικές ευθύνες των βιομηχανιών που ρυπαίνουν τον Ασωπό και των υπηρεσιών που εμπλέκονται.
Ένας νέος αγώνας λοιπόν αρχίζει και αυτό είναι που μετρά και βαραίνει θετικά ως αποτέλεσμα από την τρίμηνη εξαντλιτική, αλλά καθόλα ενδιαφέρουσα ακροαματική διαδικασία.
Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008
ΜΗ ΜΑΔΑΤΕ ΤΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ
Την απαλλαγή της πρώην επιθεωρήτριας του ΥΠΕΧΩΔΕ, Μαργαρίτας Καραβασίλη, από τις αναφορές της προς την υπηρεσία επιθεωρητών Περιβάλλοντος πρότεινε πριν από λίγο ο εισαγγελέας.
Πρότεινε, όμως, την ένοχη της στα σημεία που η ίδια η κατηγορουμένη αναφέρεται στο πρόσωπο του Γιάννη Δερμιτζάκη, νυν Γενικού Επιθεωρητή Περιβάλλοντος, ο οποίος και κατέθεσε τη σχετική μήνυση εναντίον της για συκοφαντική δυσφήμιση.
Η κ. Καραβασίλη είχε επισημάνει τον κίνδυνο μόλυνσης του Ασωπού Ποταμού με εξασθενείς χρώμιο, ενώ εχει καταγγείλει επανειλημμένως το ΥΠΕΧΩΔΕ για αδράνεια και λανθασμένους χειρισμούς.
Η πρώην επιθεωρήτρια ανέφερε στην απολογία της ότι έκανε το καθήκον της όταν έκανε τους ελέγχους στην περιοχή του Ασωπού και ακόμα και τώρα εξακολουθεί να ανιχνεύεται εξασθενές χρώμιο που σημαίνει ότι τα σημερινά μέτρα δεν έχουν αποδώσει.
Μάρτυρες υπεράσπισης είχαν καταθέσει ο χημικός Θανάσης Παντελόγλου που υποστήριξε ότι τα πρόστιμα δεν κάνουν τίποτα και δεν αποθαρρύνουν τους βιομηχάνους και ο χημικός τροφίμων Γιάννης Ζαμπετάκης που ανέφερε ότι ακόμα και σήμερα ανιχνεύονται υψηλές συγκεντρώσεις εξασθενούς χρωμίου.
Πληροφόρηση απο το www.skai.gr
Επισκεφτείτε - συμπαρασταθείτε http://oikomargarita.blogspot.com/
Πρότεινε, όμως, την ένοχη της στα σημεία που η ίδια η κατηγορουμένη αναφέρεται στο πρόσωπο του Γιάννη Δερμιτζάκη, νυν Γενικού Επιθεωρητή Περιβάλλοντος, ο οποίος και κατέθεσε τη σχετική μήνυση εναντίον της για συκοφαντική δυσφήμιση.
Η κ. Καραβασίλη είχε επισημάνει τον κίνδυνο μόλυνσης του Ασωπού Ποταμού με εξασθενείς χρώμιο, ενώ εχει καταγγείλει επανειλημμένως το ΥΠΕΧΩΔΕ για αδράνεια και λανθασμένους χειρισμούς.
Η πρώην επιθεωρήτρια ανέφερε στην απολογία της ότι έκανε το καθήκον της όταν έκανε τους ελέγχους στην περιοχή του Ασωπού και ακόμα και τώρα εξακολουθεί να ανιχνεύεται εξασθενές χρώμιο που σημαίνει ότι τα σημερινά μέτρα δεν έχουν αποδώσει.
Μάρτυρες υπεράσπισης είχαν καταθέσει ο χημικός Θανάσης Παντελόγλου που υποστήριξε ότι τα πρόστιμα δεν κάνουν τίποτα και δεν αποθαρρύνουν τους βιομηχάνους και ο χημικός τροφίμων Γιάννης Ζαμπετάκης που ανέφερε ότι ακόμα και σήμερα ανιχνεύονται υψηλές συγκεντρώσεις εξασθενούς χρωμίου.
Πληροφόρηση απο το www.skai.gr
Επισκεφτείτε - συμπαρασταθείτε http://oikomargarita.blogspot.com/
ΔΗΜΟΙ ΕΥΒΟΙΑΣ ΚΑΙ ΒΟΙΩΤΙΑΣ ΠΟΥ ΒΡΕΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΥΒΟΪΚΟ
Χάρτης από το ΥΠΕΣ. Κάντε κλικ πάνω του για μεγέθυνση
ΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΙΜΑΤΙΚΟ ΠΑΚΕΤΟ
Η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου υπερψήφισε σήμερα μια δέσμη εκθέσεων για το "κλιματικό πακέτο", μετά από συμβιβαστική συμφωνία μεταξύ Ευρωκοινοβουλίου και Συμβουλίου. Η έγκριση αυτή συνοδεύτηκε από έντονη κριτική από ένα ευρύ φάσμα του Ευρωκοινοβουλίου για το ροκάνισμα των αρχικών προτάσεων του Ευρωκοινοβουλίου και της Κομισιόν από την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής στις 11 και 12 Δεκεμβρίου.
Η Ευρωομάδα της Αριστεράς άσκησε κριτική στις αποφάσεις του Συμβουλίου στη Σύνοδο Κορυφής, υιοθέτησε τον προβληματισμό των μη κυβερνητικών περιβαλλοντικών οργανώσεων και έδωσε κριτική θετική ψήφο στις περισσότερες από τις εκθέσεις του πακέτου καθώς αποτελούν ένα θετικό αλλά ανεπαρκές βήμα στη μάχη κατά των κλιματικών αλλαγών.
Δεν συμμεριζόμαστε τη θριαμβολογία των κυβερνήσεων και της Κομισιόν για τον τελικό συμβιβασμό για το κλιματικό πακέτο. Υποβαθμίστηκε η προσπάθεια να ηγηθεί η ΕΕ της παγκόσμιας πρωτοβουλίας κατά της κλιματικής αλλαγής, υπό την πίεση του βιομηχανικού λόμπυ και των συντηρητικών κυβερνήσεων.
Το περίφημο "20-20-20" αποτελεί ένα αναγκαίο πρώτο βήμα, όμως οι στόχοι που θέτει δεν είναι επαρκείς. Με τη δυνατότητα που προβλέπεται για τις ευρωπαϊκές χώρες να αγοράζουν ένα μεγάλο μέρος των μονάδων ρύπανσης που τους "αντιστοιχούν" από αναπτυσσόμενες χώρες, μεταφέρεται κυνικά η ιστορική ευθύνη του δυτικού κόσμου στους φτωχότερους κατοίκους του πλανήτη. Απ' ό,τι φαίνεται, οι κυβερνήσεις δεν κατανοούν ουσιαστικά την κρισιμότητα της κατάστασης.
Δεν καταθέτουμε όμως τα όπλα. Συμμεριζόμαστε τις ανησυχίες των περιβαλλοντικών ΜΚΟ και θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε πιο φιλόδοξους στόχους, με μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ουσιαστική υποστήριξη της παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές και δεσμευτικό μακροπρόθεσμο σχέδιο για την περαιτέρω μείωση των εκπομπών.
Η Ευρωομάδα της Αριστεράς άσκησε κριτική στις αποφάσεις του Συμβουλίου στη Σύνοδο Κορυφής, υιοθέτησε τον προβληματισμό των μη κυβερνητικών περιβαλλοντικών οργανώσεων και έδωσε κριτική θετική ψήφο στις περισσότερες από τις εκθέσεις του πακέτου καθώς αποτελούν ένα θετικό αλλά ανεπαρκές βήμα στη μάχη κατά των κλιματικών αλλαγών.
Δεν συμμεριζόμαστε τη θριαμβολογία των κυβερνήσεων και της Κομισιόν για τον τελικό συμβιβασμό για το κλιματικό πακέτο. Υποβαθμίστηκε η προσπάθεια να ηγηθεί η ΕΕ της παγκόσμιας πρωτοβουλίας κατά της κλιματικής αλλαγής, υπό την πίεση του βιομηχανικού λόμπυ και των συντηρητικών κυβερνήσεων.
Το περίφημο "20-20-20" αποτελεί ένα αναγκαίο πρώτο βήμα, όμως οι στόχοι που θέτει δεν είναι επαρκείς. Με τη δυνατότητα που προβλέπεται για τις ευρωπαϊκές χώρες να αγοράζουν ένα μεγάλο μέρος των μονάδων ρύπανσης που τους "αντιστοιχούν" από αναπτυσσόμενες χώρες, μεταφέρεται κυνικά η ιστορική ευθύνη του δυτικού κόσμου στους φτωχότερους κατοίκους του πλανήτη. Απ' ό,τι φαίνεται, οι κυβερνήσεις δεν κατανοούν ουσιαστικά την κρισιμότητα της κατάστασης.
Δεν καταθέτουμε όμως τα όπλα. Συμμεριζόμαστε τις ανησυχίες των περιβαλλοντικών ΜΚΟ και θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε πιο φιλόδοξους στόχους, με μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ουσιαστική υποστήριξη της παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές και δεσμευτικό μακροπρόθεσμο σχέδιο για την περαιτέρω μείωση των εκπομπών.
ΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΑΣΤΙΚΟ 65ΩΡΟ
Η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου υιοθέτησε σήμερα με ψήφους 421 υπέρ, 173 κατά και 11 αποχές σε δεύτερη ανάγνωση πρόταση με την οποία απαιτεί από τις κυβερνήσεις και την Κομισιόν την κατάργηση του "opt out". Το Ευρωκοινοβούλιο επίσης υπερψήφισε με ακόμη μεγαλύτερη πλειοψηφία αλλαγές που μπλοκάρουν έτσι την αντεργατική Κοινή Θέση του Συμβουλίου για το ελαστικό 65ωρο.
Υπενθυμίζεται ότι με την κοινή θέση των κυβερνήσεων, που υιοθετήθηκε από τους Υπουργούς Εργασίας τον περασμένο Ιούνιο, συμφωνήθηκε η διατήρηση της ρήτρας αυτοεξαίρεσης (opt out) από το 48ωρο, ο ετήσιος υπολογισμός του χρόνου εργασίας και ο μη συνυπολογισμός του λεγόμενου "ανενεργού" χρόνου εφημερίας ως χρόνου εργασίας.
Με τη σημερινή απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου, η οποία δεν αποδέχεται την κοινή θέση του Συμβουλίου, απαιτούνται οι εξής σημαντικές αλλαγές:
• Προτείνεται η κατάργηση του οπτ- άουτ σε μια περίοδο τριών ετών και για το μεταβατικό διάστημα ορίζονται αυστηρότερες προϋποθέσεις.
• Το σύνολο του χρόνου εφημερίας θεωρείται χρόνος εργασίας.
• Για τον υπολογισμό του συνολικού χρόνου εργασίας λαμβάνονται υπόψη όλες οι συμβάσεις εργασίας, σε ό,τι αφορά εργαζομένους σε περισσότερες θέσεις.
Η Ευρωομάδα της Αριστεράς, μέσω του κεντρικού της εισηγητή Δ. Παπαδημούλη πρότεινε να καταργηθεί το οπτ- άουτ, να καταργηθεί η ετήσια διευθέτηση του χρόνου εργασίας και να θεωρείται εργάσιμος χρόνος και το σύνολο του χρόνου εφημερίας.
Η πρόταση της Ευρωομάδας της Αριστεράς για την πλήρη απόρριψη του απαράδεκτου και αντεργατικού πακέτου για το ελαστικό 65ωρο που προωθούν οι κυβερνήσεις και στηρίζει η Κομισιόν, απορρίφθηκε με 118 ψήφους υπέρ, 521 κατά και 27 αποχές, καθώς δεν υποστηρίχθηκε από τις άλλες πολιτικές ομάδες.
Ο Δ. Παπαδημούλης, κεντρικός εισηγητής της Ευρωομάδας της Αριστεράς για την επίμαχη οδηγία για τον χρόνο εργασίας, δήλωσε σχετικά:
"Οι τροποποιήσεις που υιοθέτησε η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, με αιχμή την κατάργηση της ρήτρας αυτοεξαίρεσης (οπτ-άουτ) είναι ανεπαρκείς για την Ευρωομάδα της Αριστεράς. Διαφέρουν όμως σημαντικά από το αντεργατικό πακέτο για το 65ωρο των 27 κυβερνήσεων και μπλοκάρουν, έστω και προσωρινά, τα αντιλαϊκά σχέδια του Συμβουλίου και της Κομισιόν.
Η Ευρωομάδα της Αριστεράς επιμένει στην πλήρη απόρριψη της αντιδραστικής και αντεργατικής κοινής θέσης του Συμβουλίου για το "ελαστικό 65ωρο". Οι απαράδεκτες ρυθμίσεις για την κατάργηση του οκταώρου και την πλήρη αποδόμηση της εργατικής νομοθεσίας πρέπει να εμποδιστούν. Το μπλοκάρισμα της πρότασης των 27 κυβερνήσεων και της Κομισιόν είναι το πρώτο αναγκαίο βήμα αλλά δεν αρκεί. Ο αγώνας για την απόρριψη του αντικοινωνικού πακέτου των κυβερνήσεων και της Κομισιόν συνεχίζεται, μέσα και έξω από το Ευρωκοινοβούλιο, μαζί με τα συνδικάτα των εργαζομένων".
Υπενθυμίζεται ότι με την κοινή θέση των κυβερνήσεων, που υιοθετήθηκε από τους Υπουργούς Εργασίας τον περασμένο Ιούνιο, συμφωνήθηκε η διατήρηση της ρήτρας αυτοεξαίρεσης (opt out) από το 48ωρο, ο ετήσιος υπολογισμός του χρόνου εργασίας και ο μη συνυπολογισμός του λεγόμενου "ανενεργού" χρόνου εφημερίας ως χρόνου εργασίας.
Με τη σημερινή απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου, η οποία δεν αποδέχεται την κοινή θέση του Συμβουλίου, απαιτούνται οι εξής σημαντικές αλλαγές:
• Προτείνεται η κατάργηση του οπτ- άουτ σε μια περίοδο τριών ετών και για το μεταβατικό διάστημα ορίζονται αυστηρότερες προϋποθέσεις.
• Το σύνολο του χρόνου εφημερίας θεωρείται χρόνος εργασίας.
• Για τον υπολογισμό του συνολικού χρόνου εργασίας λαμβάνονται υπόψη όλες οι συμβάσεις εργασίας, σε ό,τι αφορά εργαζομένους σε περισσότερες θέσεις.
Η Ευρωομάδα της Αριστεράς, μέσω του κεντρικού της εισηγητή Δ. Παπαδημούλη πρότεινε να καταργηθεί το οπτ- άουτ, να καταργηθεί η ετήσια διευθέτηση του χρόνου εργασίας και να θεωρείται εργάσιμος χρόνος και το σύνολο του χρόνου εφημερίας.
Η πρόταση της Ευρωομάδας της Αριστεράς για την πλήρη απόρριψη του απαράδεκτου και αντεργατικού πακέτου για το ελαστικό 65ωρο που προωθούν οι κυβερνήσεις και στηρίζει η Κομισιόν, απορρίφθηκε με 118 ψήφους υπέρ, 521 κατά και 27 αποχές, καθώς δεν υποστηρίχθηκε από τις άλλες πολιτικές ομάδες.
Ο Δ. Παπαδημούλης, κεντρικός εισηγητής της Ευρωομάδας της Αριστεράς για την επίμαχη οδηγία για τον χρόνο εργασίας, δήλωσε σχετικά:
"Οι τροποποιήσεις που υιοθέτησε η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, με αιχμή την κατάργηση της ρήτρας αυτοεξαίρεσης (οπτ-άουτ) είναι ανεπαρκείς για την Ευρωομάδα της Αριστεράς. Διαφέρουν όμως σημαντικά από το αντεργατικό πακέτο για το 65ωρο των 27 κυβερνήσεων και μπλοκάρουν, έστω και προσωρινά, τα αντιλαϊκά σχέδια του Συμβουλίου και της Κομισιόν.
Η Ευρωομάδα της Αριστεράς επιμένει στην πλήρη απόρριψη της αντιδραστικής και αντεργατικής κοινής θέσης του Συμβουλίου για το "ελαστικό 65ωρο". Οι απαράδεκτες ρυθμίσεις για την κατάργηση του οκταώρου και την πλήρη αποδόμηση της εργατικής νομοθεσίας πρέπει να εμποδιστούν. Το μπλοκάρισμα της πρότασης των 27 κυβερνήσεων και της Κομισιόν είναι το πρώτο αναγκαίο βήμα αλλά δεν αρκεί. Ο αγώνας για την απόρριψη του αντικοινωνικού πακέτου των κυβερνήσεων και της Κομισιόν συνεχίζεται, μέσα και έξω από το Ευρωκοινοβούλιο, μαζί με τα συνδικάτα των εργαζομένων".
ΔΗΜΟΙ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ΠΟΥ ΒΡΕΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΥΒΟΪΚΟ
(Χάρτης απο το ΥΠΕΣ, κάντε κλικ πάνω του για μεγέθυνση)
Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008
Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ - ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΡΤ
ΕΠΕΙΔΗ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΡΤ - ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ !
«Η δράση μας είναι αποτέλεσμα μίας συσσωρευμένης πίεσης που λεηλατεί τις ζωές μας και όχι μόνο μία συγκινησιακή έκρηξη με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από την αστυνομία. Είμαστε μία ακόμη συλλογικότητα, κομμάτι της εξέγερσης που συμβαίνει.
Ενάντια στην εξημέρωση από τα ΜΜΕ, προβαίνουμε σε παρέμβαση-παρεμβολή στη ροή του προγράμματος της ΕΡΤ. Θεωρούμε ότι τα ΜΜΕ συστηματικά καλλιεργούν το φόβο. Αντί να ενημερώνουν παραπληροφορούν. Παρουσιάζουν μια πολύμορφη εξέγερση σαν τυφλή εκτόνωση. Εξηγούν την κοινωνική έκρηξη με όρους ποινικούς και όχι πολιτικούς. Αποκρύπτουν επιλεκτικά τα πραγματικά γεγονότα. Προβάλλουν μία εξέγερση σαν ένα ακόμη θέαμα που πρέπει απλά να παρακολουθούμε μέχρι να αρχίσει το επόμενο σήριαλ. Τα ΜΜΕ μετατρέπονται καθημερινά σε μέσα καταστολής της ελεύθερης και δημιουργικής σκέψης.
Να αυτοοργανωθούμε. Καμία αυθεντία δεν μπορεί να προσφέρει λύσεις στα προβλήματά μας. Χρειάζεται να συναντηθούμε με άλλους ανθρώπους. Να μετατρέψουμε τους δημόσιους χώρους – τους δρόμους, τις πλατείες, τα πάρκα, τις σχολές -σε χώρους αδιαμεσολάβητης έκφρασης. Να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο για να συνδιαμορφώσουμε τον λόγο και τις δράσεις μας.
Να μην φοβηθούμε, να κλείσουμε τις τηλεοράσεις, να βγούμε από τα σπίτια μας, να συνεχίσουμε να διεκδικούμε, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Καταγγέλλουμε την αστυνομική βία – Αμεση αποφυλάκιση των συλληφθέντων διαδηλωτών. Για την ανθρώπινη χειραφέτηση και την ελευθερία.
Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008
ΑΕΙΦΟΡΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕΝΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ
Του Γιάννη Ζέρβα, Οικονομολόγου Εδώ και αρκετά χρόνια έχουν διατυπωθεί από διεθνή φόρα και οργανισμούς οι βασικές αρχές, οι στόχοι και συγκεκριμένες πολιτικές για την προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης (μεταξύ αυτών η Agenda 21, η στρατηγική για την Αειφόρο Ανάπτυξη της ΕΕ, η πρωτοβουλία Global Compact του ΟΗΕ, η Διακήρυξη της Χιλιετίας κ.α). Αρκετές εργασίες πρωτοποριακών διανοητών, αλλά και πρακτικές (βλ. χώρες της Βόρειας Ευρώπης) όχι μόνο έμπρακτα υποστηρίζουν αλλά και προχωρούν ακόμη πιο πέρα από τα καθορισθέντα όρια από τους διεθνείς οργανισμούς. Στην ολότητα αλλά και κριτική αξιοποίηση των προαναφερθέντων για την Ελληνική πραγματικότητα, βασίζεται η ιδέα της πρότασης που ακολουθεί.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, στη χώρα μας το πλαίσιο των άμεσων ή έμμεσων επιδοτήσεων για την υλοποίηση επενδύσεων παίζει σημαντικό ρόλο στην οικονομική λειτουργία. Χρήματα των φορολογουμένων ενισχύουν επενδύσεις (και επενδυτές) όλων των τομέων της οικονομίας.
Όμως έχουν ορθολογική και αειφορική απόδοση? Ή μήπως θα μπορούσαν με εφαρμογή κάποιων καλλίτερων αρχών, εργαλείων και μεθόδων να συμβάλλουν πιο θετικά στην οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανάπτυξη?
Η ιδέα είναι να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο που παραστατικά θα απεικονίζει μια διπλή δυνατότητα για τις μελλοντικές επενδύσεις. Αφ’ ενός μεν θα ξεχωρίζει τις επενδύσεις πραγματικής αειφορίας από τις κοινές επενδύσεις και αφετέρου θα αξιολογεί κατά πόσο μια μελλοντική επένδυση πλησιάζει το ιδανικό ζητούμενο. Για παράδειγμα μια μελλοντική επένδυση μπορεί να καλύπτει μερικά κριτήρια κάποιου απαραίτητου ελάχιστου (ίσως και τα περισσότερα), κάποια άλλα από ένα δεύτερο πιο απαιτητικό σύνολο και κάποια ή και κανένα από μια τρίτη πιο προηγμένη ενότητα προϋποθέσεων.
Έτσι μπορεί να συγκεντρώνει π.χ. το 50% του μέγιστου δυνατού ποσοστού, να αξιολογείται σε σύγκριση με κάποια άλλη που ίσως συγκεντρώνει πιο μεγάλο ποσοστό (ή και πιο μικρό) και να προτιμάται ή όχι σε σύγκριση με τη δεύτερη, ειδικά για την απορρόφηση δημόσιων επιδοτήσεων. Θα μπορεί επίσης ο κάθε επενδυτής να βελτιώσει τις επιδόσεις της επένδυσής του με την ανάληψη των σχετικών δεσμεύσεων απέναντι στο κράτος, ως εκφραστή του δημόσιου συμφέροντος.
Από την άλλη μεριά τα κριτήρια έχουν αξιολογηθεί και καθοριστεί έτσι ώστε ακόμη και αν πληρούνται όλα για όλες τις κατηγορίες να μην ξεπερνούν το 95%, δεδομένου ότι η κοινωνική, επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος τρέχει με πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς από οποιαδήποτε δημόσια ή ιδιωτική γραφειοκρατία σε οποιοδήποτε μέρος του Κόσμου (Αθήνα ή Βρυξέλλες ή Ουάσιγκτον κλπ) Έγινε αυτό για να φανεί ότι δεν υπάρχει επένδυση που να καλύπτει το ιδεώδες της αειφόρου ανάπτυξης.
Οι επενδυτές πρέπει να προσεγγίζουν τα αναφερόμενα κριτήρια όχι ως ένα υποχρεωτικό πρόσθετο στις μελλοντικές τους επενδύσεις, αλλά ως συμφωνημένο, αναπόσπαστο τμήμα της επιχειρησιακής τους στρατηγικής και των δικών τους διαδικασιών. Η προτεινόμενη προσέγγιση εκτιμά τα δικαιώματα αλλά και θέτει σαφείς υποχρεώσεις για την ηγεσία, τους μετόχους, τους υπαλλήλους και τους πελάτες των επιχειρήσεων.
Η εφαρμογή των κριτηρίων πρέπει να είναι μια μακροπρόθεσμη διαδικασία, που απαιτεί δεσμεύσεις για μια συνεχή οργανωτική αλλαγή και βελτίωση.
Εντούτοις, δεν υπάρχει κανένας «σωστός εγκυκλοπαιδικά» τρόπος για την απρόσκοπτη εισαγωγή της στο management μιας επιχείρησης. Στη πράξη υπάρχουν και μπορούν να εφαρμοστούν διαφορετικές προσεγγίσεις για να υποστηρίξουν αυτή τη διαδικασία.
Τα κριτήρια έχουν ταξινομηθεί σε τρία επίπεδα:
Ι - Το ανθρωπιστικό επίπεδο που είναι αναγνωρισμένο και συμφωνημένο σε επίπεδο παγκόσμιων οργανισμών, αλλά δεν εφαρμόζεται σε πολλές χώρες, ειδικά του τρίτου κόσμου.
ΙΙ – Ο κεντρικός πυρήνας της αειφόρου ανάπτυξης (που έχει καθορισθεί και συμφωνηθεί από σημαντικούς διεθνείς οργανισμούς (συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εφαρμόζεται απολύτως και σε όλες τις χώρες, κάθε άλλο μάλιστα, πάρτε για παράδειγμα τη χώρα μας)
ΙΙΙ - Το προηγμένο επίπεδο αειφόρου ανάπτυξης (που έχει διατυπωθεί θεωρητικά αλλά δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί, ούτε εγκριθεί ως κατεύθυνση στρατηγικής και μέτρων εφαρμογής)
Επίπεδο Ι: Βασικές απαιτήσεις (max αξιολόγησης 3 βαθμοί ανά κριτήριο)
1.Να υποστηρίζουν και σέβονται τη προστασία των διεθνώς αναγνωρισμένων ανθρώπινων δικαιωμάτων
2.Να επιβεβαιώνουν ότι δεν εμπλέκονται στην καταπάτησή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
3.Να δέχονται στην πράξη την ανεξαρτησία των σωματείων και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις
4.Να επιδιώκουν τον περιορισμό όλων των μορφών αναγκαστικής εργασίας
5.Να μην επιτρέπουν την παιδική εργασία.
6.Να επιδιώκουν τον περιορισμό των διακρίσεων σε σχέση με την απασχόληση και το επάγγελμα.
7.Να αναγνωρίζουν, υποστηρίζουν και συμμορφώνονται με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει»
8.Να εργάζονται εναντίον όλων των μορφών διαφθοράς, συμπεριλαμβανομένων των εκβιασμών και των δωροδοκιών
9.Να αναγνωρίζουν, υποστηρίζουν και συμμορφώνονται όχι μόνο με τα δικαιώματα και το διάλογο μεταξύ ιδιοκτητών αλλά και τα δικαιώματα και το διάλογο με τους εργαζόμενους και τους πελάτες τους.
10.Να αναγνωρίζουν, υποστηρίζουν και συμμορφώνονται με την αρχή της ανοικτής και δημοκρατικής κοινωνίας με τη συμμετοχή και συνεισφορά των κοινωνικών εταίρων, της κοινωνίας των πολιτών και μεμονωμένων προσώπων
11.Να αντιμετωπίζουν κάθε διάκριση που έχει σχέση με το χρώμα, την εθνικότητα, τη θρησκεία, το φύλο και τη πολιτική ένταξη.
12.Να αναγνωρίζουν, υποστηρίζουν και συμμορφώνονται με την αξιοκρατία.
13.Να εισάγουν και υποστηρίζουν ένα διαφανές σύστημα επικοινωνίας.
Η αξιολόγηση για τα παραπάνω μπορεί να βασιστεί σε μια απλή μεθοδολογία βαθμολόγησης των επιδόσεων της επιχείρησης: καμία συμμόρφωση 0 βαθμοί, έναρξη διαδικασιών συμμόρφωσης 1 βαθμός, αποδεδειγμένα μερική συμμόρφωση 2 βαθμοί, πλήρης συμμόρφωση 3 βαθμοί.
Επίπεδο ΙΙ: Απαιτήσεις αειφορίας (max αξιολόγησης 4 βαθμοί ανά κριτήριο)
1.Να υποστηρίζουν την προληπτική προσέγγιση για τις περιβαλλοντικές προκλήσεις
2.Να παίρνουν πρωτοβουλίες μεγαλύτερης περιβαλλοντικής ευθύνης
3.Να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη και διάδοση φιλικών προς το περιβάλλον τεχνολογιών
4.Να περιορίζουν τη συνεισφορά τους στις κλιματικές αλλαγές, στο κόστος και στην αρνητική επίδραση αυτών στη κοινωνία και στο περιβάλλον.
5.Να αναγνωρίζουν, υποστηρίζουν και συμμορφώνονται με τις αρχές, τους κανόνες και τις κατευθύνσεις της Αειφόρου Ανάπτυξης.
6.Να υποστηρίζουν την προληπτική προσέγγιση για τις επαγγελματικές ασθένειες, την υγιεινή και την ασφάλεια της εργασίας και να προστατεύουν τη μητρότητα
7.Να υποστηρίζουν την δια βίου εκπαίδευση, την επαγγελματική κατάρτιση στο χώρο εργασίας, την προθυμία και δυνατότητα εκμάθησης και προσαρμογής.
8.Να εξασφαλίζουν ότι τα χρησιμοποιούμενα συστήματα μεταφοράς ικανοποιούν τις οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές ανάγκες της κοινωνίας ελαχιστοποιώντας ταυτόχρονα τις ανεπιθύμητες παρενέργειές τους.
9.Να προωθούν την βιώσιμη κατανάλωση και παραγωγή
10.Να βελτιώνουν τη διαχείριση των φυσικών πόρων, με στόχο την αποφυγή της υπερεκμετάλλευσή τους και να αναγνωρίζουν στη πράξη την αξία του οικοσυστήματος.
11.Να προωθούν την καλή δημόσια υγεία για όλους και να βελτιώνουν την προστασία της εντός και εκτός της παραγωγής.
12.Να προωθούν ενεργά τη βιώσιμη ανάπτυξη όχι μόνο μέσα στην εταιρία αλλά και εκτός.
13.Να αναγνωρίζουν και να προωθούν στη πράξη συνέργιες μεταξύ της εταιρίας, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και οργανισμών επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας.
14.Να υποστηρίζουν τις νέες ιδέες, την επιχειρηματική καινοτομία και την προώθηση νέων ταλέντων.
Η αξιολόγηση και για το δεύτερο επίπεδο θα μπορούσε να έχει όπως ακολουθεί, λαμβάνοντας όμως υπ’ όψη της το μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας του δεύτερου επιπέδου: καμία συμμόρφωση 0 βαθμοί, έναρξη διαδικασιών συμμόρφωσης 1 βαθμός, αποδεδειγμένα μερική συμμόρφωση 2 βαθμοί, σχεδόν πλήρης συμμόρφωση 3 βαθμοί, πλήρης συμμόρφωση 4 βαθμοί.
Το μέγιστο δυνατό άθροισμα για το σύνολο των κριτηρίων για τα επίπεδα Ι & ΙΙ είναι 95 βαθμοί, σύμφωνα με τη λογική που έχει προαναφερθεί.
Για την συγκεκριμένη παρακολούθηση των προαναφερθέντων δεικτών των επιπέδων Ι & ΙΙ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το δυναμικό πλαίσιο δεικτών αειφορίας της Ε.Ε (βλ. http://epp.eurostat.ec.europa.eu/portal/page?_pageid=1998,66119021,1998_66391726&_dad=portal&_schema=PORTAL )
Με ευχαρίστηση θα δεχτούμε οποιαδήποτε κριτική αντιμετώπιση των προταθέντων, προτάσεις βελτίωσης, διεύρυνσης των κριτηρίων, εξειδίκευσης ή και βάσιμες αντιρρήσεις. Θα μπορούσαμε επίσης να παρουσιάσουμε λεπτομερώς τη πρόταση σε συσκέψεις κατά περιοχή, κλάδο ή και επιχείρηση.
Το τρίτο επίπεδο είμαστε υποχρεωμένοι να το αφήσουμε προς το παρόν εκτός της πρότασης, όχι μόνο επειδή δεν έχει θεσμοθετηθεί διεθνώς, αλλά επειδή για τις συνθήκες της χώρας μας είναι πολύ προωθημένο, δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών επιχειρήσεων θα δυσκολεύονταν να τηρήσουν ακόμη και το σύνολο κριτηρίων του πρώτου επιπέδου. Το αναφέρουμε μόνο για ενημέρωση
Επίπεδο ΙΙΙ: Προηγμένες απαιτήσεις
1.Να λαμβάνουν υπ’ όψη τους την αλληλεγγύη μεταξύ και εντός των γενεών για την εξασφάλιση και βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών ως προϋπόθεση διαρκούς προσωπικής ευημερίας
2.Να αποδέχονται και προωθούν τη συμμετοχική προσέγγιση στο management της επιχείρησης
3.Να οργανώνουν ορθολογικά τον όγκο, την ποιότητα και τη χρήση της πληροφορίας
4.Να μειώνουν το έλλειμμα οργανωτικής και επαγγελματικής ευθύνης
5.Να αντιμετωπίζουν ενεργά το επαγγελματικό και κοινωνικό στρες
6.Να αντιμετωπίζουν την καθημερινή απογοήτευση πλατειών κοινωνικών στρωμάτων και να συντελούν στη βελτίωση της συναισθηματικής συμμετοχής και κατανόησης.
7.Να αποφεύγουν ηθικά διλήμματα αλλά και να τα διαχειρίζονται σωστά όταν προκύπτουν.
8.Να ευνοούν όχι μόνο τις ανθρωπιστικές αξίες αλλά να σέβονται επίσης και την διαφορετικότητα και ποικιλία των ανθρώπινων αντιλήψεων
ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ ΜΕΛΙΣΣΙΩΝ (*)
(*) Του Χρήστου Σύλλα στη Καθημερινή 3/12/08 (Φωτο Jon Sullivan από το Βικιπαίδεια)
Πληθώρα ερευνών αποπειράται να αναδείξει τη σχέση της μέλισσας και τη συμβολή της στην παραγωγή τροφίμων με μετρήσιμα δεδομένα, έργο εξαιρετικά δύσκολο που απαιτεί απαραιτήτως συνεχή επιστημονική σύγκλιση και συνεργασία. «Ένα πολύ μεγάλο μέρος των φυτών του πλανήτη μας παράγουν καρπούς και πολλαπλασιάζονται με την συνεισφορά της μέλισσας μέσω της επικονίασης. Βέβαια, δεν είναι εύκολο να μετρήσει κανείς πόσο ακριβώς είναι η εξάρτηση από τη συμβολή της μέλισσας στα τρόφιμα που έρχονται στο τραπέζι μας», εξηγεί στο kathimerini.gr η κ. Φανή Χατζίνα, βιολόγος και ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Μελισσοκομίας του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ).
Ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αναφέρει κατά προσέγγιση ότι τα τρία τέταρτα της παραγωγής τροφίμων εξαρτώνται από τις μέλισσες την ίδια στιγμή που 4 στα 5 λαχανικά που καλλιεργούνται σε ευρωπαϊκό έδαφος εξαρτώνται από την επικονίαση των μελισσών.
Όσο για την οικονομική αποτίμηση της παραγωγής του κυριότερου επικονιαστή καλλιεργούμενων φυτών: «μελέτη που διεξήχθη το 2005 από δύο ιδρύματα της Γαλλίας και Γερμανίας αναφέρει ότι η επικονίαση από τα έντομα συνεισφέρει κατά 153 δισ. ευρώ ετησίως και αντιστοιχεί στο 9,5% της παγκόσμιας γεωργικής παραγωγής»
Περισσότερα: http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathglobal_1_03/12/2008_258760
Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008
ΠΟΖΝΑΝ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΣΤΟΛΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥΣ (*)
(*) Λούλη Σταυρογιάννη, Αυγή 14/12/2008
“Μαύρη μέρα στην ιστορία της ευρωπαϊκής κλιματικής πολιτικής” χαρακτηρίζουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις το περιεχόμενο του λεγόμενου ενεργειακού και κλιματικού πακέτου που συμφώνησαν οι 27 ηγέτες της Ε.Ε. την Παρασκευή, το οποίο πλέον είναι αγνώριστο έναντι αυτού το οποίο είχε παρουσιασθεί στις αρχές του 2007.
Οι οργανώσεις WWF, Greenpeace, Oxfam, CAN Europe και Friends of the Earth καλούν το Ευρωκοινοβούλιο, το οποίο συνέρχεται στις 17 Δεκεμβρίου, να παρέμβει, απαιτώντας ξεκάθαρες δεσμεύσεις για τη μείωση των εκπομπών της Ευρώπης και να απορρίψει τη συμφωνία σχετικά με τον επιμερισμό της προσπάθειας. Επ' αυτού θεωρούν ότι η Οδηγία του επιμερισμού της προσπάθειας, που θέτει εθνικούς στόχους για τους τομείς που δεν περιλαμβάνονται στο Σύστημα Εμπορίας Εκπομπών, κτιριακός τομέας, μεταφορές, γεωργία, απόβλητα είναι ασυνεπής με τον μακροπρόθεσμο στόχο που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση για συγκράτηση της αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας κάτω από τους 2ο C.
Η δέσμευση για μείωση των εκπομπών της Ευρώπης κατά 30% είναι αδύναμη και αμφιλεγόμενη, ενώ οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν το δικαίωμα να αγοράσουν πολλές πιστώσεις ρύπων από προγράμματα που πραγματοποιούνται σε τρίτες χώρες, προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους (μέχρι και 2/3 των μειώσεων). Δηλαδή πλασματικές μειώσεις εντός εδάφους Ε.Ε.
Επιπλέον δεν υιοθετήθηκαν μέτρα συμμόρφωσης με τις δεσμεύσεις, όπως οικονομικές κυρώσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι μειώσεις αφήνονται στον πατριωτισμό των κρατών - μελών αφού δεν είναι υποχρεωτικές. Αντί της προβλεπόμενης δημοπράτησης (πώλησης-αγοράς) του συνόλου των δικαιωμάτων διοξειδίου του άνθρακα από το 2013 στον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής, υιοθετήθηκαν παρεκκλίσεις.
Το 70% των δικαιωμάτων ρύπανσης στην ηλεκτροπαραγωγή στην Πολωνία και τα Βαλτικά κράτη θα κατανέμονται δωρεάν με σταδιακή μείωση ώς το 2020. Επιπλέον το 95% των δικαιωμάτων ρύπανσης για την τσιμεντοβιομηχανία, παραγωγή χάλυβα κ.ά. θα κατανέμονται δωρεάν, όπως και σήμερα. Αρχικά προβλεπόταν τα έσοδα από το εμπόριο ρύπων να διατεθούν στα κράτη - μέλη ώστε να στηριχθεί π.χ. η καινοτομία στην προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και, το σημαντικότερο, ένα τμήμα τους να δοθεί στις αναπτυσσόμενες χώρες ως βοήθεια για να προστατευθούν από τις επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών.
Η Κομισιόν εκτιμούσε ότι τα έσοδα από τους πλειστηριασμούς έως το 2020 μπορεί να ανέρχονταν σε 50 δισ. ευρώ τον χρόνο. Αντ' αυτών, τα κράτη μέλη έχουν την δυνατότητα να χρηματοδοτήσουν σε ποσοστό 15% την κατασκευή νέων ανθρακικών μονάδων από έσοδα τα οποία προέρχονται από δημοπράτηση δικαιωμάτων ρύπων, ενώ απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά για οικονομική ενίσχυση των αναπτυσσόμενων χωρών.
“Μαύρη μέρα στην ιστορία της ευρωπαϊκής κλιματικής πολιτικής” χαρακτηρίζουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις το περιεχόμενο του λεγόμενου ενεργειακού και κλιματικού πακέτου που συμφώνησαν οι 27 ηγέτες της Ε.Ε. την Παρασκευή, το οποίο πλέον είναι αγνώριστο έναντι αυτού το οποίο είχε παρουσιασθεί στις αρχές του 2007.
Οι οργανώσεις WWF, Greenpeace, Oxfam, CAN Europe και Friends of the Earth καλούν το Ευρωκοινοβούλιο, το οποίο συνέρχεται στις 17 Δεκεμβρίου, να παρέμβει, απαιτώντας ξεκάθαρες δεσμεύσεις για τη μείωση των εκπομπών της Ευρώπης και να απορρίψει τη συμφωνία σχετικά με τον επιμερισμό της προσπάθειας. Επ' αυτού θεωρούν ότι η Οδηγία του επιμερισμού της προσπάθειας, που θέτει εθνικούς στόχους για τους τομείς που δεν περιλαμβάνονται στο Σύστημα Εμπορίας Εκπομπών, κτιριακός τομέας, μεταφορές, γεωργία, απόβλητα είναι ασυνεπής με τον μακροπρόθεσμο στόχο που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση για συγκράτηση της αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας κάτω από τους 2ο C.
Η δέσμευση για μείωση των εκπομπών της Ευρώπης κατά 30% είναι αδύναμη και αμφιλεγόμενη, ενώ οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν το δικαίωμα να αγοράσουν πολλές πιστώσεις ρύπων από προγράμματα που πραγματοποιούνται σε τρίτες χώρες, προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους (μέχρι και 2/3 των μειώσεων). Δηλαδή πλασματικές μειώσεις εντός εδάφους Ε.Ε.
Επιπλέον δεν υιοθετήθηκαν μέτρα συμμόρφωσης με τις δεσμεύσεις, όπως οικονομικές κυρώσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι μειώσεις αφήνονται στον πατριωτισμό των κρατών - μελών αφού δεν είναι υποχρεωτικές. Αντί της προβλεπόμενης δημοπράτησης (πώλησης-αγοράς) του συνόλου των δικαιωμάτων διοξειδίου του άνθρακα από το 2013 στον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής, υιοθετήθηκαν παρεκκλίσεις.
Το 70% των δικαιωμάτων ρύπανσης στην ηλεκτροπαραγωγή στην Πολωνία και τα Βαλτικά κράτη θα κατανέμονται δωρεάν με σταδιακή μείωση ώς το 2020. Επιπλέον το 95% των δικαιωμάτων ρύπανσης για την τσιμεντοβιομηχανία, παραγωγή χάλυβα κ.ά. θα κατανέμονται δωρεάν, όπως και σήμερα. Αρχικά προβλεπόταν τα έσοδα από το εμπόριο ρύπων να διατεθούν στα κράτη - μέλη ώστε να στηριχθεί π.χ. η καινοτομία στην προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και, το σημαντικότερο, ένα τμήμα τους να δοθεί στις αναπτυσσόμενες χώρες ως βοήθεια για να προστατευθούν από τις επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών.
Η Κομισιόν εκτιμούσε ότι τα έσοδα από τους πλειστηριασμούς έως το 2020 μπορεί να ανέρχονταν σε 50 δισ. ευρώ τον χρόνο. Αντ' αυτών, τα κράτη μέλη έχουν την δυνατότητα να χρηματοδοτήσουν σε ποσοστό 15% την κατασκευή νέων ανθρακικών μονάδων από έσοδα τα οποία προέρχονται από δημοπράτηση δικαιωμάτων ρύπων, ενώ απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά για οικονομική ενίσχυση των αναπτυσσόμενων χωρών.
BBC: "Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΧΕΙ ΒΑΘΕΙΕΣ ΡΙΖΕΣ" (*)
(*) Αυγή 14/12/2008 και η φωτο το ίδιο
Οι ταραχές που σάρωσαν την Ελλάδα τις τελευταίες ημέρες, και που όλα δείχνουν ότι θα συνεχιστούν στο άμεσο μέλλον, θυμίζουν γιατί η πιο σημαντική εθνική εορτή είναι η ημέρα του "Όχι". Η επέτειος του "όχι" αφορά την 28η Οκτωβρίου του 1940 όταν ο Ιωάννης Μεταξάς, ηγέτης της Ελλάδας εκείνη την περίοδο χρησιμοποίησε μόνο αυτή τη λέξη για να απαντήσει στο τελεσίγραφο του Μουσολίνι να επιτρέψει στην Ιταλία να εισβάλει στην Ελλάδα σπρώχνοντας έτσι τη χώρα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όταν οι Έλληνες λένε όχι το εννοούν. Η εξέγερση είναι βαθιά ριζωμένη στην ελληνική ψυχή. Οι φοιτητές και οι μαθητές που πολιορκούν σήμερα τα αστυνομικά τμήματα της χώρας και προσπαθούν να ρίξουν την κυβέρνηση συμμετέχουν με τον τρόπο τους σε μια τελετή μύησης. Μπορεί να είναι η γενιά του iPod αλλά είναι επίσης οι κληρονόμοι μιας παράδοσης αιώνων σύμφωνα με την οποία οι γυναίκες πήδαγαν από τους γκρεμούς επιλέγοντας τον θάνατο παρά να πέσουν στα χέρια των οθωμανών εισβολέων της Ελλάδας.
Το επίκεντρο της εξέγερσης αυτού του Δεκέμβρη είναι το Πολυτεχνείο της Αθήνας όπου οι φοιτητές βγαίνουν στον δρόμο με καρότσια του σούπερ μάρκετ για να μαζέψουν πέτρες και κομμάτια από μάρμαρο που χρησιμοποιήθηκαν στις επιθέσεις της προηγούμενης νύχτας. Το Πολυτεχνείο αποτελεί το σύμβολο της σύγχρονης εξέγερσης.
Στις 17 Νοέμβρη 1973, τα τανκς της τότε εξαετούς στρατιωτικής δικτατορίας έριξαν τη μεταλλική πύλη του ιδρύματος για να καταστείλουν μια φοιτητική εξέγερση εναντίον των συνταγματαρχών. Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων είναι άγνωστος ακόμη και σήμερα αλλά θεωρείται ότι περίπου 40 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Η θυσία του Πολυτεχνείου ήταν τόσο σημαντική ώστε οι αρχιτέκτονες του νέου συντάγματος μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας θέσπισαν το δικαίωμα στο άσυλο, απαγορεύοντας έτσι στις αρχές να εισέρχονται στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Γι' αυτόν τον λόγο και οι τόποι μάθησης αποτελούν τα ορμητήρια για το σημερινό κύμα βίας, γεγονός επίσης που εξηγεί γιατί πολλές από τις ταραχές ξέσπασαν σε πόλεις που φιλοξενούν πανεπιστήμια.
Οι φοιτητές και μαθητές μπορούν να συνεχίσουν ελεύθερα τις διαδηλώσεις τους αφού οι καθηγητές τους κήρυξαν τριήμερη απεργία. Παρότι πολλοί από τους σημερινούς διαδηλωτές δεν είχαν γεννηθεί όταν ή πύλη του Πολυτεχνείου γκρεμιζόταν από τα τανκς, η θυσία των φοιτητών του είναι βασικό συστατικό του μαθήματος δημοκρατίας που λαμβάνει κάθε παιδί στην Ελλάδα.
Η λανθάνουσα ελληνική περιφρόνηση για την αστυνομία που ξέσπασε τώρα τόσο ορμητικά έχει τις ρίζες της στη δικτατορία όταν οι αστυνομικοί θεωρούνταν όργανα των συνταγματαρχών και προδότες του λαού. Ο θάνατος του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τα χέρια του έμπειρου 37χρονου αστυνομικού προκάλεσε ένα κύμα βίας σε εθνικό επίπεδο πρωτοφανές μετά τη δικτατορία.
Παραμένει ασαφές πάντως αν το κύμα αυτό θα προκαλέσει την πτώση του αντιδημοφιλούς συντηρητικού πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή. Είναι πρώρο επίσης να θεωρήσουμε τις ταραχές ως την ελληνική επανάληψη της παρισινής εξέγερσης του 1968. Μια από τις νηφαλιότερες παρατηρήσεις προήλθε από τον Νίκο Κωνσταντάρα, αρχισυντάκτη της "Καθημερινής", μιας από τις εγκυρότερες και πιο αξιόπιστες εφημερίδες της Ελλάδας.
Σε ένα εντιτόριαλ που τιτλοφορείται "ο έφηβος μάρτυρας της οργής", ο κ. Κωνσταντάρας έγραψε ότι το αίμα του Γρηγορόπουλου "θα χρησιμοποιηθεί για να ενοποιηθούν εντελώς ανόμοια παράπονα και διαμαρτυρίες σε μια ενιαία πλατφόρμα δίκαιης οργής εναντίον όλων των δεινών της κοινωνίας μας". "Πολύ σύντομα θα γίνει σημαία ευκαιρίας για οποιονδήποτε καταμαρτυρά κάτι ενάντια στο κράτος, την κυβέρνηση, το οικονομικό σύστημα, τις ξένες δυνάμεις, τον καπιταλισμό και οτιδήποτε άλλο. Αν η Ελλάδα ήταν ήδη δύσκολο να κυβερνηθεί, θα τεθεί τώρα εκτός ελέγχου".
ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ (*)
(*) Τού Κώστα Καναβούρη, Αυγή 14/12/2008
Κοιμήσου πουλάκι μου και μη νοιάζεσαι. Τώρα εσύ δεν κάνει να νοιάζεσαι. Τώρα εσύ δεν κάνει να πεθαίνεις περισσότερο, αλλά αυτό δεν είναι δουλειά δική σου. Εσύ ξεκουράσου για πάντα κι άσε εμάς να το παλέψουμε όπως ξέρουμε (;) Κι όπως μπορούμε.
Άσε τους συνομήλικούς σου, αυτά τα δικά σου πατριωτάκια να πούνε τον λόγο τους, να πούνε την πράξη τους, να πούνε για μια ακόμη φορά στους κάθε λογής κλειδοκράτορες το "άρατε πύλας". Κοιμήσου εσύ πουλάκι μου και μη νοιάζεσαι για μάς που φωνάζουμε μαζί με τα παιδιά, τα παιδιά μας, "άρατε πύλας". Άσε εμάς να φωνάζουμε και να χτυπάμε τις πόρτες του Άδη και τις πόρτες της απελπισίας. Ή που θα μας ακούσουν, ή που θα τις σπάσουμε γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Η κάθοδος στον Άδη δεν γίνεται να είναι ο μοναδικός δρόμος των παιδιών μας και δεν γίνεται να τον πήρες κατάμονος. Κοιμήσου εσύ. Έχεις πολλή νύχτα μπροστά σου κι έχουμε κι εμείς πολλές μαύρες μέρες ώσπου να φωτίσουμε τον χαμό σου. Έχουμε δουλειά, που λες. Πρέπει να πάρουμε πολύ χώμα από την κλίνη σου ώσπου το χώμα που σε σκεπάζει να γίνει στ' αλήθεια ελαφρύ. Έχουμε με πολλούς νεκροθάφτες να παλέψουμε για να μη ρίχνουν κι άλλο χώμα επάνω στη θανή σου. Αλλά εσύ μη νοιάζεσαι. Εσύ πουλάκι μου κοιμήσου. Σε μας ανήκει η ντροπή που δεν μπορέσαμε να σταματήσουμε τόσους και τόσους φονιάδες που έφτιαξαν τον φονιά που σε σκότωσε. Σε μας ανήκει η ντροπή που δεν ήμασταν εκεί σε τόσους και τόσους φόνους κάθε λογής και δεν προλάβαμε να κατανοήσουμε το χρονικό του προαναγγελθέντος θανάτου σου. Δική μας είναι η ντροπή να μην ακολουθήσουμε τα ίχνη των φονιάδων, να μην συγκρουσθούμε με τους φονιάδες, να προσπαθήσουμε να πείσουμε τους φονιάδες ότι έχουν άδικο. Εσύ βάδιζες στον θάνατο πουλάκι μου κι εμείς ανεμίζαμε άλλοτε σημαίες θριάμβων και άλλοτε την υγρή έπαρση μιας ήττας μακρινής. Τίποτα, τίποτα δεν είχαμε καταλάβει κι ίσως (ίσως όχι ίσως, αλλά βεβαίως) ακόμα και τώρα δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Και ντρεπόμαστε πολύ που δεν μπορούμε να καταλάβουμε κι όσοι καταλαβαίνουμε κλαίμε που δεν μπορούμε να σκεπαστούμε με κανενός είδους "δοξασμένη περηφάνια" για τον θάνατό σου. Κλαίμε από ντροπή κυρίως όχι από οργή. Κλαίμε και ντρεπόμαστε που σπαταλήσαμε τόνους οργής χωρίς να προκύψει ούτε ένα γραμμάριο από καθαρό μετάλλευμα συνθήκης που θα εμπόδιζε τον θάνατό σου. Όμως εσύ κοιμήσου.
Κι ας είναι κτέρισμα στην κλίνη σου η ντροπή μας. Μη νοιάζεσαι. Εσύ κουράστηκες για πάντα. Εμείς να δούμε τώρα. Εμείς να μετρήσουμε το μπόι μας μέσα στο αχανές της απουσίας σου. Εμείς να δοκιμάσουμε τη μνήμη μας πάνω στο πρόσωπο του κάθε παιδιού που είναι η άλλη όψη του προσώπου του δολοφόνου του. Γιατί ναι,το μάθαμε κι αυτό: Για το κάθε παιδί που ονειρεύεται υπάρχει κι ένας δολοφόνος. Ψέματα, δεν ήταν δολοφόνος αυτός που σε σκότωσε. Ήταν κοινός φονιάς. Εμείς λοιπόν πρέπει να μάθουμε τα πρόσωπα όλων των φονιάδων που σκοτώνουν παιδιά από την άλλη όψη του προσώπου των παιδιών. Κι εμείς πρέπει να πολεμήσουμε με τους φονιάδες συνειδήσεων, τους φονιάδες ψυχών, τους φονιάδες της κάθε εξέγερσης, τους φονιάδες της παιδικής διανόησης, τους φονιάδες που κρατούνε πιστόλι, τους φονιάδες που κρατούνε μικρόφωνο, τους φονιάδες που κρατούνε βιβλίο, τους φονιάδες που κρατούνε τη σιωπή από τον σβέρκο, τους φονιάδες που οδηγούν στο εκτελεστικό απόσπασμα των δρόμων τα καλύτερα παιδιά μας, παιδάκι μου που τώρα κοιμάσαι. Κοιμήσου.
Μη νοιάζεσαι. Και μη φοβάσαι πια που οι φονιάδες κυκλοφορούνε ελεύθεροι και που τα τροχοφόρα τους είναι πιο βαριά και από τα τανκς της χούντας. Ξέρεις τι θα πει χούντα πουλάκι μου; Πού να ξέρεις... Κι εμείς που ξέρουμε τι καταφέραμε; Να έρθει ο φονιάς, συνεπέστατα ακριβής στο δικό του ραντεβού με την ιστορία και να σου πάρει το κεφάλι. Γι' αυτό σου λέω, πως ο φονιάς είναι η άλλη όψη του προσώπου σου. Εμείς φτιάξαμε εσένα, εμείς αφήσαμε να γίνει κι ο φονιάς. Αν μια φορά δεν δικαιολογείται άγνοια των νόμων, χίλιες φορές δεν δικαιολογείται άγνοια των νόμων κίνησης της Ιστορίας.
Τους αγνοήσαμε και πλήρωσες εσύ τα επίχειρα. Κι εμείς την χλεύη των φονιάδων που μας κατηγορούνε κι από πάνω επειδή θέλουμε να είμαστε μαζί σου. Καλά να πάθουμε.
Αλλά εσύ κοιμήσου πουλάκι μου. Κοιμήσου μέσα σ' όλους τους χειμώνες και μέσα σ' όλα τα καλοκαίρια που δεν πρόλαβες να ζήσεις. Κοιμήσου στο πλάι όλων των κοριτσιών που δεν πρόλαβες να ερωτευτείς και που ούτε κι εκείνα πρόλαβαν να σε ονειρευτούν. Κοιμήσου όμως "εν βυθώ". Επειδή "εν βυθώ γαρ η αλήθεια". Κοιμήσου πουλάκι μου, σκεπασμένο με όλες τις αλήθειες που πήρες μαζί σου για πάντα, κοιμήσου σκεπασμένο με όλες τις θάλασσες όλων των βυθών, όπου εμείς πρέπει να καταδυθούμε για να βρούμε αυτό το λυγρό μαργαριτάρι της αλήθειας. Μη νοιάζεσαι για τους αριθμούς αυτής της μειονότητας που λέγεται ζωή. Εσύ κοιμήσου. Δεν κάνει να κουράζεσαι άλλο. Άφησε εμάς να κουραστούμε. Τουλάχιστον για να ξεπλύνουμε την ντροπή.
Γειά σου τώρα. Δεν σε αποχαιρετώ.
Σε χαιρετώ.
ΑΘΛΙΑ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (*)
(*) Από τη DW 10/12/08, του Κώστα Συμεωνίδη (http://www.dw-world.de/dw/article/0,,3863348,00.html)
Από το περασμένο Σάββατο οι ταραχές στην Ελλάδα κυριαρχούν στη διεθνή ειδησεογραφία. Και η Γερμανία παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις ενώ τα μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν καθημερινά πλήθος ρεπορτάζ και αναλύσεων για τα βαθύτερα αίτια των πρωτοφανών επεισοδίων. Πώς όμως θα αντιμετώπιζε η Γερμανία μία ανάλογη κατάσταση και πώς θα αντιδρούσε η γερμανική αστυνομία, που θεωρείται ότι είναι πολύ καλά εκπαιδευμένη για τέτοιες καταστάσεις; Απαντήσεις ζητήσαμε από τον γερμανό ερευνητή Γιοχάνες Μπέκερ, κοινωνιολόγο, ειδικευμένο στις συγκρουσιακές σχέσεις.
Η αφορμή και τα βαθύτερα αίτια
Ο γερμανός ερευνητής Γιοχάνες Μπέκερ τονίζει σε συνέντευξή του προς την Ντόιτσε Βέλλε ότι ο θάνατος του 15χρονου ήταν η αφορμή των ταραχών, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, ωστόσο πίσω από όλα αυτά, όπως χαρακτηριστικά λέει, κρύβεται η άθλια θέση των νέων στην Ελλάδα:
«Αφορμή των ταραχών, όπως μάθαμε από τα μέσα ενημέρωσης, ήταν ο θάνατος ενός παιδιού από το όπλο ενός αστυνομικού που φαίνεται να είναι γνωστός με το ψευδώνυμο Ράμπο. Αλλά πρόκειται μόνον για την αφορμή. Αν εξαιρέσει κανείς την παρούσα οικονομική κρίση και των καθημερινό φόβο των ανθρώπων, που έχουμε και εμείς εδώ στη Γερμανία, τα βαθύτερα αίτια θα πρέπει να αναζητηθούν στην άθλια θέση στην οποία βρίσκονται οι νέοι στην Ελλάδα».
Ο κ. Μπέκερ υπενθυμίζει ότι το περασμένο έτος η Ελλάδα είχε το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας των νέων στην ΕΕ που κινούνταν στο 26 %. Αρκετοί κοινωνιολόγοι ωστόσο, όπως λέει, υποστηρίζουν ότι ο πραγματικός αριθμός είναι διπλάσιος. Αυτό σημαίνει ότι το 50 και πλέον τοις εκατό των νέων στην Ελλάδα δεν διακρίνουν προοπτικές για το μέλλον τους, σύμφωνα με τον γερμανό ερευνητή:
Για το ρόλο της κρίσης και των σκανδάλων
Ο κοινωνιολόγος υπογραμμίζει ότι ο ρόλος της παρούσας οικονομικής κρίσης δεν θα πρέπει να υπερεκτιμηθεί, καθώς οι νέοι δεν αισθάνονται να θίγονται άμεσα. Το ζήτημα αρχίζει να τους απασχολεί και να τους ανησυχεί περισσότερο όταν, για παράδειγμα, δουν τους γονείς τους να χάνουν τη δουλειά τους.
Αναφερόμενος στο ρόλο των σκανδάλων που συγκλονίζουν την κυβέρνηση Καραμανλή, ο Γιοχάνες Μπέκερ εκτιμά ότι:
«Η δημοτικότητα της κυβέρνησης έπεσε εξαιτίας μίας μεγάλης αλυσίδας σκανδάλων, μικρών και μεγάλων, που όμως δεν είναι τόσο συγκλονιστικά. Ωστόσο η πολιτική της κυβέρνησης συνοδεύεται από μία κοινωνική πολιτική που μεγαλώνει ακόμη περισσότερο την ψαλίδα μεταξύ φτωχών και πλουσίων. Και αυτό σε αντίθεση με άλλες χώρες της ΕΕ, όπως την Πορτογαλία, όπου η ένταξη ωφέλησε ένα μεγάλο μέρος των πολιτών. Αυτό δεν ισχύει στην Ελλάδα».
«Η αστυνομία δεν μπορεί να ανταποκριθεί»
Αναφερόμενος στις ταραχές των τελευταίων ημερών, ο ερευνητής εκτιμά ότι η αντίδραση της ελληνικής αστυνομίας δεν ανταποκρίνεται στο μέτρο των περιστάσεων. «Η αστυνομία δεν μπορεί να ανταποκριθεί, ωστόσο θα πρέπει να αναλογιστεί κανείς ότι η κατάσταση είναι πρωτοφανής. Παρόλα αυτά», όπως τονίζει ο κ. Μπέκερ, «δεν θα πρέπει να τα ισοπεδώνουμε όλα. Και στη Γερμανία η ποιότητα των επεμβάσεων της αστυνομίας διαφέρει συχνά από πόλη σε πόλη».
«Η Ελλάδα», μας είπε στη συνέχεια ο κ. Μπέκερ, «ήταν μία ήρεμη χώρα όλα τα προηγούμενα χρόνια. Σε αντίθεση όμως με άλλες χώρες, όπως τη Γαλλία με τα προβληματικά προάστια του Παρισιού, η ελληνική αστυνομία δεν έχει εμπειρίες για να ξέρει πώς να χειριστεί ανάλογες καταστάσεις».
Τι θα έκανε η Γερμανία;
Τι το διαφορετικό θα έκανε η Γερμανία και η γερμανική αστυνομία, είναι το τελευταίο ερώτημα που απευθύναμε στον Γιοχάνες Μπέκερ;
«Δεν πιστεύω ότι στη Γερμανία μπορεί να αναπτυχθεί ένα παρόμοιο κίνημα, μολονότι η κατάσταση στα ανατολικά κρατίδια είναι παρόμοια με εκείνη στην Ελλάδα, με την ανεργία των νέων να ξεπερνά το 50 %. Στις μεγάλες πόλεις η γερμανική αστυνομία ξέρει πώς να αντιμετωπίσει τέτοια περιστατικά, καθώς έχει την σχετική εμπειρία. Οι επεμβάσεις όμως εξετάζονται κατά περίπτωση.
Όταν ήμουν φοιτητής και βγαίναμε στους δρόμους προσπαθούσαμε πάντα να μιλήσουμε με τους αστυνομικούς γιατί δεν ήταν αυτοί οι εχθροί μας, αλλά άλλοι, η γραφειοκρατία, οι ακροδεξιοί. Το βασικό ερώτημα όμως είναι γιατί δεν μπορεί να συμβεί σε εμάς κάτι παρόμοιο; Πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι μηχανισμοί λειτουργούν διαφορετικά. Στη Γερμανία έχουμε 7 εκατομμύρια ανέργους και ανθρώπους που δεν έχουν λεφτά για να ζήσουν. Δεν λένε όμως ότι κάτι δεν πάει καλά με το κράτος, αλλά διερωτώνται τι λάθος έκαναν οι ίδιοι. Θέτουν ερωτήματα όπως, μήπως δεν σπούδασα, επέλεξα λάθος δρόμο ή μήπως παντρεύτηκα νωρίς; Η εξατομίκευση της ενοχής διασφαλίζει την ηρεμία και την τάξη στη Γερμανία».
Από το περασμένο Σάββατο οι ταραχές στην Ελλάδα κυριαρχούν στη διεθνή ειδησεογραφία. Και η Γερμανία παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις ενώ τα μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν καθημερινά πλήθος ρεπορτάζ και αναλύσεων για τα βαθύτερα αίτια των πρωτοφανών επεισοδίων. Πώς όμως θα αντιμετώπιζε η Γερμανία μία ανάλογη κατάσταση και πώς θα αντιδρούσε η γερμανική αστυνομία, που θεωρείται ότι είναι πολύ καλά εκπαιδευμένη για τέτοιες καταστάσεις; Απαντήσεις ζητήσαμε από τον γερμανό ερευνητή Γιοχάνες Μπέκερ, κοινωνιολόγο, ειδικευμένο στις συγκρουσιακές σχέσεις.
Η αφορμή και τα βαθύτερα αίτια
Ο γερμανός ερευνητής Γιοχάνες Μπέκερ τονίζει σε συνέντευξή του προς την Ντόιτσε Βέλλε ότι ο θάνατος του 15χρονου ήταν η αφορμή των ταραχών, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, ωστόσο πίσω από όλα αυτά, όπως χαρακτηριστικά λέει, κρύβεται η άθλια θέση των νέων στην Ελλάδα:
«Αφορμή των ταραχών, όπως μάθαμε από τα μέσα ενημέρωσης, ήταν ο θάνατος ενός παιδιού από το όπλο ενός αστυνομικού που φαίνεται να είναι γνωστός με το ψευδώνυμο Ράμπο. Αλλά πρόκειται μόνον για την αφορμή. Αν εξαιρέσει κανείς την παρούσα οικονομική κρίση και των καθημερινό φόβο των ανθρώπων, που έχουμε και εμείς εδώ στη Γερμανία, τα βαθύτερα αίτια θα πρέπει να αναζητηθούν στην άθλια θέση στην οποία βρίσκονται οι νέοι στην Ελλάδα».
Ο κ. Μπέκερ υπενθυμίζει ότι το περασμένο έτος η Ελλάδα είχε το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας των νέων στην ΕΕ που κινούνταν στο 26 %. Αρκετοί κοινωνιολόγοι ωστόσο, όπως λέει, υποστηρίζουν ότι ο πραγματικός αριθμός είναι διπλάσιος. Αυτό σημαίνει ότι το 50 και πλέον τοις εκατό των νέων στην Ελλάδα δεν διακρίνουν προοπτικές για το μέλλον τους, σύμφωνα με τον γερμανό ερευνητή:
Για το ρόλο της κρίσης και των σκανδάλων
Ο κοινωνιολόγος υπογραμμίζει ότι ο ρόλος της παρούσας οικονομικής κρίσης δεν θα πρέπει να υπερεκτιμηθεί, καθώς οι νέοι δεν αισθάνονται να θίγονται άμεσα. Το ζήτημα αρχίζει να τους απασχολεί και να τους ανησυχεί περισσότερο όταν, για παράδειγμα, δουν τους γονείς τους να χάνουν τη δουλειά τους.
Αναφερόμενος στο ρόλο των σκανδάλων που συγκλονίζουν την κυβέρνηση Καραμανλή, ο Γιοχάνες Μπέκερ εκτιμά ότι:
«Η δημοτικότητα της κυβέρνησης έπεσε εξαιτίας μίας μεγάλης αλυσίδας σκανδάλων, μικρών και μεγάλων, που όμως δεν είναι τόσο συγκλονιστικά. Ωστόσο η πολιτική της κυβέρνησης συνοδεύεται από μία κοινωνική πολιτική που μεγαλώνει ακόμη περισσότερο την ψαλίδα μεταξύ φτωχών και πλουσίων. Και αυτό σε αντίθεση με άλλες χώρες της ΕΕ, όπως την Πορτογαλία, όπου η ένταξη ωφέλησε ένα μεγάλο μέρος των πολιτών. Αυτό δεν ισχύει στην Ελλάδα».
«Η αστυνομία δεν μπορεί να ανταποκριθεί»
Αναφερόμενος στις ταραχές των τελευταίων ημερών, ο ερευνητής εκτιμά ότι η αντίδραση της ελληνικής αστυνομίας δεν ανταποκρίνεται στο μέτρο των περιστάσεων. «Η αστυνομία δεν μπορεί να ανταποκριθεί, ωστόσο θα πρέπει να αναλογιστεί κανείς ότι η κατάσταση είναι πρωτοφανής. Παρόλα αυτά», όπως τονίζει ο κ. Μπέκερ, «δεν θα πρέπει να τα ισοπεδώνουμε όλα. Και στη Γερμανία η ποιότητα των επεμβάσεων της αστυνομίας διαφέρει συχνά από πόλη σε πόλη».
«Η Ελλάδα», μας είπε στη συνέχεια ο κ. Μπέκερ, «ήταν μία ήρεμη χώρα όλα τα προηγούμενα χρόνια. Σε αντίθεση όμως με άλλες χώρες, όπως τη Γαλλία με τα προβληματικά προάστια του Παρισιού, η ελληνική αστυνομία δεν έχει εμπειρίες για να ξέρει πώς να χειριστεί ανάλογες καταστάσεις».
Τι θα έκανε η Γερμανία;
Τι το διαφορετικό θα έκανε η Γερμανία και η γερμανική αστυνομία, είναι το τελευταίο ερώτημα που απευθύναμε στον Γιοχάνες Μπέκερ;
«Δεν πιστεύω ότι στη Γερμανία μπορεί να αναπτυχθεί ένα παρόμοιο κίνημα, μολονότι η κατάσταση στα ανατολικά κρατίδια είναι παρόμοια με εκείνη στην Ελλάδα, με την ανεργία των νέων να ξεπερνά το 50 %. Στις μεγάλες πόλεις η γερμανική αστυνομία ξέρει πώς να αντιμετωπίσει τέτοια περιστατικά, καθώς έχει την σχετική εμπειρία. Οι επεμβάσεις όμως εξετάζονται κατά περίπτωση.
Όταν ήμουν φοιτητής και βγαίναμε στους δρόμους προσπαθούσαμε πάντα να μιλήσουμε με τους αστυνομικούς γιατί δεν ήταν αυτοί οι εχθροί μας, αλλά άλλοι, η γραφειοκρατία, οι ακροδεξιοί. Το βασικό ερώτημα όμως είναι γιατί δεν μπορεί να συμβεί σε εμάς κάτι παρόμοιο; Πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι μηχανισμοί λειτουργούν διαφορετικά. Στη Γερμανία έχουμε 7 εκατομμύρια ανέργους και ανθρώπους που δεν έχουν λεφτά για να ζήσουν. Δεν λένε όμως ότι κάτι δεν πάει καλά με το κράτος, αλλά διερωτώνται τι λάθος έκαναν οι ίδιοι. Θέτουν ερωτήματα όπως, μήπως δεν σπούδασα, επέλεξα λάθος δρόμο ή μήπως παντρεύτηκα νωρίς; Η εξατομίκευση της ενοχής διασφαλίζει την ηρεμία και την τάξη στη Γερμανία».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)