" Για τα μεγάλα έργα πρέπει κάποιος να αναλαμβάνει και μεγάλους κινδύνους" (Στοβαίου Ανθολόγιο Ζ 33)
For big projects, someone has to take big risks
Для больших проектов кто-то должен идти на большой риск
Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010
Τρίτη 16 Μαρτίου 2010
Λιγότερο δανεισμένοι από τους Ευρωπαίους οι Έλληνες (*)
(*)Της Έφης Καραγεώργου από το www.capital.gr
Τελικά μήπως η αλήθεια είναι διαφορετική από αυτή που μας παρουσιάζουν. Γιατί δεν εξετάζουν την οικονομική ζωή συνολικά, ως άθροισμα του ιδιωτικού και δημοσίου χρέους? Και γιατί για το δεύτερο να μην πληρώσουν όλοι αυτοί που το δημιούργησαν και το εκμεταλλεύτηκαν πολιτικά? και βέβαια και αυτοί που επωφελήθηκαν σίγουρα.(σχόλιο δικό μας)
Δείτε τι χρωστάνε οι ιδιώτες (επιχειρήσεις και νοικοκυριά) σε κάθε κράτος της ΕΕ:
- Ηνωμένο Βασίλειο (είναι εκτός ζώνης του ευρώ) με πληθυσμό 61,7 εκατ. άτομα το σύνολο του δανεισμού (επιχειρήσεων και νοικοκυριών) στο τέλος του 2008 ήταν 5,11 τρισ. ευρώ στο 281% του ΑΕΠ.
- Λουξεμβούργο (πληθυσμός 476.200 άτομα) δάνεια ύψους 202,8 δισ. ευρώ στο 553%.
- Μάλτα (πληθυσμός 404.962 άτομα) δάνεια 25 δισ. ευρώ στο 433% του ΑΕΠ.
- Κύπρος (πληθυσμός 766.400 άτομα) δάνεια 54,4 δισ. ευρώ στο 321% του ΑΕΠ.
- Ιρλανδία (πληθυσμός 4,23 εκατ. άτομα) δάνεια 481 δισ. ευρώ στο 259%.
- Κάτω Χώρες (πληθυσμός 16,47εκατ. άτομα) δάνεια 1,1 τρισ. ευρώ στο 185% του ΑΕΠ.
- Ισπανία (πληθυσμός 45,11 εκατ. άτομα) δάνεια 1,98 τρισ. ευρώ στο 181% του ΑΕΠ.
- Πορτογαλία (πληθυσμός 10,59 εκατ. άτομα) δάνεια 281,76 δισ. ευρώ στο 169% του ΑΕΠ.
- Αυστρία (πληθυσμός 8,31 εκατ. άτομα) δάνεια 420 δισ. ευρώ στο 149% του ΑΕΠ.
- Γερμανία (πληθυσμός 82,31 εκατ. άτομα) δάνεια 3,23 τρισ. ευρώ στο 129% του ΑΕΠ.
- Γαλλία (πληθυσμός 63,39 εκατ. άτομα) δάνεια 2,3 τρισ. ευρώ στο 117% του ΑΕΠ.
- Βέλγιο (πληθυσμός 10,66 εκατ. άτομα) δάνεια 402 δισ. ευρώ στο 117% του ΑΕΠ.
- Ιταλία (πληθυσμός 59,13 εκατ. άτομα) δάνεια 1,8 τρισ. ευρώ στο 115% του ΑΕΠ.
- Σλοβενία (πληθυσμός 2,01 εκατ. άτομα) δάνεια 34,54 δισ. ευρώ στο 93% του ΑΕΠ.
- Ελλάδα (πληθυσμός 11,12 εκατ. άτομα) δάνεια 225 δισ. ευρώ στο 92% του ΑΕΠ.
- Φιλανδία (πληθυσμός 5,3 εκατ. άτομα) δάνεια 165,46 δισ. ευρώ στο 89,6% του ΑΕΠ.
- Σλοβακία (πληθυσμός 5,38 εκατ. άτομα) δάνεια 30,75 δισ. ευρώ στο 47,4% του ΑΕΠ.
- Επίσης στη Δανία που είναι εκτός ευρωζώνης (πληθυσμός 5,5 εκατ. άτομα) δάνεια 554 δισ. ευρώ στο 238% του ΑΕΠ.
Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.capital.gr/News.asp?id=926225
Τελικά μήπως η αλήθεια είναι διαφορετική από αυτή που μας παρουσιάζουν. Γιατί δεν εξετάζουν την οικονομική ζωή συνολικά, ως άθροισμα του ιδιωτικού και δημοσίου χρέους? Και γιατί για το δεύτερο να μην πληρώσουν όλοι αυτοί που το δημιούργησαν και το εκμεταλλεύτηκαν πολιτικά? και βέβαια και αυτοί που επωφελήθηκαν σίγουρα.(σχόλιο δικό μας)
Δείτε τι χρωστάνε οι ιδιώτες (επιχειρήσεις και νοικοκυριά) σε κάθε κράτος της ΕΕ:
- Ηνωμένο Βασίλειο (είναι εκτός ζώνης του ευρώ) με πληθυσμό 61,7 εκατ. άτομα το σύνολο του δανεισμού (επιχειρήσεων και νοικοκυριών) στο τέλος του 2008 ήταν 5,11 τρισ. ευρώ στο 281% του ΑΕΠ.
- Λουξεμβούργο (πληθυσμός 476.200 άτομα) δάνεια ύψους 202,8 δισ. ευρώ στο 553%.
- Μάλτα (πληθυσμός 404.962 άτομα) δάνεια 25 δισ. ευρώ στο 433% του ΑΕΠ.
- Κύπρος (πληθυσμός 766.400 άτομα) δάνεια 54,4 δισ. ευρώ στο 321% του ΑΕΠ.
- Ιρλανδία (πληθυσμός 4,23 εκατ. άτομα) δάνεια 481 δισ. ευρώ στο 259%.
- Κάτω Χώρες (πληθυσμός 16,47εκατ. άτομα) δάνεια 1,1 τρισ. ευρώ στο 185% του ΑΕΠ.
- Ισπανία (πληθυσμός 45,11 εκατ. άτομα) δάνεια 1,98 τρισ. ευρώ στο 181% του ΑΕΠ.
- Πορτογαλία (πληθυσμός 10,59 εκατ. άτομα) δάνεια 281,76 δισ. ευρώ στο 169% του ΑΕΠ.
- Αυστρία (πληθυσμός 8,31 εκατ. άτομα) δάνεια 420 δισ. ευρώ στο 149% του ΑΕΠ.
- Γερμανία (πληθυσμός 82,31 εκατ. άτομα) δάνεια 3,23 τρισ. ευρώ στο 129% του ΑΕΠ.
- Γαλλία (πληθυσμός 63,39 εκατ. άτομα) δάνεια 2,3 τρισ. ευρώ στο 117% του ΑΕΠ.
- Βέλγιο (πληθυσμός 10,66 εκατ. άτομα) δάνεια 402 δισ. ευρώ στο 117% του ΑΕΠ.
- Ιταλία (πληθυσμός 59,13 εκατ. άτομα) δάνεια 1,8 τρισ. ευρώ στο 115% του ΑΕΠ.
- Σλοβενία (πληθυσμός 2,01 εκατ. άτομα) δάνεια 34,54 δισ. ευρώ στο 93% του ΑΕΠ.
- Ελλάδα (πληθυσμός 11,12 εκατ. άτομα) δάνεια 225 δισ. ευρώ στο 92% του ΑΕΠ.
- Φιλανδία (πληθυσμός 5,3 εκατ. άτομα) δάνεια 165,46 δισ. ευρώ στο 89,6% του ΑΕΠ.
- Σλοβακία (πληθυσμός 5,38 εκατ. άτομα) δάνεια 30,75 δισ. ευρώ στο 47,4% του ΑΕΠ.
- Επίσης στη Δανία που είναι εκτός ευρωζώνης (πληθυσμός 5,5 εκατ. άτομα) δάνεια 554 δισ. ευρώ στο 238% του ΑΕΠ.
Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.capital.gr/News.asp?id=926225
Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010
Ο Σόλων για τις συμβουλές
"Συμβούλευε όχι τα ευχάριστα, αλλά τα σωστά" (Στοβαίου Ανθολόγιο ΙΓ 20)
To advise not the pleasant, but the right
Советовать не приятное, а правильное
Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ : ” ΤΙΜΩΡΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ” ! (*)
(*) Του Ανδρέα Βέρ (Andreas Wehr ), συνεργάτη της “Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Αριστεράς” ( GUE/NGL ) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και Συντονιστή της “Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικής Πολιτικής” ( ECON ). Για περισσότερες αναλύσεις και τοποθετήσεις του : www.andreas-wehr.eu (Μετάφραση-απόδοση:ΝΤΑΝΤΟΝ)
Οι τίτλοι των εφημερίδων δεν θα μπορούσαν να είναι πιο δραματικοί. “Η Ελληνική Μιζέρια” ( Φράνκφουρτερ Αλλγκεμάϊνε-7/1/10 ) , “Δυναμίτης στην Νομισματική Ένωση” ( επίσης “Φ.Α.”-29/1/10 ) , “Απεταθρώθει στην Μεσόγειο” ( Ντη-Τσάϊτ-14/1/10), “Τερατώδες Έλλειμμα” ( Ντερ Σπήγκελ-Διαδυκτίου-5/12/09 ) , “Η πιστωτική κρίση οξύνεται” ( επίσης “Φ.Α”-29/1/10 ).
Όλα τα σχετικά δημοσιεύματα μιλούν για τα “παραποιημένα στατιστικά στοιχεία της Ελλάδας” , για “αυξημένα επιτόκια κινδύνου”, για ένα “Bail-out” ( “αποκοπή” ) ,για μια προεξέχουσα – ειδική- αντιμετώπιση του χειροδεμένου και ανήμπορου οφειλέτη ( την Ελλάδα ) από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.Τι αληθεύει από όλα αυτά ; Περι τίνος πρόκειται ; Είναι η Ελλάδα , η οποία εκτός των άλλων είναι μέλος της Ε.Ε. και της Νομισματικής Ένωσης , ένα αποτυχημένο κράτος ( “faile state”) ;
Και βέβαια όχι. Απειλείται , βρίσκεται υπό πτώχευση ; Ούτε αυτό συμβαίνει.
Το Δημόσιο Χρέος της Ελλάδας συμβαίνει να είναι υψηλό , υπερβαίνει το 113 % του Α.Ε.Π. της , όμως ακόμα μεγαλύτερο είναι το σχετικό χρέος της Ιταλίας ( 115 % του Α.Ε.Π. ) και της Ισλανδίας ( η οποία πιέζει για να εισέλθει στην Ευρωπαϊκή Ζώνη ) ανέρχεται στο 118 %.
Το Δημόσιο Χρέος του Βελγίου είχε ανέλθει το 1993 στο 140 % του Α.Ε.Π. , χωρίς να της απαιτηθεί να κηρύξει ¨πτώχευση”. Εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης μάλιστα συναντάμε πολύ μεγαλύτερα Κρατικά -Δημόσια Χρέη , όπως είναι αυτό της Ιαπωνίας το οποίο ανέρχεται στο 189,6 % του Εθνικού της Εισοδήματος. Συνεπώς δεν μπορούμε να μιλάμε σήμερα για έναν ενδεχόμενο κίνδυνο πτώχευσης της Ελλάδας.
Το αποδεικνύει και το γεγονός ότι μόλις στις 26 Ιανουαρίου 2010 πέτυχε να δανειστεί 8 δις Ευρώ . Και βέβαια οι ενδιαφερόμενοι ( σ.σ.μ. το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα ) δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό για να προχωρήσουν σε αυτόν τον δανεισμό. Αντίθετα μάλιστα , ήταν διατεθειμένοι να προσφέρουν το τριπλάσιο ποσό ( βλέπε “F.A.Z.” – 29/1/10 ). Για τον ίδιο λόγο δεν δυσκολεύονται να ικανοποιήσουν ένα νέο προγραμματιζόμενο από την Ελλάδα δάνειο , ύψους 5 δις Ευρώ.
Για παράδειγμα, διαφορετικά φαίνεται να είναι τα πράγματα για την “πιστοληπτική ικανότητα” της Λετονίας. Τελευταία αποφασίστηκε να αναβληθούν τα προβλεπόμενα σχέδια της για την σύναψη ενός Κρατικού Δάνειου.
Η Λετονία βρίσκεται εκτός “Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ζώνης” , η Ελλάδα όμως εντός.
Μήπως σημαίνει το γεγονός αυτό ότι η Ελλάδα “θέτει σε κίνδυνο το κοινό νόμισμα του Ευρώ” ; Μήπως θα ήταν καλλίτερο να εγκαταλείψει την “Ευρωπαϊκή-Νομισματική-Ζώνη”;
Τα πραγματικά οικονομικά δεδομένα μας λένε πως η Ελλάδα δεν διαθέτει το απαιτούμενο “ειδικό οικονομικό βάρος” για να μπορέσει να βλάψει το Ευρώ.
Αυτό γίνεται περισσότερο αντιληπτό εάν εξετάσει κανείς τους απόλυτους αριθμούς.
Το Ελληνικό Δημόσιο Έλλειμμα , ύψους 406 εκατομμυρίων δολαρίων , το υπερβαίνουν , σε σημαντικό βαθμό , κυρίως η Ισπανία ( 695 εκατομμύρια ) και η Ιταλία με ένα χρέος των 2.062 εκατομμυρίων δολαρίων.
Ακόμα και εάν συμβαίνει να αυξάνεται , στο ελάχιστο , ο “Γενικός Δανεισμός” της Ευρώ-Ζώνης , με τα αυξανόμενα ελλείμματα της Ελλάδας , η πραγματικότητα δείχνει ότι η υπάρχουσα δυναμική “Συνολικής Χρέωσης” της Ευρώ-Ζώνης παραμένει σε καλά επίπεδα αντιμετώπισης και διόρθωσης (“moderat” ).
Το 2009 το χρέος της αυξήθηκε κατά 6 % , γεγονός που αποκλίνει , στο διπλάσιο από το ανώτατο όριο ( 3 % ) που έχει θέση , βάση Συμφωνίας, η Ε.Ε. , Όμως δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός πως το 2009 ήταν το χειρότερο έτος της Διεθνούς οικονομικής κρίσης. Όπως επίσης και το γεγονός ότι διατέθηκαν τεράστια πακέτα ” Οικονομικής Διάσωσης-Ενίσχυσης των Τραπεζών” και δρομολογήθηκαν πολύ ακριβά -πέρα του φυσιολογικού οικονομικού κόστους και των πραγματικών αναγκών – προγράμματα “ανάκαμψης της οικονομίας” .
Παράλληλα υπήρξε στασιμότητα ή μείωση στην είσπραξη των φορολογικών οικονομικών πόρων. Με ένα “Γενικό Δανεισμό”στο ύψος του 6 % μπορούμε να πούμε πως η Εύρω-Ζώνη βρίσκεται ,συγκριτικά σε Παγκόσμιο Επίπεδο, ακόμα σε μια καλή κατάσταση.
Το 2010 το Δημόσιο έλλειμμα των Η.Π..Α. ανέρχεται στο 10 % και σε χώρες , όπως στην Ιαπωνία και την Αγγλία ,υπερβαίνει κατά πολύ αυτό της Ευρώ-Ζώνης.
Συνεπώς δεν υπάρχει καμία αιτία για την πρόκληση πανικού στις Βρυξέλλες.
Η Πολιτική Σκοπιμότητα
Για ποιους λόγους λοιπόν προκλήθηκε όλη αυτή η φιλολογία και η διαμάχη για την Ελλάδα ; Πίσω από τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα. Πρόκειται για την προσπάθεια επιβολής “πάση θυσία” , και ανεξαρτήτου κόστους και συνεπειών , του ” Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης”, με όλες τις προβλεπόμενες εντολές- προδιαγραφές και κυρώσεις .
Κυρίως για την επιβολή όλων των μέτρων του “Συμφώνου Σταθερότητας”, όπως το οραματίσθηκαν οι αρχικοί του εμπνευστές , δηλαδή ο πολιτικός κόσμος – το πολιτικό κατεστημένο -της Γερμανίας και οι Γερμανοί τραπεζίτες , οι όποιοι επιμένουν να το διατηρήσουν – απαρέγκλιτα.
Σήμερα επίσης μέσα στην Ευρωπαϊκή ‘Ένωση παίζεται και ένα παιχνίδι διασφάλισης της πολιτικής επικυριαρχίας- πρωτοκαθεδρίας.
Ο “Κεντρικός Πυρήνας” της Ε.Ε. , συσπειρωμένος γύρω από την Γερμανία , πυρήνας που – παρά την παρούσα οικονομική κρίση – διαθέτει ακόμα “Νομισματική-Οικονομικό-Πολιτική-Σταθερότητα” , θέλει να κρατήσει την εξασθενημένη Ευρωπαϊκή Περιφέρεια , την Ιρλανδία , Πορτογαλία , την Ισπανία , την Ιταλία και βέβαια την Ελλάδα , στην “δική του χαραγμένη πορεία και γραμμή” .
Για τους λόγους αυτούς υποβαθμίζεται σήμερα συστηματικά η Ελλάδα. Στον “πίνακα των ανακοινώσεων” έχει αναρτηθεί η “επαπειλούμενη κρατική πτώχευση της”.
Η Ελλάδα ενδείκνυται , όσο καμία άλλη χώρα στον κόσμο , για την διεξαγωγή μιας «Επιχείρηση Τιμωρίας».
Εξ αρχής την θεωρούσαν σαν ένα “ανάγωγο παιδί” , μάλιστα και σαν ένα “νόθο παιδί” της Ευρώ-Ζώνης. Κανονικά δεν θα έπρεπε να συμμετάσχει σε αυτήν , όταν ήδη το 2001 με την είσοδο της είχε παραποιήσει τα οικονομικά στατιστικά της στοιχεία.
Βέβαια τα αντίστοιχα στοιχεία είχε παραποιήσει και η Ιταλία. Μόνο που με το Συνιδρυτικό αυτό μέλος της Ε.Ε. (σ.σ. την Ιταλία ) δεν μπορεί να συμπεριφέρεται κανείς με τέτοιον αχαλίνωτο τρόπο όπως συμπεριφέρεται απέναντι στην Ελλάδα. Με τελείως διαφορετικό τρόπο την αντιμετωπίζουν.
Ο κ. Otmar Issing , πρώην Διευθύνων Οικονομολόγος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας , είχε δηλώσει σχετικά :
“… καμία άλλη χώρα εκτός από την Ελλάδα δεν κατάφερε να αντλήσει , στην διάρκεια πολλών χρόνων , τόσα μεγάλα οφέλη από την Νομισματική Ευρωπαϊκή Ένωση και παράλληλα να παραβιάζει , τόσο πολύ , τους “Κοινούς Κανονισμούς”
Στην εικόνα αυτή βοήθησε και το γεγονός ότι μετά από την κυβερνητική αλλαγή στην Αθήνα τον Οκτώμβρη του 2009 , από τους Συντηρητικούς στους Σοσιαλδημοκράτες , εμφάνισαν ξαφνικά τελείως νέα στοιχεία για το πραγματικό χρέος της χώρας.
Οι απερχόμενοι- εκλογικά ηττημένοι Συντηρητικοί- είχαν υπολογίσει τα υπαρκτά ελλείμματα «προς τα κάτω» , για να κερδίσουν τις εκλογές.
Η νέα κυβέρνηση διόρθωσε στις 21 Οκτωβρίου 2009 τους αριθμούς. Σύμφωνα με αυτά , για το έτος 2008 το έλλειμμα διαπιστώθηκε στο 7,7 % και όχι στο 5,5 του Α.Ε.Π. Ακόμα μεγαλύτερη ανησυχία – δυσφορία ( προκάλεσαν οι αναγωγές για το 2009 : Πρόκειται για ένα έλλειμμα της τάξεως του 12,5 % και όχι του 3,7 του Α.Ε.Π.
Αμέσως ακολούθησε η επίσκεψη στην Ελλάδα μιας “Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων”, εντεταλμένης από την “Ευρωπαϊκή Επιτροπή” , για να ελέγξει τις Ελληνικές στατιστικές υπηρεσίες. Το “πόρισμά τους” κατέληξε σε καταστροφικές διαπιστώσεις .
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΥΠΟΚΡΙΤΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
Έκτοτε, το κύμα αγανάκτησης των υπόλοιπων Χωρών-Μελών- της Ε.Ε. ξεπέρασε τα όρια. Οι πιο επιεικείς χαρακτηρισμοί που ακούσθηκαν ήταν “Ο Έλληνας Σπάταλος” (, “Οικονομία της Κακοδιαχείρισης” .
Με οξύτατους τόνους καταγγέλλονται η “Πελατειακή Οικονομία της Ελλάδας” , η “Φοροδιαφυγή” , η “Διαφθορά” και η κακοδιαχείριση οικονομικών πόρων.
Και βέβαια δεν υπάρχει καμία ανάγκη να ωραιοποιήσει κανείς την συμπεριφορά της κυρίαρχης πολιτικής τάξης στην Ελλάδα. Είναι η ίδια η Αριστερά , το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας ( Κ.Κ.Ε. ), και ο κομματικός συνασπισμός των δυνάμεων της σοσιαλιστικής αριστεράς ( ΣΥΡΙΖΑ ) που καταγγέλλουν εδώ και χρόνια τις συνθήκες αυτές.
Στην παρούσα κατάσταση μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι οι προνομιούχοι δεν καταβάλουν σχεδόν καθόλου φόρους και ότι ο παρακρατημένος από τους επιχειρηματίες Φ.Π.Α. ( που δεν αποδίδεται ) ξεπερνά το 30 % , ενώ στην υπόλοιπη Ε.Ε. το ποσοστό αυτό ανέρχεται “μόνο” στο 12 % !
Επίσης το συνολικό ποσό της Φοροδιαφυγής στην Ελλάδα υπολογίζεται σε 30 δισεκατομμύρια Ευρώ ετησίως .
Και όμως , όλα αυτά τα δεδομένα μέχρι σήμερα δεν ενοχλούσαν κανέναν στις Βρυξέλλες ή στο Βερολίνο , όπως το ίδιο ακριβώς δεν ενοχλούσε η μεταχείριση των αιτούντων πολιτικό άσυλο , οι απαράδεκτα χαμηλοί μισθοί και το απαξιωμένο – αποσαθρωμένο εκπαιδευτικό σύστημα που οδηγεί τους φοιτητές στην εξέγερση.
Ο Ελληνικός καπιταλισμός είναι τόσο σάπιος και παρασιτικός , όσο είναι και στις άλλες χώρες του κόσμου.
Ας ανακαλέσουμε στην μνήμη μας τις προσπάθειες χειραγώγησης της Δικαιοσύνης στην Ιταλία , με σκοπό να μην έλθουν στην επιφάνεια οι σκοτεινές επιχειρηματικές δραστηριότητες του Μπερλουσκόνι , του πιο πλούσιου ανθρώπου της χώρας.
Ας σκεφτούμε τα λαδώματα πολιτικών όλων των κομμάτων στην Αγγλία ή τον Γάλλο πρόεδρο Σαρκοζί , ο οποίος συναναστρέφεται με όλους τους ισχυρούς που ασκούν επιρροή. Ας σκεφτούμε και τις συνθήκες που ισχύουν στην ίδια την Γερμανία , οι οποίες προσομοιάζουν όλο και περισσότερο με τις συνθήκες της Ελλάδας.
Η πελατειακή οικονομία , η φοροδιαφυγή και η διαφθορά επεκτείνεται και στην Γερμανία. Και εδώ καταρρέουν οι υποδομές της χώρας. Όμως όχι, στην έδρα του κατηγορητηρίου , ενός Δικαστηρίου που συγκροτείται από τη ” Συνέλευση των Υποκριτών” , πρέπει να εμφανιστεί -ν΄ανέβει- μόνο η Ελλάδα , “αυτός ο κατά – επανάληψη και υποτροπιάζων ψεύτης των στατιστικών στοιχείων-εγκληματίας” (Βλέπε “Financial-Times-Γερμανίας -9/11/2009 ).
Με την ευκαιρία αυτή προσφέρεται μια καλή αφορμή για να αναλογιστούν το Γερμανικό κεφάλαιο και το Γερμανικό πολιτικό κατεστημένο τις ευθύνες τους για την Οικονομική Κρίση και στην Ελλάδα.
Ο Heine Flassbeck σε άρθρο του στις “FINANCIAL-TIMES/ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ” (16/12/2009) ΣΥΣΧΕΤΙΣΕ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ -ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ! ( σ.σ.μ. ο τονισμός δικός μας ).
Γερμανικές εταιρείες οδηγούν χωρίς έλεος στην καταστροφή του άλλους Ευρωπαίους ανταγωνιστές τους. Οι διατάξεις της Τελωνειακής Ένωσης και του Ελεύθερου Εμπορίου ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες της Εσωτερικής Αγοράς όλων των Χωρών-Μελών της Ε.Ε. για το προβάδισμα του τεχνολογικά ανεπτυγμένου Γερμανικού κεφαλαίου και την κυριαρχία της Ευρωπαϊκής Αγοράς από τις Γερμανικές εξαγωγές , και όχι μόνο.
Ότι αποτελεί για την Γερμανική αγορά παραγωγικό “πλεόνασμα” και προωθείται στις εξαγωγές καταλήγει να αποτελεί για τις υπόλοιπες “εισαγωγικές χώρες” της Ευρώπης το «έλλειμμα».
Η ανταγωνιστικότητα των οικονομιών της Ελλάδας , της Ισπανίας και της Πορτογαλίας υποχωρεί σταθερά. Τα “Ισοζυγία Πληρωμών τους ” , κυρίως το εμπορικό , είναι διαρκώς παθητικά. Εάν διέθεταν οι χώρες αυτές ακόμα το Εθνικό τους Νόμισμα θα είχαν προχωρήσει σήμερα στην “υποτίμηση του” , ώστε οι εξαγωγές τους να καταστούν φτηνότερες και εισαγωγές τους ακριβότερες. Όπως έπραξαν πρόσφατα η Τσεχία και η Πολωνία. Σαν μέλη της Ευρώ-Ζώνης τους είναι αδύνατο να ασκήσουν αυτό το παλαιό δικαίωμα , είναι καθηλωμένοι μέσα σε μια παγίδα.
Οι Νέο-Φιλελεύθεροι τους συνιστούν σαν αντίδοτο να κάνουν κάτι άλλο: Να υλοποιήσουν μια “εσωτερική υποτίμηση “, με άλλα λόγια να μειώσουν τους μισθούς και τις τιμές των προϊόντων.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προωθεί απέναντι στην Ελλάδα δύο στόχους :
Α) Το υπάρχον Δημοσιοοικονομικό έλλειμμα θα πρέπει να υποχωρήσει -συμπιεστεί με την απορρύθμιση – κατάργηση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και Προστασίας και τη Μείωση των Μισθών. Σαν παράδειγμα για μια αντίστοιχη πολιτική, μας παραπέμπουν στην Ιρλανδία.
Στην χώρα αυτή ο Κρατικός Προϋπολογισμός μειώθηκε για το 2010 κατά τέσσερα δισεκατομμύρια Ευρώ. Οι δημόσιοι υπάλληλοι εισπράττουν ήδη κατά 15 % μειωμένους μισθούς. Οι κοινωνικές παροχές μειώθηκαν κατά 4% , οι παροχές για τα παιδιά κατά 10 %
Η Σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Αθήνας έχει χαράξει ήδη την ίδια γραμμή. Πάγωσαν οι άνω των 2000 Ευρώ μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν τα σχετικά επιδόματα κατά δέκα τοις εκατό. Το πιο αποφασιστικό βήμα -μέτρο εκκρεμεί ακόμα :
Πρόκειται να αυξηθούν σημαντικά τα “Συνταξιοδοτικά Όρια Ηλικίας” και να μειωθούν οι συντάξεις. Η υλοποίηση της σχετικής απόφασης δεν φαίνεται να αποτελεί μια εύκολη ενέργεια. Στο σημείο αυτό η Κυβέρνηση συναντά την Αντίσταση μάχιμων και έμπειρων -κομμουνιστικά καθοδηγούμενων – Συνδικάτων. Και σε αντίθεση με τα αντίστοιχα μέτρα , τα οποία δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν οι Γερμανοί συνάδελφοι τους , οι Έλληνες πέτυχαν -ήδη δύο φορές- στο παρελθόν – να μην περάσει μια τέτοιου είδους “μεταρρύθμιση” στο συνταξιοδοτικό σύστημα.
Η σημερινή Διεθνής , Δημόσια και ΕΝΤΟΝΗ πίεση προς την νέα Ελληνική κυβέρνηση σκοπεύει και σε κάτι άλλο : ” Να καλύψουν-ενδυναμώσουν ους Σοσιαλδημοκράτες στην προσπάθεια καταβαράθρωσης του “Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης”.
Β) Με το παράδειγμα της Ελλάδας, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμεί να κάνει μια επίδειξη , για το πως σκέπτεται να αντιμετωπίζονται στο μέλλον οι χώρες που δεν ακλουθούν τις Οδηγίες των Βρυξελλών. Η κυβέρνηση των Αθηνών δεν πρόκειται- μόνο- να υποστεί , σύμφωνα με τις προβλεπόμενες Διατάξεις του ” Συμφώνου Σταθερότητας” , όπως επίσης όλες οι 19 Χώρες-Μελή της Ε.Ε. , την λεγόμενη αρχική “Διαδικασία Εξέτασης και Διαβούλευσης για την Υπέρβαση του Δημοσιοοικονομικού Ελλείμματος ” .
Για την Ελλάδα ο Επίτροπος Joaquin Almunia σκέφτηκε ένα ακόμα πιο “ειδικό” μέτρο :
” …η κυβέρνηση της Αθήνας αδιαφόρησε τελείως για τις Συστάσεις που της κάναμε την Άνοιξη (σ.σ. 2008). Εξ αυτού του γεγονότος θα αυξηθεί το έλλειμμά της. Η Ελλάδα περνά ( σ.σ.μ. κατά κάποιο τρόπο αυτόματα στο “επόμενο στάδιο” ) , τίθεται υπό το “Καθεστώς της λεγόμενης “Καθυστέρησης και Έκτατης Ανάγκης” (“Im Verzug gesetzt” , βλέπε “Frankfurter- Allgemeine”- 10/11/2009 )…”.
Ο σχολιαστής της “F..A.” στην συνέχεια έδωσε την σωστή ερμηνεία της σχετικής -τελευταίας- δήλωσης Almunia , με την εξής παρατήρηση :
” Για τους λόγους αυτούς η Επιτροπή προτίθεται να δρομολογήσει μια στενή Δημοσιοοικονομική επιτήρηση της Ελλάδας , τόσο αυστηρή όσο δεν είχε υπάρξει ποτέ άλλοτε ( βλέπε “F.A.Z.” 2/2/2010 ) ” .
Την Τετάρτη ( 3/2/ ) η Επιτροπή των Βρυξελλών ανακοίνωσε ήδη την λήψη συγκεκριμένων μέτρων με την πρόθεση να θέση τον Ελληνικό Κρατικό Προϋπολογισμό υπό τον- άμεσο- έλεγχο της Ε.Ε.
Το λεγόμενο ¨Καθεστώς Καθυστέρησης-Έκτατης Ανάγκης” στο οποίο έχει υπαχθεί η Ελλάδα σημαίνει πως μια χώρα με “μεγάλο έλλειμμα” θα πρέπει να επιστρέψει ” με ακόμα πιο γρήγορους ρυθμούς ” ( σε αντίθεση με τους άλλους “κανονικούς” παραβάτες ) στο προβλεπόμενο από το “Σύμφωνο Σταθερότητας” ανώτατο σημείο του 3 % .
Για παράδειγμα , παρά το γεγονός ότι σήμερα η Γαλλία έχει ένα έλλειμμα που ανέρχεται στο 7 % του Α.Ε.Π. , της έχει δοθεί ένας άνετος χρόνος μέχρι το 2014 για να επιστρέψει στο 3% ( σχόλιο- σ.σ.μ. , προφανώς επειδή δεν έχει ανακηρυχθεί από την Ε..Ε. ο “εταίρος και η γνωστή ΕΤΑΙΡΑ της Γερμανίας στο ειδικό “καθεστώς καθυστέρησης-εκτάκτου ανάγκης” ) , ενώ απαιτείται ταυτόχρονα από την κυβέρνηση της Αθήνας να πετύχει τον συγκεκριμένο στόχο με μεγαλύτερα άλματα μέσα στον συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα ( σ.σ.μ. γεγονός που “πιέζει” την ελληνική κυβέρνηση για σκληρά και δυσανάλογα επώδυνα μέτρα ). Από το σημερινό 12,7 % του Α.Ε.Π θα πρέπει η Ελλάδα να καταφέρει , μέσα σε τρία χρόνια (το 2012 ), να επιστρέψει στον “μαγικό αριθμό” του 3 % .
Αυτό είναι το πλάνο “πλοήγησης” που εισηγήθηκαν στην Αθήνα οι Βρυξέλλες :
” … η Ανακοίνωση της Αθήνας για την λήψη ακόμα πιο αυστηρών μέτρων Δημοσιοοικονομικής λιτότητας ( σ.σ.μ. εννοεί τα μέτρα που ανακοίνωσε την Τρίτη ο Γ. Παπανδρέου “διακαναλιακά” ) έγινε προφανώς υπό τις πιέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ,η οποία είχε φροντίσει προηγουμένως να χαρακτηρίσει-ανεπίσημα- τα αναμενόμενα και “προαναγγελθέντα” – ημέρες πριν- από την κυβέρνηση Παπανδρέου σαν “μέτρα-σοκ” , ελάχιστα “φιλόδοξα” ( σ.σ.μ. , συνεπώς στις δηλώσεις του ο κ. Παπανδρέου προσπάθησε να είναι-ακόμα πιο καταθλιπτικός για τον ελληνικό λαό και πιο “γενναιόδωρα-φιλόδοξος” για τους Γκαουλάϊντερ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ) “.
Ο στόχος που έθεσε η Ελληνική κυβέρνηση να μειώσει έλλειμμα στο 4 % του Α.Ε.Π. ξεπερνά τις προδιαγραφές που έθεσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε όλες τις άλλες Χώρες-μέλη της Ε.Ε. , στα πλαίσια του θεσμοθετημένου , από το “Σύμφωνο Σταθερότητας”, “πρώτου σταδίου” , δηλαδή του σταδίου της “Διαδικασίας-Συνεργασίας και Διαβούλευσης για την αντιμετώπιση των Ελλειμμάτων” .
Μέχρι τώρα τα πιο σκληρά μέτρα λιτότητας τα είχε πάρει η Ιρλανδία με ένα στόχο ετήσιας μείωσης του ελλείμματος ( με αρχή το 2010 ) κατά 2 % του Α.Ε.Π.
Η πρόθεση της Ελλάδας να μειώσει το έλλειμμα , μέσα στο 2010-σε μια χρονιά που έτσι και αλλιώς αναμένεται να μειωθεί ακόμα περισσότερο η παραγωγικότητα της Ελληνικής οικονομίας κατά 4 % , οδηγεί με σιγουριά σε πλήρες αδιέξοδο και οικονομικό μαρασμό . Ένα γεγονός το οποίο -προφανέστατα- δεν απασχολεί και δεν ενδιαφέρει κανέναν στις Βρυξέλλες.
Η αλήθεια είναι πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γνωρίζει πολύ καλά πως οι βροντερές απειλές της για ” Μέτρα Τιμωρίας” δύσκολα μπορούν να υλοποιηθούν , όπως και να επιβληθούν ποινές.
“Διαδικασίες Συζήτησης-Διαβούλευσης για την Αντιμετώπιση Δημοσιοοικονομικών Ελλειμμάτων” υπήρξαν για πολλές χώρες στην Ε.Ε. Μέτρα- δράσεις όμως τιμωρίας, προστίμων και αντιποίνων δεν πάρθηκαν ποτέ. Επίσης είναι πολύ δύσκολο να παρθούν και να εφαρμοστούν “άλλες μορφές τιμωρίας”, που εισηγούνται ορισμένοι , όπως είναι η περιστολή των εκταμιεύσεων από τα Περιφερειακά και Διαρθρωτικά Ταμεία της Ένωσης.
Παρόλα αυτά οι “γνώσεις της γραμματικής” που κατέχει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν τελειώνουν ποτέ. Για να ” βάλει σε τάξη- να πειθαρχήσει ” την Ελλάδα βασίζεται στην βοήθεια των ” Δυνατών Συμμάχων της ¨. Αυτοί είναι οι Χρηματοπιστωτικές – Χρηματιστηριακές Αγορές , οι οποίοι σπεκουλάρουν-κερδοσκοπούν εδώ και μήνες ενάντια στην Ελλάδα.
Οι προσπάθειες αισχροκέρδειας των Συμμάχων αυτών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τρέφονται και συντηρούνται από τις φήμες και τις υποψίες για μια ενδεχόμενη ” Πτώχευση της Ελλάδας ” ή ακόμα για την ενδεχόμενη αποσύνθεση-διάσπαση της “Ευρώ-Ζώνης”.
Στην προσπάθεια αυτή διαπρέπουν ιδιαίτερα , τα Μ.Μ.Ε. των Η.Π.Α. και της Αγγλίας.
“…Οι Χρηματοπιστωτικές Αγορές αποτελούν ευαίσθητους καλούς δέκτες όλων των περιρρεόντων φημών που αφορούν ενδεχόμενες επιχειρήσεις σωτηρίας των Ελλήνων, ούτε μπορούν να παραβλέψουν την συζήτηση που διεξάγεται για την πιθανότητα αποκλεισμού της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση ( βλέπε “F.A.Z” – 29/01/2010 ). Και εάν διαπιστωθεί ότι υπάρχει έλλειψη των απαιτούμενων ¨φημών” , τότε ανακαλύπτουν οι ίδιες οι ” Αγορές ” , “στα πεταχτά” , ορισμένες. Όπως έκανε τελευταία ο “ECONOMIST” , ένα από τα γνωστά όργανα της “Αγοράς” , στο ειδικό περιοδικό που εκδίδει με την ονομασία “EUROPEAN VOICE”, “πληροφορώντας” την διεθνή κοινή γνώμη πως ” Βρισκόμενη η Ελλάδα σε μια δεινή θέση αναγκάσθηκε να ζητήσει βοήθεια από τις κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας “. Μόλις διαψεύστηκε η φήμη αυτή , εμφανίσθηκε η ¨είδηση” ότι ” Αθήνα , μπροστά στις δυσκολίες της , έφτασε στο σημείο να ζητήσει βοήθεια από το Πεκίνο “.
Η Κίνα διέψευσε αμέσως την είδηση με την οξυδερκή και τολμηρή παρατήρηση : ” Ένας Οικονομολόγος δεν μπορεί ποτέ να συναινέσει στην αλλαγή – διαφοροποίηση από μία αβέβαιη περιουσιακή οικονομική τάξη ( σημείωση αρχικού συντάκτη : εννοούσε τις Η.Π.Α. ) προς μια ακόμα πιο αβέβαιη περιουσιακή οικονομική τάξη “( σ.σ.μ. προσωπικά δεν κατάλαβα το πραγματικό νόημα του Κινεζικού σχολίου , όπως το εντάσσει ο αρχικός συντάκτης σε αυτό το άρθρο. Ίσως να πρέπει να διαβάσει κανείς όλο το σχετικό δημοσίευμα των “Financial-Times/Γερμανίας της 29ης Γενάρη 2010 , στο οποίο παραπέμπει ο συντάκτης ).
ΑΝΤΛΗΣΗ ΠΡΟΣΘΕΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟ ΤΗΣ ΑΠΟΜΥΖΗΣΗΣ .
Βλέπουμε – αντιλαμβανόμαστε το ποιον εξυπηρετούν οι φιλολογίες για την αναμενόμενη πτώχευση της Ελλάδας. Οι συζητήσεις και οι φήμες αυτές προκαλούν αβεβαιότητα και φοβίες. Με αυτό τον τρόπο εκδιώκονται κεφάλαια που αναζητούν επενδύσεις , όπως γνωρίζουμε το κεφάλαιο τρέμει όπως ένα Ελάφι. Για να ξαναεπιστρέψει απαιτείται η προσφορά περισσότερης τροφής. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει το άκουσμα για απαιτούμενους “μεγαλύτερους τόκους” , για ” μεγαλύτερες αποδώσεις σε περιπτώσεις κινδύνου ” ;
Με την μέθοδο αυτή το Ελληνικό κράτος μπόρεσε τελικά να εξυπηρετήσει , στα τέλη του Γενάρη 2010 , το εξωτερικό του χρέος , αλλά μόνο διότι υποχρεώθηκε να πληρώσει πολύ παραπάνω , απ ότι πληρώνουν τα Γερμανικά Ομόσπονδα Κρατίδια για τον δανεισμό και την εξυπηρέτηση των χρεών τους :
Απόσπασμα :
” Οι -Πρόσθετοι Τόκοι Κινδύνου για τον Κρατικό Δανεισμό της Ελλάδας , ανήλθαν , σε σύγκριση με τους τόκους που καταβάλει η Γερμανική Ομοσπονδία για τον δανεισμό τους , στο ανώτερο τους σημείο , μετά από την ένταξη στο Ευρώ. Οι αποδόσεις, τα κέρδη , για Δάνεια δεκαετούς χρονικής διάρκειας αυξήθηκαν στο 7 % ( βλέπε “Financial-Times/Γερμανίας”-29/01/2010 ).
Οι “Επενδυτές”-Χρηματιστές αποδέχθηκαν με ευχαρίστηση το συγκεκριμένο κερδοσκοπικό δώρο. Για την θιγόμενη όμως Ελλάδα η εξέλιξη αυτή σημαίνει ότι θα πρέπει να καταβάλει για τον δανεισμό της , επιπλέον 250 εκατομμύρια δολάρια ( σε σύγκριση με τους χαμηλότερους τόκους δανεισμού για τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες ), τα οποία θα μπορούσαν να διατεθούν για έργα σε σχολεία, νοσοκομεία και οδικές υποδομές.
Το “ξεζούμισμα” επιπλέον κεφαλαίων (κερδών) προετοιμάσθηκε από την υποβάθμιση της δανειοληπτικής της αξιοπιστίας , την οποία ανέλαβαν να “εκτιμήσουν” τα τρία βασικότερα Πρακτορεία (σ.σ.μ.,πρόκειται για “Πρακτορεία” στην κυριολεξία της λέξεως ! ) Αξιολόγησης των Η.Π.Α.
Ένα “μαγικό χέρι” οδήγησε τους πιστούς Δούλους των Αγορών ( σ.σ.μ., αναφέρεται στους λεγόμενους “Οίκους Αξιολόγησης” ) στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα θα πρέπει να “εκπέσει” από την μέχρι τώρα καλή της πιστοληπτική αξιοπιστία.
Συνεπώς γίνεται κατανοητό το γεγονός ότι οι Χρηματοπιστωτικές Αγορές συμβάλουν με τον τρόπο τους , γίνονται “αρωγός” στην προσπάθεια των Βρυξελλών να υποτάξει την Ελλάδα στον Ζυγό του λεγόμενου “Συμφώνου Σταθερότητας”. Γι΄αυτό και δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το παρακάτω σχετικό σχόλιο ( 6/10/2009 ) των “Financial-Times/Γερμανίας” :
” οι Χρηματοπιστωτικές Αγορές – ΣΩΖΟΥΝ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ”
Σε άλλη έκδοση της ίδιας εφημερίδας μας δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσουμε επίσης πως :
“…η Ελπίδα εξακολουθεί να βρίσκεται στην “Αγορά”. Στον βαθμό που θα αυξηθούν οι πρόσθετοι “τόκοι επικινδυνότητας” για τον Κρατικό Δανεισμό της Ελλάδας , αυτός θα καταστεί ακριβότερος και κατά προέκταση η παραπέρα αναζήτηση πιστώσεων θα είναι μία μη προσφιλής ενέργεια. Τα υπόλοιπα κράτη της Ε..Ε. δεν θα πρέπει να υποσκάψουν την εξέλιξη αυτή με ανώφελες υποσχέσεις παροχής βοήθειας για το ξεπέρασμα της κρίσης…”
ΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ OIKONOMIKHΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ-ANIKANOTHTAΣ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ Ε.Ε.
Θα μπορούσε εύκολα να συντριβεί η Εξουσία των Χρηματοπιστωτικών Αγορών και να υποχωρήσουν οι λεγόμενοι “πρόσθετοι τόκοι κινδύνου” στο επίπεδο του Δανεισμού της Γερμανικής Ομοσπονδίας , εάν τα υπόλοιπα μέλη της Ευρώ-Ζώνης εξέφραζαν την επιθυμία για συμπαράσταση σε οποιοδήποτε μέλος τους βρεθεί προ δύσκολων οικονομικών συγκυριών. Θα αρκούσε γι΄αυτό μια ξεκάθαρη και απλή δήλωση τους “ότι σε περίπτωση κινδύνου αναλαμβάνουν την κάλυψη των χρεών ενός μέλους τους που θα συναντήσει δυσκολία αποπληρωμής”.. Η ενέργεια αυτή θα έπρεπε να είναι ¨αυτονόητη” , από την στιγμή που οι χώρες- μέλη της Ε.Ε. προχώρησαν στην Νομισματική Ένωση , καθιέρωσαν ένα “κοινό νόμισμα” και έκτοτε υποτίθεται πως αποτελούν μια ” Κοινότητα με Κοινή Μοίρα” ( σχόλιο -σ.σ.μ. : Ο Νέο-Γερμανικός Ρομαντισμός περιγράφει αυτή την κατάσταση της “κοινής μοίρας” με τον “συγκλονιστικό” όρο “SCHIKSALS-GEMEINSCHAFT” , δηλαδή με άλλα λόγια , ή ” όλοι μαζί θα ζήσουμε ” ‘ή “όλοι μαζί θα πεθάνουμε” . Μόνο που οι Γερμανοί , από ” παράδοση” αναγνωρίζουν σαν “Κοινότητα-Gemeinschaft” -την “Γερμανική Λαϊκή Εθνική Κοινότητα” ( “VOLKS-GEMEINSCHAFT” ) . Χρέη άλλων δεν αναλαμβάνουν , ακόμα και εάν τα έχουν δημιουργήσει με την πολιτική τους οι ίδιοι…).
Η “Ευρωπαϊκή Οικονομική και Νομισματική Ένωση” δεν συγκροτήθηκε με τον σκοπό της “κοινής μοίρας”. Διαθέτει ένα κοινό νόμισμα , όμως η χάραξη της Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής πολιτικής ανήκει στην δικαιοδοσία της Εθνικής Κυριαρχίας. Και για να μπορούν οι λεγόμενες “Χρηματοπιστωτικές Αγορές” να συνεχίσουν να ασκούν τις κερδοσκοπικές τους πιέσεις σε κάθε ξεχωριστή Χώρα-Μέλος της Ε.Ε., εξήφθη η “πρόνοια” στις λεγόμενες ” Ευρωπαϊκές Συνθήκες” με το ιδιαίτερο εκείνο Συμβατικό άρθρο με το οποίο τονίζεται ο ” αποκλεισμός της ανάληψης κοινής ευθύνης -για τις υποχρεώσεις των επιμέρους μελών της Ε.Ε.” .
Το πραγματικό νόημα του συγκεκριμένου άρθρου αποδίδεται αποκαλυπτικά στην”Βασική Γνωμοδότηση για το Ευρωπαϊκό Δίκαιο ” , όπου διαβάζουμε τα εξής :
” Η θέση των Χωρών-Μελών στις Διεθνείς Χρηματοπιστωτικές Αγορές δεν πρέπει να καλυτερεύσει με την θεσμοθέτηση ” κοινής ευθύνης και ανάληψης χρεών από όλη την Κοινότητα των μελών “.. Αντίθετα η Δανειοληπτική Αξιοπιστία των μελών πρέπει να εξασφαλιστεί με την “Δημοσιοοικονομική Πειθαρχία… Η μείωση της πιστοληπτικής αξιοπιστίας θα πρέπει να αποτελέσει ένα “κίνητρο” για να αποφεύγεται μια παράλογη πολιτική εξόδων. Θα το διατυπώναμε και διαφορετικά : Ο αποκλεισμός του συγκεκριμένου ωφελήματος στις Χρηματοπιστωτικές Αγορές ( σ.σ.μ. , της “ανάληψης κοινής κοινοτικής ευθύνης για τα ξεχωριστά κράτη-μέλη” ) να στοχεύει στην αύξηση της πίεσης προς την κατεύθυνση μιας Πειθαρχημένης Δημοσιοοικονομικής Διαχείριση”.
Αυτή η ειδική “πρόνοια” – διάταξη της Ευρωπαϊκής Συνθήκης” , ο επονομαζόμενος όρος του “No-Bail” αποτελεί την βασική αρχή λειτουργίας της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης. Εξασφαλίζει να μην μετατραπούν τα Κράτη-Μέλη της Ε.Ε. σε μια “Κοινότητα Αλληλεγγύης και Κοινής Ανάληψης Ευθυνών” ( “Solidariscche Haftungsgemeinschaft” ) ή σε μια “Ένωση Μεταφοράς Πόρων” προς Χώρες-μέλη που θα περιέλθουν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Σύμφωνα με τις απόψεις του κ. “Issing” (σ.σ.μ. πρώην μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων Ντόϋτσε Μπάνκ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ,”Επισκέπτης” στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο , ¨Διευθύνων Οικονομολόγος” ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΘΕΜΕΛΙΩΤΗΣ ΤΟΥ “ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΜΟΝΕΤΑΡΙΣΜΟΥ”, βλέπε το βιογραφικό-”ποινικό του” μητρώο : http://de.wikipedia.org/wiki/Otmar_Issing ) :
“…η παροχή Οικονομικής Βοήθειας στα βρισκόμενα σε ανάγκη Κράτη-Μέλη της Ε.Ε. θα πρέπει , στην καλλίτερη περίπτωση , να προέρχεται “απέξω” – και όχι από την ίδια την Ε.Ε.. Και θα είχε μόνο τότε ένα νόημα , εάν συνοδεύεται με αυστηρούς όρους οι οποίοι θα εξασφαλίζονται με την απειλή “ποινικών ρητρών” και άλλων “μέτρων τιμωρίας”. Για μια τέτοια “αποστολή”
Αυτή όμως η επιλογή σημαίνει και την παράλληλη δήλωση ανικανότητας και “πτώχευσης” της Ευρωπαϊκή Κοινότητας.
Για την οικονομική εξυγίανση ενός Κράτους μέλους της , όπως και της Ευρώ-Ζώνης , καλείται προς βοήθεια το καθοδηγούμενο από την Ουάσινγκτον “Διεθνές Νομισματικό Ταμείο”!
Σύμφωνα με τον κ. Issing η περίπτωση αυτή είναι προτιμότερη από το να αποφασίσουν οι Βρυξέλλες για μια ενδεχόμενη χορήγηση οικονομικής βοήθειας. Διότι , πάντα κατά τον κ. Issing , “το να επικαλεστεί κανείς το επιχείρημα της ανάγκης εκδήλωσης ” Ευρωπαϊκής-Αλληλεγγύης” ,περιέχει εκκριτική πολιτική πυρίτιδα… ”
Η πρόσφατη σύγκρουση για τον έλεγχο της Ελλάδας είναι η ανελέητη πάλη μεταξύ των ιμπεριαλιστικών χωρών για την εξασφάλιση των Αγορών και την επέκταση των σφαιρών επιρροής τους μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι οικονομικά ισχυρές χώρες θέλουν να γονατίσουν-ποδηγετήσουν τις αδύναμες.
Σε ποιο βαθμό θα το καταφέρουν , θα εξαρτηθεί από την ανάπτυξη των ταξικών αγώνων στις χώρες που δέχονται την πίεση και την απειλή.
Οι τίτλοι των εφημερίδων δεν θα μπορούσαν να είναι πιο δραματικοί. “Η Ελληνική Μιζέρια” ( Φράνκφουρτερ Αλλγκεμάϊνε-7/1/10 ) , “Δυναμίτης στην Νομισματική Ένωση” ( επίσης “Φ.Α.”-29/1/10 ) , “Απεταθρώθει στην Μεσόγειο” ( Ντη-Τσάϊτ-14/1/10), “Τερατώδες Έλλειμμα” ( Ντερ Σπήγκελ-Διαδυκτίου-5/12/09 ) , “Η πιστωτική κρίση οξύνεται” ( επίσης “Φ.Α”-29/1/10 ).
Όλα τα σχετικά δημοσιεύματα μιλούν για τα “παραποιημένα στατιστικά στοιχεία της Ελλάδας” , για “αυξημένα επιτόκια κινδύνου”, για ένα “Bail-out” ( “αποκοπή” ) ,για μια προεξέχουσα – ειδική- αντιμετώπιση του χειροδεμένου και ανήμπορου οφειλέτη ( την Ελλάδα ) από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.Τι αληθεύει από όλα αυτά ; Περι τίνος πρόκειται ; Είναι η Ελλάδα , η οποία εκτός των άλλων είναι μέλος της Ε.Ε. και της Νομισματικής Ένωσης , ένα αποτυχημένο κράτος ( “faile state”) ;
Και βέβαια όχι. Απειλείται , βρίσκεται υπό πτώχευση ; Ούτε αυτό συμβαίνει.
Το Δημόσιο Χρέος της Ελλάδας συμβαίνει να είναι υψηλό , υπερβαίνει το 113 % του Α.Ε.Π. της , όμως ακόμα μεγαλύτερο είναι το σχετικό χρέος της Ιταλίας ( 115 % του Α.Ε.Π. ) και της Ισλανδίας ( η οποία πιέζει για να εισέλθει στην Ευρωπαϊκή Ζώνη ) ανέρχεται στο 118 %.
Το Δημόσιο Χρέος του Βελγίου είχε ανέλθει το 1993 στο 140 % του Α.Ε.Π. , χωρίς να της απαιτηθεί να κηρύξει ¨πτώχευση”. Εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης μάλιστα συναντάμε πολύ μεγαλύτερα Κρατικά -Δημόσια Χρέη , όπως είναι αυτό της Ιαπωνίας το οποίο ανέρχεται στο 189,6 % του Εθνικού της Εισοδήματος. Συνεπώς δεν μπορούμε να μιλάμε σήμερα για έναν ενδεχόμενο κίνδυνο πτώχευσης της Ελλάδας.
Το αποδεικνύει και το γεγονός ότι μόλις στις 26 Ιανουαρίου 2010 πέτυχε να δανειστεί 8 δις Ευρώ . Και βέβαια οι ενδιαφερόμενοι ( σ.σ.μ. το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα ) δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό για να προχωρήσουν σε αυτόν τον δανεισμό. Αντίθετα μάλιστα , ήταν διατεθειμένοι να προσφέρουν το τριπλάσιο ποσό ( βλέπε “F.A.Z.” – 29/1/10 ). Για τον ίδιο λόγο δεν δυσκολεύονται να ικανοποιήσουν ένα νέο προγραμματιζόμενο από την Ελλάδα δάνειο , ύψους 5 δις Ευρώ.
Για παράδειγμα, διαφορετικά φαίνεται να είναι τα πράγματα για την “πιστοληπτική ικανότητα” της Λετονίας. Τελευταία αποφασίστηκε να αναβληθούν τα προβλεπόμενα σχέδια της για την σύναψη ενός Κρατικού Δάνειου.
Η Λετονία βρίσκεται εκτός “Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ζώνης” , η Ελλάδα όμως εντός.
Μήπως σημαίνει το γεγονός αυτό ότι η Ελλάδα “θέτει σε κίνδυνο το κοινό νόμισμα του Ευρώ” ; Μήπως θα ήταν καλλίτερο να εγκαταλείψει την “Ευρωπαϊκή-Νομισματική-Ζώνη”;
Τα πραγματικά οικονομικά δεδομένα μας λένε πως η Ελλάδα δεν διαθέτει το απαιτούμενο “ειδικό οικονομικό βάρος” για να μπορέσει να βλάψει το Ευρώ.
Αυτό γίνεται περισσότερο αντιληπτό εάν εξετάσει κανείς τους απόλυτους αριθμούς.
Το Ελληνικό Δημόσιο Έλλειμμα , ύψους 406 εκατομμυρίων δολαρίων , το υπερβαίνουν , σε σημαντικό βαθμό , κυρίως η Ισπανία ( 695 εκατομμύρια ) και η Ιταλία με ένα χρέος των 2.062 εκατομμυρίων δολαρίων.
Ακόμα και εάν συμβαίνει να αυξάνεται , στο ελάχιστο , ο “Γενικός Δανεισμός” της Ευρώ-Ζώνης , με τα αυξανόμενα ελλείμματα της Ελλάδας , η πραγματικότητα δείχνει ότι η υπάρχουσα δυναμική “Συνολικής Χρέωσης” της Ευρώ-Ζώνης παραμένει σε καλά επίπεδα αντιμετώπισης και διόρθωσης (“moderat” ).
Το 2009 το χρέος της αυξήθηκε κατά 6 % , γεγονός που αποκλίνει , στο διπλάσιο από το ανώτατο όριο ( 3 % ) που έχει θέση , βάση Συμφωνίας, η Ε.Ε. , Όμως δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός πως το 2009 ήταν το χειρότερο έτος της Διεθνούς οικονομικής κρίσης. Όπως επίσης και το γεγονός ότι διατέθηκαν τεράστια πακέτα ” Οικονομικής Διάσωσης-Ενίσχυσης των Τραπεζών” και δρομολογήθηκαν πολύ ακριβά -πέρα του φυσιολογικού οικονομικού κόστους και των πραγματικών αναγκών – προγράμματα “ανάκαμψης της οικονομίας” .
Παράλληλα υπήρξε στασιμότητα ή μείωση στην είσπραξη των φορολογικών οικονομικών πόρων. Με ένα “Γενικό Δανεισμό”στο ύψος του 6 % μπορούμε να πούμε πως η Εύρω-Ζώνη βρίσκεται ,συγκριτικά σε Παγκόσμιο Επίπεδο, ακόμα σε μια καλή κατάσταση.
Το 2010 το Δημόσιο έλλειμμα των Η.Π..Α. ανέρχεται στο 10 % και σε χώρες , όπως στην Ιαπωνία και την Αγγλία ,υπερβαίνει κατά πολύ αυτό της Ευρώ-Ζώνης.
Συνεπώς δεν υπάρχει καμία αιτία για την πρόκληση πανικού στις Βρυξέλλες.
Η Πολιτική Σκοπιμότητα
Για ποιους λόγους λοιπόν προκλήθηκε όλη αυτή η φιλολογία και η διαμάχη για την Ελλάδα ; Πίσω από τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα. Πρόκειται για την προσπάθεια επιβολής “πάση θυσία” , και ανεξαρτήτου κόστους και συνεπειών , του ” Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης”, με όλες τις προβλεπόμενες εντολές- προδιαγραφές και κυρώσεις .
Κυρίως για την επιβολή όλων των μέτρων του “Συμφώνου Σταθερότητας”, όπως το οραματίσθηκαν οι αρχικοί του εμπνευστές , δηλαδή ο πολιτικός κόσμος – το πολιτικό κατεστημένο -της Γερμανίας και οι Γερμανοί τραπεζίτες , οι όποιοι επιμένουν να το διατηρήσουν – απαρέγκλιτα.
Σήμερα επίσης μέσα στην Ευρωπαϊκή ‘Ένωση παίζεται και ένα παιχνίδι διασφάλισης της πολιτικής επικυριαρχίας- πρωτοκαθεδρίας.
Ο “Κεντρικός Πυρήνας” της Ε.Ε. , συσπειρωμένος γύρω από την Γερμανία , πυρήνας που – παρά την παρούσα οικονομική κρίση – διαθέτει ακόμα “Νομισματική-Οικονομικό-Πολιτική-Σταθερότητα” , θέλει να κρατήσει την εξασθενημένη Ευρωπαϊκή Περιφέρεια , την Ιρλανδία , Πορτογαλία , την Ισπανία , την Ιταλία και βέβαια την Ελλάδα , στην “δική του χαραγμένη πορεία και γραμμή” .
Για τους λόγους αυτούς υποβαθμίζεται σήμερα συστηματικά η Ελλάδα. Στον “πίνακα των ανακοινώσεων” έχει αναρτηθεί η “επαπειλούμενη κρατική πτώχευση της”.
Η Ελλάδα ενδείκνυται , όσο καμία άλλη χώρα στον κόσμο , για την διεξαγωγή μιας «Επιχείρηση Τιμωρίας».
Εξ αρχής την θεωρούσαν σαν ένα “ανάγωγο παιδί” , μάλιστα και σαν ένα “νόθο παιδί” της Ευρώ-Ζώνης. Κανονικά δεν θα έπρεπε να συμμετάσχει σε αυτήν , όταν ήδη το 2001 με την είσοδο της είχε παραποιήσει τα οικονομικά στατιστικά της στοιχεία.
Βέβαια τα αντίστοιχα στοιχεία είχε παραποιήσει και η Ιταλία. Μόνο που με το Συνιδρυτικό αυτό μέλος της Ε.Ε. (σ.σ. την Ιταλία ) δεν μπορεί να συμπεριφέρεται κανείς με τέτοιον αχαλίνωτο τρόπο όπως συμπεριφέρεται απέναντι στην Ελλάδα. Με τελείως διαφορετικό τρόπο την αντιμετωπίζουν.
Ο κ. Otmar Issing , πρώην Διευθύνων Οικονομολόγος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας , είχε δηλώσει σχετικά :
“… καμία άλλη χώρα εκτός από την Ελλάδα δεν κατάφερε να αντλήσει , στην διάρκεια πολλών χρόνων , τόσα μεγάλα οφέλη από την Νομισματική Ευρωπαϊκή Ένωση και παράλληλα να παραβιάζει , τόσο πολύ , τους “Κοινούς Κανονισμούς”
Στην εικόνα αυτή βοήθησε και το γεγονός ότι μετά από την κυβερνητική αλλαγή στην Αθήνα τον Οκτώμβρη του 2009 , από τους Συντηρητικούς στους Σοσιαλδημοκράτες , εμφάνισαν ξαφνικά τελείως νέα στοιχεία για το πραγματικό χρέος της χώρας.
Οι απερχόμενοι- εκλογικά ηττημένοι Συντηρητικοί- είχαν υπολογίσει τα υπαρκτά ελλείμματα «προς τα κάτω» , για να κερδίσουν τις εκλογές.
Η νέα κυβέρνηση διόρθωσε στις 21 Οκτωβρίου 2009 τους αριθμούς. Σύμφωνα με αυτά , για το έτος 2008 το έλλειμμα διαπιστώθηκε στο 7,7 % και όχι στο 5,5 του Α.Ε.Π. Ακόμα μεγαλύτερη ανησυχία – δυσφορία ( προκάλεσαν οι αναγωγές για το 2009 : Πρόκειται για ένα έλλειμμα της τάξεως του 12,5 % και όχι του 3,7 του Α.Ε.Π.
Αμέσως ακολούθησε η επίσκεψη στην Ελλάδα μιας “Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων”, εντεταλμένης από την “Ευρωπαϊκή Επιτροπή” , για να ελέγξει τις Ελληνικές στατιστικές υπηρεσίες. Το “πόρισμά τους” κατέληξε σε καταστροφικές διαπιστώσεις .
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΥΠΟΚΡΙΤΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
Έκτοτε, το κύμα αγανάκτησης των υπόλοιπων Χωρών-Μελών- της Ε.Ε. ξεπέρασε τα όρια. Οι πιο επιεικείς χαρακτηρισμοί που ακούσθηκαν ήταν “Ο Έλληνας Σπάταλος” (, “Οικονομία της Κακοδιαχείρισης” .
Με οξύτατους τόνους καταγγέλλονται η “Πελατειακή Οικονομία της Ελλάδας” , η “Φοροδιαφυγή” , η “Διαφθορά” και η κακοδιαχείριση οικονομικών πόρων.
Και βέβαια δεν υπάρχει καμία ανάγκη να ωραιοποιήσει κανείς την συμπεριφορά της κυρίαρχης πολιτικής τάξης στην Ελλάδα. Είναι η ίδια η Αριστερά , το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας ( Κ.Κ.Ε. ), και ο κομματικός συνασπισμός των δυνάμεων της σοσιαλιστικής αριστεράς ( ΣΥΡΙΖΑ ) που καταγγέλλουν εδώ και χρόνια τις συνθήκες αυτές.
Στην παρούσα κατάσταση μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι οι προνομιούχοι δεν καταβάλουν σχεδόν καθόλου φόρους και ότι ο παρακρατημένος από τους επιχειρηματίες Φ.Π.Α. ( που δεν αποδίδεται ) ξεπερνά το 30 % , ενώ στην υπόλοιπη Ε.Ε. το ποσοστό αυτό ανέρχεται “μόνο” στο 12 % !
Επίσης το συνολικό ποσό της Φοροδιαφυγής στην Ελλάδα υπολογίζεται σε 30 δισεκατομμύρια Ευρώ ετησίως .
Και όμως , όλα αυτά τα δεδομένα μέχρι σήμερα δεν ενοχλούσαν κανέναν στις Βρυξέλλες ή στο Βερολίνο , όπως το ίδιο ακριβώς δεν ενοχλούσε η μεταχείριση των αιτούντων πολιτικό άσυλο , οι απαράδεκτα χαμηλοί μισθοί και το απαξιωμένο – αποσαθρωμένο εκπαιδευτικό σύστημα που οδηγεί τους φοιτητές στην εξέγερση.
Ο Ελληνικός καπιταλισμός είναι τόσο σάπιος και παρασιτικός , όσο είναι και στις άλλες χώρες του κόσμου.
Ας ανακαλέσουμε στην μνήμη μας τις προσπάθειες χειραγώγησης της Δικαιοσύνης στην Ιταλία , με σκοπό να μην έλθουν στην επιφάνεια οι σκοτεινές επιχειρηματικές δραστηριότητες του Μπερλουσκόνι , του πιο πλούσιου ανθρώπου της χώρας.
Ας σκεφτούμε τα λαδώματα πολιτικών όλων των κομμάτων στην Αγγλία ή τον Γάλλο πρόεδρο Σαρκοζί , ο οποίος συναναστρέφεται με όλους τους ισχυρούς που ασκούν επιρροή. Ας σκεφτούμε και τις συνθήκες που ισχύουν στην ίδια την Γερμανία , οι οποίες προσομοιάζουν όλο και περισσότερο με τις συνθήκες της Ελλάδας.
Η πελατειακή οικονομία , η φοροδιαφυγή και η διαφθορά επεκτείνεται και στην Γερμανία. Και εδώ καταρρέουν οι υποδομές της χώρας. Όμως όχι, στην έδρα του κατηγορητηρίου , ενός Δικαστηρίου που συγκροτείται από τη ” Συνέλευση των Υποκριτών” , πρέπει να εμφανιστεί -ν΄ανέβει- μόνο η Ελλάδα , “αυτός ο κατά – επανάληψη και υποτροπιάζων ψεύτης των στατιστικών στοιχείων-εγκληματίας” (Βλέπε “Financial-Times-Γερμανίας -9/11/2009 ).
Με την ευκαιρία αυτή προσφέρεται μια καλή αφορμή για να αναλογιστούν το Γερμανικό κεφάλαιο και το Γερμανικό πολιτικό κατεστημένο τις ευθύνες τους για την Οικονομική Κρίση και στην Ελλάδα.
Ο Heine Flassbeck σε άρθρο του στις “FINANCIAL-TIMES/ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ” (16/12/2009) ΣΥΣΧΕΤΙΣΕ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ -ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ! ( σ.σ.μ. ο τονισμός δικός μας ).
Γερμανικές εταιρείες οδηγούν χωρίς έλεος στην καταστροφή του άλλους Ευρωπαίους ανταγωνιστές τους. Οι διατάξεις της Τελωνειακής Ένωσης και του Ελεύθερου Εμπορίου ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες της Εσωτερικής Αγοράς όλων των Χωρών-Μελών της Ε.Ε. για το προβάδισμα του τεχνολογικά ανεπτυγμένου Γερμανικού κεφαλαίου και την κυριαρχία της Ευρωπαϊκής Αγοράς από τις Γερμανικές εξαγωγές , και όχι μόνο.
Ότι αποτελεί για την Γερμανική αγορά παραγωγικό “πλεόνασμα” και προωθείται στις εξαγωγές καταλήγει να αποτελεί για τις υπόλοιπες “εισαγωγικές χώρες” της Ευρώπης το «έλλειμμα».
Η ανταγωνιστικότητα των οικονομιών της Ελλάδας , της Ισπανίας και της Πορτογαλίας υποχωρεί σταθερά. Τα “Ισοζυγία Πληρωμών τους ” , κυρίως το εμπορικό , είναι διαρκώς παθητικά. Εάν διέθεταν οι χώρες αυτές ακόμα το Εθνικό τους Νόμισμα θα είχαν προχωρήσει σήμερα στην “υποτίμηση του” , ώστε οι εξαγωγές τους να καταστούν φτηνότερες και εισαγωγές τους ακριβότερες. Όπως έπραξαν πρόσφατα η Τσεχία και η Πολωνία. Σαν μέλη της Ευρώ-Ζώνης τους είναι αδύνατο να ασκήσουν αυτό το παλαιό δικαίωμα , είναι καθηλωμένοι μέσα σε μια παγίδα.
Οι Νέο-Φιλελεύθεροι τους συνιστούν σαν αντίδοτο να κάνουν κάτι άλλο: Να υλοποιήσουν μια “εσωτερική υποτίμηση “, με άλλα λόγια να μειώσουν τους μισθούς και τις τιμές των προϊόντων.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προωθεί απέναντι στην Ελλάδα δύο στόχους :
Α) Το υπάρχον Δημοσιοοικονομικό έλλειμμα θα πρέπει να υποχωρήσει -συμπιεστεί με την απορρύθμιση – κατάργηση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και Προστασίας και τη Μείωση των Μισθών. Σαν παράδειγμα για μια αντίστοιχη πολιτική, μας παραπέμπουν στην Ιρλανδία.
Στην χώρα αυτή ο Κρατικός Προϋπολογισμός μειώθηκε για το 2010 κατά τέσσερα δισεκατομμύρια Ευρώ. Οι δημόσιοι υπάλληλοι εισπράττουν ήδη κατά 15 % μειωμένους μισθούς. Οι κοινωνικές παροχές μειώθηκαν κατά 4% , οι παροχές για τα παιδιά κατά 10 %
Η Σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Αθήνας έχει χαράξει ήδη την ίδια γραμμή. Πάγωσαν οι άνω των 2000 Ευρώ μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν τα σχετικά επιδόματα κατά δέκα τοις εκατό. Το πιο αποφασιστικό βήμα -μέτρο εκκρεμεί ακόμα :
Πρόκειται να αυξηθούν σημαντικά τα “Συνταξιοδοτικά Όρια Ηλικίας” και να μειωθούν οι συντάξεις. Η υλοποίηση της σχετικής απόφασης δεν φαίνεται να αποτελεί μια εύκολη ενέργεια. Στο σημείο αυτό η Κυβέρνηση συναντά την Αντίσταση μάχιμων και έμπειρων -κομμουνιστικά καθοδηγούμενων – Συνδικάτων. Και σε αντίθεση με τα αντίστοιχα μέτρα , τα οποία δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν οι Γερμανοί συνάδελφοι τους , οι Έλληνες πέτυχαν -ήδη δύο φορές- στο παρελθόν – να μην περάσει μια τέτοιου είδους “μεταρρύθμιση” στο συνταξιοδοτικό σύστημα.
Η σημερινή Διεθνής , Δημόσια και ΕΝΤΟΝΗ πίεση προς την νέα Ελληνική κυβέρνηση σκοπεύει και σε κάτι άλλο : ” Να καλύψουν-ενδυναμώσουν ους Σοσιαλδημοκράτες στην προσπάθεια καταβαράθρωσης του “Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης”.
Β) Με το παράδειγμα της Ελλάδας, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμεί να κάνει μια επίδειξη , για το πως σκέπτεται να αντιμετωπίζονται στο μέλλον οι χώρες που δεν ακλουθούν τις Οδηγίες των Βρυξελλών. Η κυβέρνηση των Αθηνών δεν πρόκειται- μόνο- να υποστεί , σύμφωνα με τις προβλεπόμενες Διατάξεις του ” Συμφώνου Σταθερότητας” , όπως επίσης όλες οι 19 Χώρες-Μελή της Ε.Ε. , την λεγόμενη αρχική “Διαδικασία Εξέτασης και Διαβούλευσης για την Υπέρβαση του Δημοσιοοικονομικού Ελλείμματος ” .
Για την Ελλάδα ο Επίτροπος Joaquin Almunia σκέφτηκε ένα ακόμα πιο “ειδικό” μέτρο :
” …η κυβέρνηση της Αθήνας αδιαφόρησε τελείως για τις Συστάσεις που της κάναμε την Άνοιξη (σ.σ. 2008). Εξ αυτού του γεγονότος θα αυξηθεί το έλλειμμά της. Η Ελλάδα περνά ( σ.σ.μ. κατά κάποιο τρόπο αυτόματα στο “επόμενο στάδιο” ) , τίθεται υπό το “Καθεστώς της λεγόμενης “Καθυστέρησης και Έκτατης Ανάγκης” (“Im Verzug gesetzt” , βλέπε “Frankfurter- Allgemeine”- 10/11/2009 )…”.
Ο σχολιαστής της “F..A.” στην συνέχεια έδωσε την σωστή ερμηνεία της σχετικής -τελευταίας- δήλωσης Almunia , με την εξής παρατήρηση :
” Για τους λόγους αυτούς η Επιτροπή προτίθεται να δρομολογήσει μια στενή Δημοσιοοικονομική επιτήρηση της Ελλάδας , τόσο αυστηρή όσο δεν είχε υπάρξει ποτέ άλλοτε ( βλέπε “F.A.Z.” 2/2/2010 ) ” .
Την Τετάρτη ( 3/2/ ) η Επιτροπή των Βρυξελλών ανακοίνωσε ήδη την λήψη συγκεκριμένων μέτρων με την πρόθεση να θέση τον Ελληνικό Κρατικό Προϋπολογισμό υπό τον- άμεσο- έλεγχο της Ε.Ε.
Το λεγόμενο ¨Καθεστώς Καθυστέρησης-Έκτατης Ανάγκης” στο οποίο έχει υπαχθεί η Ελλάδα σημαίνει πως μια χώρα με “μεγάλο έλλειμμα” θα πρέπει να επιστρέψει ” με ακόμα πιο γρήγορους ρυθμούς ” ( σε αντίθεση με τους άλλους “κανονικούς” παραβάτες ) στο προβλεπόμενο από το “Σύμφωνο Σταθερότητας” ανώτατο σημείο του 3 % .
Για παράδειγμα , παρά το γεγονός ότι σήμερα η Γαλλία έχει ένα έλλειμμα που ανέρχεται στο 7 % του Α.Ε.Π. , της έχει δοθεί ένας άνετος χρόνος μέχρι το 2014 για να επιστρέψει στο 3% ( σχόλιο- σ.σ.μ. , προφανώς επειδή δεν έχει ανακηρυχθεί από την Ε..Ε. ο “εταίρος και η γνωστή ΕΤΑΙΡΑ της Γερμανίας στο ειδικό “καθεστώς καθυστέρησης-εκτάκτου ανάγκης” ) , ενώ απαιτείται ταυτόχρονα από την κυβέρνηση της Αθήνας να πετύχει τον συγκεκριμένο στόχο με μεγαλύτερα άλματα μέσα στον συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα ( σ.σ.μ. γεγονός που “πιέζει” την ελληνική κυβέρνηση για σκληρά και δυσανάλογα επώδυνα μέτρα ). Από το σημερινό 12,7 % του Α.Ε.Π θα πρέπει η Ελλάδα να καταφέρει , μέσα σε τρία χρόνια (το 2012 ), να επιστρέψει στον “μαγικό αριθμό” του 3 % .
Αυτό είναι το πλάνο “πλοήγησης” που εισηγήθηκαν στην Αθήνα οι Βρυξέλλες :
” … η Ανακοίνωση της Αθήνας για την λήψη ακόμα πιο αυστηρών μέτρων Δημοσιοοικονομικής λιτότητας ( σ.σ.μ. εννοεί τα μέτρα που ανακοίνωσε την Τρίτη ο Γ. Παπανδρέου “διακαναλιακά” ) έγινε προφανώς υπό τις πιέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ,η οποία είχε φροντίσει προηγουμένως να χαρακτηρίσει-ανεπίσημα- τα αναμενόμενα και “προαναγγελθέντα” – ημέρες πριν- από την κυβέρνηση Παπανδρέου σαν “μέτρα-σοκ” , ελάχιστα “φιλόδοξα” ( σ.σ.μ. , συνεπώς στις δηλώσεις του ο κ. Παπανδρέου προσπάθησε να είναι-ακόμα πιο καταθλιπτικός για τον ελληνικό λαό και πιο “γενναιόδωρα-φιλόδοξος” για τους Γκαουλάϊντερ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ) “.
Ο στόχος που έθεσε η Ελληνική κυβέρνηση να μειώσει έλλειμμα στο 4 % του Α.Ε.Π. ξεπερνά τις προδιαγραφές που έθεσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε όλες τις άλλες Χώρες-μέλη της Ε.Ε. , στα πλαίσια του θεσμοθετημένου , από το “Σύμφωνο Σταθερότητας”, “πρώτου σταδίου” , δηλαδή του σταδίου της “Διαδικασίας-Συνεργασίας και Διαβούλευσης για την αντιμετώπιση των Ελλειμμάτων” .
Μέχρι τώρα τα πιο σκληρά μέτρα λιτότητας τα είχε πάρει η Ιρλανδία με ένα στόχο ετήσιας μείωσης του ελλείμματος ( με αρχή το 2010 ) κατά 2 % του Α.Ε.Π.
Η πρόθεση της Ελλάδας να μειώσει το έλλειμμα , μέσα στο 2010-σε μια χρονιά που έτσι και αλλιώς αναμένεται να μειωθεί ακόμα περισσότερο η παραγωγικότητα της Ελληνικής οικονομίας κατά 4 % , οδηγεί με σιγουριά σε πλήρες αδιέξοδο και οικονομικό μαρασμό . Ένα γεγονός το οποίο -προφανέστατα- δεν απασχολεί και δεν ενδιαφέρει κανέναν στις Βρυξέλλες.
Η αλήθεια είναι πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γνωρίζει πολύ καλά πως οι βροντερές απειλές της για ” Μέτρα Τιμωρίας” δύσκολα μπορούν να υλοποιηθούν , όπως και να επιβληθούν ποινές.
“Διαδικασίες Συζήτησης-Διαβούλευσης για την Αντιμετώπιση Δημοσιοοικονομικών Ελλειμμάτων” υπήρξαν για πολλές χώρες στην Ε.Ε. Μέτρα- δράσεις όμως τιμωρίας, προστίμων και αντιποίνων δεν πάρθηκαν ποτέ. Επίσης είναι πολύ δύσκολο να παρθούν και να εφαρμοστούν “άλλες μορφές τιμωρίας”, που εισηγούνται ορισμένοι , όπως είναι η περιστολή των εκταμιεύσεων από τα Περιφερειακά και Διαρθρωτικά Ταμεία της Ένωσης.
Παρόλα αυτά οι “γνώσεις της γραμματικής” που κατέχει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν τελειώνουν ποτέ. Για να ” βάλει σε τάξη- να πειθαρχήσει ” την Ελλάδα βασίζεται στην βοήθεια των ” Δυνατών Συμμάχων της ¨. Αυτοί είναι οι Χρηματοπιστωτικές – Χρηματιστηριακές Αγορές , οι οποίοι σπεκουλάρουν-κερδοσκοπούν εδώ και μήνες ενάντια στην Ελλάδα.
Οι προσπάθειες αισχροκέρδειας των Συμμάχων αυτών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τρέφονται και συντηρούνται από τις φήμες και τις υποψίες για μια ενδεχόμενη ” Πτώχευση της Ελλάδας ” ή ακόμα για την ενδεχόμενη αποσύνθεση-διάσπαση της “Ευρώ-Ζώνης”.
Στην προσπάθεια αυτή διαπρέπουν ιδιαίτερα , τα Μ.Μ.Ε. των Η.Π.Α. και της Αγγλίας.
“…Οι Χρηματοπιστωτικές Αγορές αποτελούν ευαίσθητους καλούς δέκτες όλων των περιρρεόντων φημών που αφορούν ενδεχόμενες επιχειρήσεις σωτηρίας των Ελλήνων, ούτε μπορούν να παραβλέψουν την συζήτηση που διεξάγεται για την πιθανότητα αποκλεισμού της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση ( βλέπε “F.A.Z” – 29/01/2010 ). Και εάν διαπιστωθεί ότι υπάρχει έλλειψη των απαιτούμενων ¨φημών” , τότε ανακαλύπτουν οι ίδιες οι ” Αγορές ” , “στα πεταχτά” , ορισμένες. Όπως έκανε τελευταία ο “ECONOMIST” , ένα από τα γνωστά όργανα της “Αγοράς” , στο ειδικό περιοδικό που εκδίδει με την ονομασία “EUROPEAN VOICE”, “πληροφορώντας” την διεθνή κοινή γνώμη πως ” Βρισκόμενη η Ελλάδα σε μια δεινή θέση αναγκάσθηκε να ζητήσει βοήθεια από τις κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας “. Μόλις διαψεύστηκε η φήμη αυτή , εμφανίσθηκε η ¨είδηση” ότι ” Αθήνα , μπροστά στις δυσκολίες της , έφτασε στο σημείο να ζητήσει βοήθεια από το Πεκίνο “.
Η Κίνα διέψευσε αμέσως την είδηση με την οξυδερκή και τολμηρή παρατήρηση : ” Ένας Οικονομολόγος δεν μπορεί ποτέ να συναινέσει στην αλλαγή – διαφοροποίηση από μία αβέβαιη περιουσιακή οικονομική τάξη ( σημείωση αρχικού συντάκτη : εννοούσε τις Η.Π.Α. ) προς μια ακόμα πιο αβέβαιη περιουσιακή οικονομική τάξη “( σ.σ.μ. προσωπικά δεν κατάλαβα το πραγματικό νόημα του Κινεζικού σχολίου , όπως το εντάσσει ο αρχικός συντάκτης σε αυτό το άρθρο. Ίσως να πρέπει να διαβάσει κανείς όλο το σχετικό δημοσίευμα των “Financial-Times/Γερμανίας της 29ης Γενάρη 2010 , στο οποίο παραπέμπει ο συντάκτης ).
ΑΝΤΛΗΣΗ ΠΡΟΣΘΕΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟ ΤΗΣ ΑΠΟΜΥΖΗΣΗΣ .
Βλέπουμε – αντιλαμβανόμαστε το ποιον εξυπηρετούν οι φιλολογίες για την αναμενόμενη πτώχευση της Ελλάδας. Οι συζητήσεις και οι φήμες αυτές προκαλούν αβεβαιότητα και φοβίες. Με αυτό τον τρόπο εκδιώκονται κεφάλαια που αναζητούν επενδύσεις , όπως γνωρίζουμε το κεφάλαιο τρέμει όπως ένα Ελάφι. Για να ξαναεπιστρέψει απαιτείται η προσφορά περισσότερης τροφής. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει το άκουσμα για απαιτούμενους “μεγαλύτερους τόκους” , για ” μεγαλύτερες αποδώσεις σε περιπτώσεις κινδύνου ” ;
Με την μέθοδο αυτή το Ελληνικό κράτος μπόρεσε τελικά να εξυπηρετήσει , στα τέλη του Γενάρη 2010 , το εξωτερικό του χρέος , αλλά μόνο διότι υποχρεώθηκε να πληρώσει πολύ παραπάνω , απ ότι πληρώνουν τα Γερμανικά Ομόσπονδα Κρατίδια για τον δανεισμό και την εξυπηρέτηση των χρεών τους :
Απόσπασμα :
” Οι -Πρόσθετοι Τόκοι Κινδύνου για τον Κρατικό Δανεισμό της Ελλάδας , ανήλθαν , σε σύγκριση με τους τόκους που καταβάλει η Γερμανική Ομοσπονδία για τον δανεισμό τους , στο ανώτερο τους σημείο , μετά από την ένταξη στο Ευρώ. Οι αποδόσεις, τα κέρδη , για Δάνεια δεκαετούς χρονικής διάρκειας αυξήθηκαν στο 7 % ( βλέπε “Financial-Times/Γερμανίας”-29/01/2010 ).
Οι “Επενδυτές”-Χρηματιστές αποδέχθηκαν με ευχαρίστηση το συγκεκριμένο κερδοσκοπικό δώρο. Για την θιγόμενη όμως Ελλάδα η εξέλιξη αυτή σημαίνει ότι θα πρέπει να καταβάλει για τον δανεισμό της , επιπλέον 250 εκατομμύρια δολάρια ( σε σύγκριση με τους χαμηλότερους τόκους δανεισμού για τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες ), τα οποία θα μπορούσαν να διατεθούν για έργα σε σχολεία, νοσοκομεία και οδικές υποδομές.
Το “ξεζούμισμα” επιπλέον κεφαλαίων (κερδών) προετοιμάσθηκε από την υποβάθμιση της δανειοληπτικής της αξιοπιστίας , την οποία ανέλαβαν να “εκτιμήσουν” τα τρία βασικότερα Πρακτορεία (σ.σ.μ.,πρόκειται για “Πρακτορεία” στην κυριολεξία της λέξεως ! ) Αξιολόγησης των Η.Π.Α.
Ένα “μαγικό χέρι” οδήγησε τους πιστούς Δούλους των Αγορών ( σ.σ.μ., αναφέρεται στους λεγόμενους “Οίκους Αξιολόγησης” ) στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα θα πρέπει να “εκπέσει” από την μέχρι τώρα καλή της πιστοληπτική αξιοπιστία.
Συνεπώς γίνεται κατανοητό το γεγονός ότι οι Χρηματοπιστωτικές Αγορές συμβάλουν με τον τρόπο τους , γίνονται “αρωγός” στην προσπάθεια των Βρυξελλών να υποτάξει την Ελλάδα στον Ζυγό του λεγόμενου “Συμφώνου Σταθερότητας”. Γι΄αυτό και δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το παρακάτω σχετικό σχόλιο ( 6/10/2009 ) των “Financial-Times/Γερμανίας” :
” οι Χρηματοπιστωτικές Αγορές – ΣΩΖΟΥΝ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ”
Σε άλλη έκδοση της ίδιας εφημερίδας μας δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσουμε επίσης πως :
“…η Ελπίδα εξακολουθεί να βρίσκεται στην “Αγορά”. Στον βαθμό που θα αυξηθούν οι πρόσθετοι “τόκοι επικινδυνότητας” για τον Κρατικό Δανεισμό της Ελλάδας , αυτός θα καταστεί ακριβότερος και κατά προέκταση η παραπέρα αναζήτηση πιστώσεων θα είναι μία μη προσφιλής ενέργεια. Τα υπόλοιπα κράτη της Ε..Ε. δεν θα πρέπει να υποσκάψουν την εξέλιξη αυτή με ανώφελες υποσχέσεις παροχής βοήθειας για το ξεπέρασμα της κρίσης…”
ΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ OIKONOMIKHΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ-ANIKANOTHTAΣ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ Ε.Ε.
Θα μπορούσε εύκολα να συντριβεί η Εξουσία των Χρηματοπιστωτικών Αγορών και να υποχωρήσουν οι λεγόμενοι “πρόσθετοι τόκοι κινδύνου” στο επίπεδο του Δανεισμού της Γερμανικής Ομοσπονδίας , εάν τα υπόλοιπα μέλη της Ευρώ-Ζώνης εξέφραζαν την επιθυμία για συμπαράσταση σε οποιοδήποτε μέλος τους βρεθεί προ δύσκολων οικονομικών συγκυριών. Θα αρκούσε γι΄αυτό μια ξεκάθαρη και απλή δήλωση τους “ότι σε περίπτωση κινδύνου αναλαμβάνουν την κάλυψη των χρεών ενός μέλους τους που θα συναντήσει δυσκολία αποπληρωμής”.. Η ενέργεια αυτή θα έπρεπε να είναι ¨αυτονόητη” , από την στιγμή που οι χώρες- μέλη της Ε.Ε. προχώρησαν στην Νομισματική Ένωση , καθιέρωσαν ένα “κοινό νόμισμα” και έκτοτε υποτίθεται πως αποτελούν μια ” Κοινότητα με Κοινή Μοίρα” ( σχόλιο -σ.σ.μ. : Ο Νέο-Γερμανικός Ρομαντισμός περιγράφει αυτή την κατάσταση της “κοινής μοίρας” με τον “συγκλονιστικό” όρο “SCHIKSALS-GEMEINSCHAFT” , δηλαδή με άλλα λόγια , ή ” όλοι μαζί θα ζήσουμε ” ‘ή “όλοι μαζί θα πεθάνουμε” . Μόνο που οι Γερμανοί , από ” παράδοση” αναγνωρίζουν σαν “Κοινότητα-Gemeinschaft” -την “Γερμανική Λαϊκή Εθνική Κοινότητα” ( “VOLKS-GEMEINSCHAFT” ) . Χρέη άλλων δεν αναλαμβάνουν , ακόμα και εάν τα έχουν δημιουργήσει με την πολιτική τους οι ίδιοι…).
Η “Ευρωπαϊκή Οικονομική και Νομισματική Ένωση” δεν συγκροτήθηκε με τον σκοπό της “κοινής μοίρας”. Διαθέτει ένα κοινό νόμισμα , όμως η χάραξη της Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής πολιτικής ανήκει στην δικαιοδοσία της Εθνικής Κυριαρχίας. Και για να μπορούν οι λεγόμενες “Χρηματοπιστωτικές Αγορές” να συνεχίσουν να ασκούν τις κερδοσκοπικές τους πιέσεις σε κάθε ξεχωριστή Χώρα-Μέλος της Ε.Ε., εξήφθη η “πρόνοια” στις λεγόμενες ” Ευρωπαϊκές Συνθήκες” με το ιδιαίτερο εκείνο Συμβατικό άρθρο με το οποίο τονίζεται ο ” αποκλεισμός της ανάληψης κοινής ευθύνης -για τις υποχρεώσεις των επιμέρους μελών της Ε.Ε.” .
Το πραγματικό νόημα του συγκεκριμένου άρθρου αποδίδεται αποκαλυπτικά στην”Βασική Γνωμοδότηση για το Ευρωπαϊκό Δίκαιο ” , όπου διαβάζουμε τα εξής :
” Η θέση των Χωρών-Μελών στις Διεθνείς Χρηματοπιστωτικές Αγορές δεν πρέπει να καλυτερεύσει με την θεσμοθέτηση ” κοινής ευθύνης και ανάληψης χρεών από όλη την Κοινότητα των μελών “.. Αντίθετα η Δανειοληπτική Αξιοπιστία των μελών πρέπει να εξασφαλιστεί με την “Δημοσιοοικονομική Πειθαρχία… Η μείωση της πιστοληπτικής αξιοπιστίας θα πρέπει να αποτελέσει ένα “κίνητρο” για να αποφεύγεται μια παράλογη πολιτική εξόδων. Θα το διατυπώναμε και διαφορετικά : Ο αποκλεισμός του συγκεκριμένου ωφελήματος στις Χρηματοπιστωτικές Αγορές ( σ.σ.μ. , της “ανάληψης κοινής κοινοτικής ευθύνης για τα ξεχωριστά κράτη-μέλη” ) να στοχεύει στην αύξηση της πίεσης προς την κατεύθυνση μιας Πειθαρχημένης Δημοσιοοικονομικής Διαχείριση”.
Αυτή η ειδική “πρόνοια” – διάταξη της Ευρωπαϊκής Συνθήκης” , ο επονομαζόμενος όρος του “No-Bail” αποτελεί την βασική αρχή λειτουργίας της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης. Εξασφαλίζει να μην μετατραπούν τα Κράτη-Μέλη της Ε.Ε. σε μια “Κοινότητα Αλληλεγγύης και Κοινής Ανάληψης Ευθυνών” ( “Solidariscche Haftungsgemeinschaft” ) ή σε μια “Ένωση Μεταφοράς Πόρων” προς Χώρες-μέλη που θα περιέλθουν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Σύμφωνα με τις απόψεις του κ. “Issing” (σ.σ.μ. πρώην μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων Ντόϋτσε Μπάνκ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ,”Επισκέπτης” στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο , ¨Διευθύνων Οικονομολόγος” ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΘΕΜΕΛΙΩΤΗΣ ΤΟΥ “ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΜΟΝΕΤΑΡΙΣΜΟΥ”, βλέπε το βιογραφικό-”ποινικό του” μητρώο : http://de.wikipedia.org/wiki/Otmar_Issing ) :
“…η παροχή Οικονομικής Βοήθειας στα βρισκόμενα σε ανάγκη Κράτη-Μέλη της Ε.Ε. θα πρέπει , στην καλλίτερη περίπτωση , να προέρχεται “απέξω” – και όχι από την ίδια την Ε.Ε.. Και θα είχε μόνο τότε ένα νόημα , εάν συνοδεύεται με αυστηρούς όρους οι οποίοι θα εξασφαλίζονται με την απειλή “ποινικών ρητρών” και άλλων “μέτρων τιμωρίας”. Για μια τέτοια “αποστολή”
Αυτή όμως η επιλογή σημαίνει και την παράλληλη δήλωση ανικανότητας και “πτώχευσης” της Ευρωπαϊκή Κοινότητας.
Για την οικονομική εξυγίανση ενός Κράτους μέλους της , όπως και της Ευρώ-Ζώνης , καλείται προς βοήθεια το καθοδηγούμενο από την Ουάσινγκτον “Διεθνές Νομισματικό Ταμείο”!
Σύμφωνα με τον κ. Issing η περίπτωση αυτή είναι προτιμότερη από το να αποφασίσουν οι Βρυξέλλες για μια ενδεχόμενη χορήγηση οικονομικής βοήθειας. Διότι , πάντα κατά τον κ. Issing , “το να επικαλεστεί κανείς το επιχείρημα της ανάγκης εκδήλωσης ” Ευρωπαϊκής-Αλληλεγγύης” ,περιέχει εκκριτική πολιτική πυρίτιδα… ”
Η πρόσφατη σύγκρουση για τον έλεγχο της Ελλάδας είναι η ανελέητη πάλη μεταξύ των ιμπεριαλιστικών χωρών για την εξασφάλιση των Αγορών και την επέκταση των σφαιρών επιρροής τους μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι οικονομικά ισχυρές χώρες θέλουν να γονατίσουν-ποδηγετήσουν τις αδύναμες.
Σε ποιο βαθμό θα το καταφέρουν , θα εξαρτηθεί από την ανάπτυξη των ταξικών αγώνων στις χώρες που δέχονται την πίεση και την απειλή.
Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010
Για την απουσία γνώμης (Σοφοκλής, Ευριπίδης, Αισχύλος)
"Για όσα δεν έχω γνώμη σιωπώ" (Σοφοκλέους Οιδίπους Τύραννος 569)
"Να λες κάτι καλλίτερο από τη σιωπή ή να σιωπάς" (Ευριπίδης, Αποσπάσματα)
"Ο σοφός είναι ήρεμος όταν είναι αναγκαίο" (Ευριπίδης, Ικέτιδες 509)
"Να συνηθίζεις να σιωπάς ή να λες όσα χρειάζονται" (Αισχύλος, Επτά επί Θήβας 619)
"Να λες κάτι καλλίτερο από τη σιωπή ή να σιωπάς" (Ευριπίδης, Αποσπάσματα)
"Ο σοφός είναι ήρεμος όταν είναι αναγκαίο" (Ευριπίδης, Ικέτιδες 509)
"Να συνηθίζεις να σιωπάς ή να λες όσα χρειάζονται" (Αισχύλος, Επτά επί Θήβας 619)
Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010
Μια πρόταση για τις συνενώσεις των ΟΤΑ
Ένα σοβαρό θέμα για τις μελλοντικές συνενώσεις είναι "το όραμα για το αύριο" της κάθε ευρύτερης περιοχής.
Και βέβαια μακρυά από τοπικίστικες και μικροπολιτικές επιδιώξεις των νυν ή αυριανών αρχόντων. Ο "προσανατολισμός" του κάθε νέου Δήμου όχι μόνο προς τα μεγάλα αστικά κέντρα (Αθήνα, Χαλκίδα, Λιβαδειά, Λαμία) αλλά και προς τις ζωογόνες περιοχές του αύριο (π.χ Αιγαίο, Ευβοϊκό, Κορινθιακό, Κωπαϊδα, Σπερχειό κλπ)
Ένα κριτήριο για την Εύβοια, θα μπορούσε να είναι η διέξοδος των νέων Δήμων και προς τις δυό θάλασσες που την βρέχουν (Ευβοϊκό και Αιγαίο). Λόγοι και όραμα υπάρχουν. Χρειάζεται να τεκμηριωθούν. Ένα άλλο κριτήριο θα μπορούσε να ήταν η ικανή πληθυσμιακή συγκέντρωση (να αποφευχθεούν λιλιπούτιοι Δήμοι με πληθυσμό 20.000 - 25.000)
Έτσι για την Εύβοια ίσως είναι βέλτιστη η διαίρεση της σε 5-6 Δήμους το πολύ.
Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010
Η Αϊτή και εμείς οι Έλληνες (*)
Η τραγωδία του αϊτινού λαού μάς συγκλονίζει όλους! Ιδιαίτερα, όμως, οι Έλληνες έχουμε ένα χρέος παραπάνω:
Η μικρή και φτωχή αυτή χώρα είναι η πρώτη που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση του 1821 διά του Προέδρου της Μπόγιερ:
«Το πρώτο κράτος που αναγνώρισε την ελληνική επανάσταση επίσημα ήταν η Αϊτή, ο Boyer έστειλε στις 15.01.1822 έγγραφο στην ελληνική επιτροπή του Παρισιού απαντώντας στην αίτηση των Κοραή, Πίκκολου και Βογορίδη, στο οποίο ανάγγελλε την αναγνώριση της ελληνικής προσωρινής διοίκησης και ευχόταν την νίκη της επανάστασης». (Τάσος Βουρνάς, Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, Αθήνα, εκδ. Τολίδης, σελ. 94.)
Μάλιστα, μόλις που τελείωσε τον δικό της απελευθερωτικό πόλεμο εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατών, κατεστραμμένη οικονομικά, και έστειλε στο Παρίσι, στον ΑΔΑΜΑΝΤΙΟ ΚΟΡΑΗ, 25 τόνους καφέ να εκποιηθούν, για να αγορασθούν όπλα για τον δικό μας αγώνα.
Επίσης, έστειλε 100 εθελοντές, μαύρους στρατιώτες, να πολεμήσουν στο πλευρό των Ελλήνων, αν και δεν έφτασαν ποτέ, αφού πιθανόν σφαγιάστηκαν από Γάλλους.
Πόσοι Έλληνες τα γνωρίζουμε αυτά ή τα θυμόμαστε;
Ας τους θυμηθούμε τουλάχιστον τώρα!
Προξενείο Αϊτής: οδός Βασ. Σοφίας 26-28, Μαρούσι, Τηλ. 210 6123014
(*) Θερμά ευχαριστούμε το Κύπριο φίλο Ανδρέα Σφυκουρή για την υπενθύμιση
Η μικρή και φτωχή αυτή χώρα είναι η πρώτη που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση του 1821 διά του Προέδρου της Μπόγιερ:
«Το πρώτο κράτος που αναγνώρισε την ελληνική επανάσταση επίσημα ήταν η Αϊτή, ο Boyer έστειλε στις 15.01.1822 έγγραφο στην ελληνική επιτροπή του Παρισιού απαντώντας στην αίτηση των Κοραή, Πίκκολου και Βογορίδη, στο οποίο ανάγγελλε την αναγνώριση της ελληνικής προσωρινής διοίκησης και ευχόταν την νίκη της επανάστασης». (Τάσος Βουρνάς, Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, Αθήνα, εκδ. Τολίδης, σελ. 94.)
Μάλιστα, μόλις που τελείωσε τον δικό της απελευθερωτικό πόλεμο εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατών, κατεστραμμένη οικονομικά, και έστειλε στο Παρίσι, στον ΑΔΑΜΑΝΤΙΟ ΚΟΡΑΗ, 25 τόνους καφέ να εκποιηθούν, για να αγορασθούν όπλα για τον δικό μας αγώνα.
Επίσης, έστειλε 100 εθελοντές, μαύρους στρατιώτες, να πολεμήσουν στο πλευρό των Ελλήνων, αν και δεν έφτασαν ποτέ, αφού πιθανόν σφαγιάστηκαν από Γάλλους.
Πόσοι Έλληνες τα γνωρίζουμε αυτά ή τα θυμόμαστε;
Ας τους θυμηθούμε τουλάχιστον τώρα!
Προξενείο Αϊτής: οδός Βασ. Σοφίας 26-28, Μαρούσι, Τηλ. 210 6123014
(*) Θερμά ευχαριστούμε το Κύπριο φίλο Ανδρέα Σφυκουρή για την υπενθύμιση
Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010
Για τη συμβολή όλων στο έργο (Πλάτων)
"Γιατί όπως λένε και οι ειδικοί, χωρίς τις μικρές πέτρες δεν τοποθετούνται καλά ούτε οι μεγάλες" (Νόμοι 902e)
Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009
Δεν είναι έτσι, αν έτσι νομίζετε (Πιραντέλο)
Ίσως πριν από 150 χρόνια, όταν ο Κ. Μαρξ προέβλεπε την αναγκαιότητα και βεβαιότητα των κρίσεων για το καπιταλισμό, πολλοί θα γελούσαν και θα αντιμετώπιζαν κριτικά τον παράτολμο νεαρό φιλόσοφο που τόλμησε να μπει στα χωράφια τους, τα "χωράφια της πιο σοβαρής και ταξικής κοινωνικής επιστήμης".
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, οι κυκλικές οικονομικές κρίσεις επιβεβαίωναν τον Κ.Μαρξ,οι διαρθρωτικές κρίσεις από το 1970 και μετά δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να συμπληρώσουν τη Μαρξιστική θεωρία. Και να επιβεβαιώσουν την Μαρξιστική άποψη ότι στο καπιταλισμό υπάρχει ο διακλαδικός ανταγωνισμός, ο ανταγωνισμός του κεφαλαίου μεταξύ διαφορετικών κλάδων για το μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους.
Και όμως υπήρχαν πολλοί "κονδυλοφόροι" της καθεστηκυίας τάξης που μέχρι και πρόσφατα τεκμηρίωναν το τέλος των μαρξιστικών απόψεων και της ιστορίας. Ιδίως μετά το 1989 και δώθε.
Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και τους διέψευσε με το πιο κατηγορηματικό τρόπο.
Παρά την ολοκληρωτική αποτυχία των "πληρωμένων αναλυτών" ή αλλιώς rating agencies να προβλέψουν τη παγκόσμια κρίση, έρχονται σήμερα, διατηρώντας τα σαθρά προνόμια που τους έχει δώσει το παγκόσμιο, και πρώτα από όλα αμερικανικό κεφάλαιο, να προσπαθούν να μεταφέρουν - και να ξεπληρώσουν τη κρίση - στις πλάτες των πιο αδύνατων κρίκων της ευρωπαϊκής οικονομίας (βλ. Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία), συνολικά της Ευρώπης και των αναδυόμενων οικονομιών.
Όχι ότι αυτές οι οικονομίες δεν έχουν διαρθρωτικά προβλήματα. Αλίμονο, και έχουν και είναι σοβαρά. Όμως αυτοί που χρόνια τώρα τα φωνάζουν δεν ήταν ούτε οι νεοφιλελεύθεροι θεωρητικοί, ούτε οι "γλυψιματίες" δήθεν προοδευτικοί σοσιαλδημοκράτες.
Τα φώναζαν και προσπαθούσαν να τα αντιμετωπίσουν οι αιρετικοί, αριστεροί, παράτεροι οικονομολόγοι. Αυτοί, που τόσα χρόνια δεν τους άκουγε κανένας σοβαροφανής, γραβατωμένος και τηλεπαρουσιαζόμενος αναλυτής.
Όμως όλα αυτά πλέον είναι ιστορία, η ιστορία που θα την μελετήσουν και θα βγάλουν τα κατάλληλα συμπεράσματα οι αναλυτές του μέλλοντος. Αυτοί που θα κληθούν να απαντήσουν στα κορυφαία προβλήματα της εποχής που έρχεται, τη δημογραφική ανισορροπία, το "πόλεμο των θρησκειών", τη παγκόσμια θέρμανση, την κλιματική ανισορροπία, την ασφαλιστική αβεβαιότητα,το φονταμενταλιστικό φανατισμό, την χαοτική οικονομική συμπεριφορά των βασικών παικτών στο παγκόσμιο κερδοσκοπικό παιχνίδι, την ανερχόμενη δύναμη της κίτρινης "τίγρης", τις επιθετικές απαιτήσεις των άλλων ανερχόμενων οικονομιών (Βραζιλίας, Ινδίας, Ρωσίας), την κερδοσκοπική και αλήτικη συμπεριφορά του αμερικάνικου παράγοντα (δολάριο, τεχνολογική κυριαρχία, καταναλωτικά πρότυπα), την ανύψωση του επιπέδου των θαλασσών, την επιτάχυνση της παγκόσμιας μετανάστευσης προς τα παραδοσιακά και νέα οικονομικά κέντρα κλπ.
Εμείς δεν φοβόμαστε να δηλώσουμε την Μαρξιστική μας κοσμοθεώρηση, ούτε την αποκηρύξαμε ποτέ αλλά ούτε την ξεχάσαμε. θα την χρησιμοποιούμε ως ένα εργαλείο ανάλυσης της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας. Είτε αρέσουμε είτε όχι.Ετσι όπως κάναμε άλλωστε στη σύντομη (απο το 1975) παρέμβασή μας στα "κοινά". Και σε αυτό καλούμε - να ακολουθήσει - κάθε σκεπτόμενο πολίτη.......
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, οι κυκλικές οικονομικές κρίσεις επιβεβαίωναν τον Κ.Μαρξ,οι διαρθρωτικές κρίσεις από το 1970 και μετά δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να συμπληρώσουν τη Μαρξιστική θεωρία. Και να επιβεβαιώσουν την Μαρξιστική άποψη ότι στο καπιταλισμό υπάρχει ο διακλαδικός ανταγωνισμός, ο ανταγωνισμός του κεφαλαίου μεταξύ διαφορετικών κλάδων για το μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους.
Και όμως υπήρχαν πολλοί "κονδυλοφόροι" της καθεστηκυίας τάξης που μέχρι και πρόσφατα τεκμηρίωναν το τέλος των μαρξιστικών απόψεων και της ιστορίας. Ιδίως μετά το 1989 και δώθε.
Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και τους διέψευσε με το πιο κατηγορηματικό τρόπο.
Παρά την ολοκληρωτική αποτυχία των "πληρωμένων αναλυτών" ή αλλιώς rating agencies να προβλέψουν τη παγκόσμια κρίση, έρχονται σήμερα, διατηρώντας τα σαθρά προνόμια που τους έχει δώσει το παγκόσμιο, και πρώτα από όλα αμερικανικό κεφάλαιο, να προσπαθούν να μεταφέρουν - και να ξεπληρώσουν τη κρίση - στις πλάτες των πιο αδύνατων κρίκων της ευρωπαϊκής οικονομίας (βλ. Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία), συνολικά της Ευρώπης και των αναδυόμενων οικονομιών.
Όχι ότι αυτές οι οικονομίες δεν έχουν διαρθρωτικά προβλήματα. Αλίμονο, και έχουν και είναι σοβαρά. Όμως αυτοί που χρόνια τώρα τα φωνάζουν δεν ήταν ούτε οι νεοφιλελεύθεροι θεωρητικοί, ούτε οι "γλυψιματίες" δήθεν προοδευτικοί σοσιαλδημοκράτες.
Τα φώναζαν και προσπαθούσαν να τα αντιμετωπίσουν οι αιρετικοί, αριστεροί, παράτεροι οικονομολόγοι. Αυτοί, που τόσα χρόνια δεν τους άκουγε κανένας σοβαροφανής, γραβατωμένος και τηλεπαρουσιαζόμενος αναλυτής.
Όμως όλα αυτά πλέον είναι ιστορία, η ιστορία που θα την μελετήσουν και θα βγάλουν τα κατάλληλα συμπεράσματα οι αναλυτές του μέλλοντος. Αυτοί που θα κληθούν να απαντήσουν στα κορυφαία προβλήματα της εποχής που έρχεται, τη δημογραφική ανισορροπία, το "πόλεμο των θρησκειών", τη παγκόσμια θέρμανση, την κλιματική ανισορροπία, την ασφαλιστική αβεβαιότητα,το φονταμενταλιστικό φανατισμό, την χαοτική οικονομική συμπεριφορά των βασικών παικτών στο παγκόσμιο κερδοσκοπικό παιχνίδι, την ανερχόμενη δύναμη της κίτρινης "τίγρης", τις επιθετικές απαιτήσεις των άλλων ανερχόμενων οικονομιών (Βραζιλίας, Ινδίας, Ρωσίας), την κερδοσκοπική και αλήτικη συμπεριφορά του αμερικάνικου παράγοντα (δολάριο, τεχνολογική κυριαρχία, καταναλωτικά πρότυπα), την ανύψωση του επιπέδου των θαλασσών, την επιτάχυνση της παγκόσμιας μετανάστευσης προς τα παραδοσιακά και νέα οικονομικά κέντρα κλπ.
Εμείς δεν φοβόμαστε να δηλώσουμε την Μαρξιστική μας κοσμοθεώρηση, ούτε την αποκηρύξαμε ποτέ αλλά ούτε την ξεχάσαμε. θα την χρησιμοποιούμε ως ένα εργαλείο ανάλυσης της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας. Είτε αρέσουμε είτε όχι.Ετσι όπως κάναμε άλλωστε στη σύντομη (απο το 1975) παρέμβασή μας στα "κοινά". Και σε αυτό καλούμε - να ακολουθήσει - κάθε σκεπτόμενο πολίτη.......
Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009
Οι οίκοι τύπου…. Fitch (*)
(*) Του Νίκου Σγουρινάκη, Διευθυντή Σύνταξης του περιοδικού "Επιχείρηση"
Είναι γνωστό ότι η Ελληνική Οικονομία αντιμετωπίζει προβλήματα. Προβλήματα που σχετίζονται με τα ελλείμματα, κυρίως του δημόσιου τομέα και σαφώς με τις δαπάνες οι οποίες πάντα «κατορθώνουν» να υπερβαίνουν τα έσοδα.
Εμείς δεν θα εξετάσουμε τώρα, από πού προέρχονται ή ποιες είναι οι αιτίες αυτών των προβλημάτων και κατ’ επέκταση ελλειμμάτων, που υποβαθμίζουν την δημοσιονομική εικόνα της χώρας.
Φρονούμε όμως, ότι δεν είναι ικανοί να εκφέρουν γνώμη εκείνοι που δεν κατάφεραν να προβλέψουν, μέσω του τεράστιου οικονομικού τους επιτελείου και του μηχανισμού που διαθέτουν, την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ώστε να προστατεύσουν τις οικονομίες των απανταχού…ανυπεράσπιστων χωρών.
Ο λόγος για τους οίκους…προστασίας, όπως πρέπει να τους αποκαλούμε από τώρα και στο εξής, με μια μικρή υποσημείωση: «προστασίας του αμερικάνικου δολαρίου, μέσω της δημιουργίας τεχνητής κρίσης στη ζώνη του ευρώ».
Γιατί, η επίθεση των τεχνοκρατών του οίκου Fitch, δεν έγινε μόνο κατά της Ελληνικής Οικονομίας. Ήταν ενορχηστρωμένη και αφορούσε και άλλες οικονομίες της ευρωζώνης (Ισπανία, Πορτογαλία κ.λπ.) και όχι μόνο.
Χώρες και Οικονομίες γενικώς, αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, τα οποία η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, δημιούργησαν, είτε από αμέλεια (οπότε πάλι ελέγχονται για τα μειωμένα ανακλαστικά τους), είτε στην προσπάθειά τους να αντιπαρατεθούν σε αναδυόμενα ανταγωνιστικά νομίσματα της Διεθνούς Κοινότητας.
Περισσότερα στο http://www.epixeirisi.gr/index.php?pgtp=1&aid=1260878351
Είναι γνωστό ότι η Ελληνική Οικονομία αντιμετωπίζει προβλήματα. Προβλήματα που σχετίζονται με τα ελλείμματα, κυρίως του δημόσιου τομέα και σαφώς με τις δαπάνες οι οποίες πάντα «κατορθώνουν» να υπερβαίνουν τα έσοδα.
Εμείς δεν θα εξετάσουμε τώρα, από πού προέρχονται ή ποιες είναι οι αιτίες αυτών των προβλημάτων και κατ’ επέκταση ελλειμμάτων, που υποβαθμίζουν την δημοσιονομική εικόνα της χώρας.
Φρονούμε όμως, ότι δεν είναι ικανοί να εκφέρουν γνώμη εκείνοι που δεν κατάφεραν να προβλέψουν, μέσω του τεράστιου οικονομικού τους επιτελείου και του μηχανισμού που διαθέτουν, την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ώστε να προστατεύσουν τις οικονομίες των απανταχού…ανυπεράσπιστων χωρών.
Ο λόγος για τους οίκους…προστασίας, όπως πρέπει να τους αποκαλούμε από τώρα και στο εξής, με μια μικρή υποσημείωση: «προστασίας του αμερικάνικου δολαρίου, μέσω της δημιουργίας τεχνητής κρίσης στη ζώνη του ευρώ».
Γιατί, η επίθεση των τεχνοκρατών του οίκου Fitch, δεν έγινε μόνο κατά της Ελληνικής Οικονομίας. Ήταν ενορχηστρωμένη και αφορούσε και άλλες οικονομίες της ευρωζώνης (Ισπανία, Πορτογαλία κ.λπ.) και όχι μόνο.
Χώρες και Οικονομίες γενικώς, αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, τα οποία η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, δημιούργησαν, είτε από αμέλεια (οπότε πάλι ελέγχονται για τα μειωμένα ανακλαστικά τους), είτε στην προσπάθειά τους να αντιπαρατεθούν σε αναδυόμενα ανταγωνιστικά νομίσματα της Διεθνούς Κοινότητας.
Περισσότερα στο http://www.epixeirisi.gr/index.php?pgtp=1&aid=1260878351
Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009
Να πια είναι η Λάρκο, χρόνια τώρα.....
Λάρκο φωτογραφίζει ο Αλέξης Τσίπρας για το πρόβλημα της μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα στο Δήμο Μεσσαπίων της Εύβοιας με ερώτησή του προς τους υπουργούς Υγείας, Περιβάλλοντος και Αγροτικής Ανάπτυξης. Τοξικές λίμνες έχουν σχηματισθεί με προσχώσεις και επιχωματώσεις, λόγω των εξορυκτικών δραστηριοτήτων της εταιρείας στην περιοχή, διοχετεύοντας στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα εξασθενές χρώμιο, βαρέα μέταλλα, νικέλιο κλπ.
Περισσότερα: http://troktiko.blogspot.com/2009/11/e_09.html
Και ολόκληρη η ερώτηση εδώ:
"Ανησυχητικές διαστάσεις έχει πάρει το οικολογικό πρόβλημα της μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα στο Δήμο Μεσσαπίων Εύβοιας, από τα απόβλητα των μεταλλείων της ΛΑΡΚΟ.
Οι τοξικές λίμνες που έχουν σχηματισθεί με προσχώσεις και επιχωματώσεις, λόγω των εξορυκτικών δραστηριοτήτων της Εταιρίας, διοχετεύουν στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα εξασθενές χρώμιο, βαρέα μέταλλα, νικέλιο κλπ., θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία των δημοτών, όπως καταγγέλλει το Δίκτυο κινήσεων των πολιτών Εύβοιας.
Σύμφωνα με έρευνες του Γεωλογικού-Υδρολογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών, η συγκέντρωση εξασθενούς χρωμίου ξεπερνά τα 60mg/L (όριο ασφαλείας από τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας για το ολικό χρώμιο τα 50mg/L. Το προτεινόμενο όριο για το εξασθενές χρώμιο είναι 0,2 mg/L. Η συγκέντρωση νικελίου ξεπερνά τα 30 mg/L (όριο ασφαλείας 20 mg/L).
Σύμφωνα το Γενικό Χημείο του κράτους, τα απόβλητα από την επεξεργασία χυτηρίου αλουμινίου περιέχουν κάδμιο, χρώμιο, άργιλο και άλλες επικίνδυνες και εύφλεκτες τοξικές ουσίες.
Οι γιατροί της περιοχής έχουν παρατηρήσει αύξηση των ποσοστών εκδήλωσης συγκεκριμένων μορφών καρκίνου, όπως λεμφώματα, καρκίνο πνεύμονα και λάρυγγα, που προέρχονται από την εισπνοή υδρατμών και γενικά από τη χρήση του τοξικού νερού.
Πρόκειται για προφανείς παραβιάσεις τόσο της Εθνικής Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας, όσο και των οδηγιών 98/83/ΕΚ για την ποσότητα νερού κατανάλωσης, 1999/31/ΕΚ περί υγειονομικής ταφής αποβλήτων, 91/689/ΕΟΚ για επικίνδυνα απόβλητα, 2006/11/ΕΚ για ρύπανση περιβάλλοντος από επικίνδυνες ουσίες, 80/68/ΕΚ για την προστασία υπογείων υδάτων& 2000/60/ΕΕ για ορθολογική διαχείριση υδάτων.
Αξίζει δε να σημειωθεί, ότι το 90 % των πολιτών του Δήμου Μεσσαπίας ασχολείται με τη γεωργία και την επεξεργασία γεωργικών προϊόντων, με το τοξικό νερό που αναπόφευκτα φτάνει στο αρδευτικό σύστημα των γεωργικών εκτάσεων.
Σχετική ερώτηση είχε καταθέσει κατά την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γρηγόρης Ψαριανός στις 16/7/2009.
Ερωτώνται οι κκ. Υπουργοί
1. Σε τι στάδιο βρίσκεται η επιδημιολογική έρευνα που έχει ζητηθεί από το Δίκτυο Πολιτών Μεσσαπίας, που απαρτίζεται από 12 φορείς, σύμφωνα με όσα επισημαίνουν οι γιατροί της περιοχής;
2. Έχει ελεγχθεί η τήρηση της Εθνικής Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας και των κανονισμών της ΕΕ, στις μελέτες των περιβαλλοντικών επιπτώσεων που υποχρεούται να καταθέται η ΛΑΡΚΟ;
3. Δεδομένου ότι μέχρι σήμερα δεν έχει παρατηρηθεί καμία περιβαλλοντική αποκατάσταση των κατεστραμμένων εκτάσεων στην περιοχή από την ακατάσχετη εξορυκτική δραστηριότητα της ΛΑΡΚΟ, πρόκειται να ληφθούν τα δέοντα μέτρα για τη συμμόρφωση της εταιρίας σύμφωνα με τις υποχρεώσεις της;
4. Έχουν γίνει έλεγχοι καταλληλότητας για τα αγροτικά προϊόντα που παράγονται στην περιοχή;".
Περισσότερα: http://troktiko.blogspot.com/2009/11/e_09.html
Και ολόκληρη η ερώτηση εδώ:
"Ανησυχητικές διαστάσεις έχει πάρει το οικολογικό πρόβλημα της μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα στο Δήμο Μεσσαπίων Εύβοιας, από τα απόβλητα των μεταλλείων της ΛΑΡΚΟ.
Οι τοξικές λίμνες που έχουν σχηματισθεί με προσχώσεις και επιχωματώσεις, λόγω των εξορυκτικών δραστηριοτήτων της Εταιρίας, διοχετεύουν στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα εξασθενές χρώμιο, βαρέα μέταλλα, νικέλιο κλπ., θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία των δημοτών, όπως καταγγέλλει το Δίκτυο κινήσεων των πολιτών Εύβοιας.
Σύμφωνα με έρευνες του Γεωλογικού-Υδρολογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών, η συγκέντρωση εξασθενούς χρωμίου ξεπερνά τα 60mg/L (όριο ασφαλείας από τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας για το ολικό χρώμιο τα 50mg/L. Το προτεινόμενο όριο για το εξασθενές χρώμιο είναι 0,2 mg/L. Η συγκέντρωση νικελίου ξεπερνά τα 30 mg/L (όριο ασφαλείας 20 mg/L).
Σύμφωνα το Γενικό Χημείο του κράτους, τα απόβλητα από την επεξεργασία χυτηρίου αλουμινίου περιέχουν κάδμιο, χρώμιο, άργιλο και άλλες επικίνδυνες και εύφλεκτες τοξικές ουσίες.
Οι γιατροί της περιοχής έχουν παρατηρήσει αύξηση των ποσοστών εκδήλωσης συγκεκριμένων μορφών καρκίνου, όπως λεμφώματα, καρκίνο πνεύμονα και λάρυγγα, που προέρχονται από την εισπνοή υδρατμών και γενικά από τη χρήση του τοξικού νερού.
Πρόκειται για προφανείς παραβιάσεις τόσο της Εθνικής Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας, όσο και των οδηγιών 98/83/ΕΚ για την ποσότητα νερού κατανάλωσης, 1999/31/ΕΚ περί υγειονομικής ταφής αποβλήτων, 91/689/ΕΟΚ για επικίνδυνα απόβλητα, 2006/11/ΕΚ για ρύπανση περιβάλλοντος από επικίνδυνες ουσίες, 80/68/ΕΚ για την προστασία υπογείων υδάτων& 2000/60/ΕΕ για ορθολογική διαχείριση υδάτων.
Αξίζει δε να σημειωθεί, ότι το 90 % των πολιτών του Δήμου Μεσσαπίας ασχολείται με τη γεωργία και την επεξεργασία γεωργικών προϊόντων, με το τοξικό νερό που αναπόφευκτα φτάνει στο αρδευτικό σύστημα των γεωργικών εκτάσεων.
Σχετική ερώτηση είχε καταθέσει κατά την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γρηγόρης Ψαριανός στις 16/7/2009.
Ερωτώνται οι κκ. Υπουργοί
1. Σε τι στάδιο βρίσκεται η επιδημιολογική έρευνα που έχει ζητηθεί από το Δίκτυο Πολιτών Μεσσαπίας, που απαρτίζεται από 12 φορείς, σύμφωνα με όσα επισημαίνουν οι γιατροί της περιοχής;
2. Έχει ελεγχθεί η τήρηση της Εθνικής Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας και των κανονισμών της ΕΕ, στις μελέτες των περιβαλλοντικών επιπτώσεων που υποχρεούται να καταθέται η ΛΑΡΚΟ;
3. Δεδομένου ότι μέχρι σήμερα δεν έχει παρατηρηθεί καμία περιβαλλοντική αποκατάσταση των κατεστραμμένων εκτάσεων στην περιοχή από την ακατάσχετη εξορυκτική δραστηριότητα της ΛΑΡΚΟ, πρόκειται να ληφθούν τα δέοντα μέτρα για τη συμμόρφωση της εταιρίας σύμφωνα με τις υποχρεώσεις της;
4. Έχουν γίνει έλεγχοι καταλληλότητας για τα αγροτικά προϊόντα που παράγονται στην περιοχή;".
Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009
Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009
Απο τα τεχνικά έργα στην παραγωγή πράσινης ενέργειας (*)
Άρθρο για ένα εξαιρετικό παράδειγμα διαφοροποίησης των παραγωγικών δραστηριοτήτων κατασκευαστικής εταιρείας στη χώρα μας.
(*) Του Α.Γ.Χριστοδουλάκη από το Βήμα 1/11/09
Πριν από μερικούς μήνες ένας από τους σοβαρούς έλληνες επιχειρηματίες στον χώρο της ενέργειας, που ιδίνει διαίτερη έμφαση στα αιολικά πάρκα, αντιμετώπισε την πλήρη αντίθεση ενός δημάρχου στη Νότια Εύβοια για τη λειτουργία στον χώρο του δήμου αιολικού πάρκου που είχε ήδη εγκατασταθεί. Ο επιχειρηματίας είχε ταλαιπωρηθεί πάνω από δυόμισι χρόνια για να βγάλει όλες τις άδειες που χρειάζονται ώστε να λειτουργήσουν οι ανεμογεννήτριες- και, δόξα τω Θεώ, χρειάζονται συνολικά 48.
Αφού ξεμπέρδεψε λοιπόν με αρχαιολογίες, εφορίες, πολεοδομίες νομαρχίες και τέλος πάντων όλο το φάσμα του ανεξάντλητου δημόσιου τομέα της χώρας, έπεσε πάνω στην παράλογη αντίδραση του δημάρχου.
Αναγκάστηκε να επισκεφθεί ο ίδιος τη Νότια Εύβοια και μαζί με τον δήμαρχο πήγε στον λόφο όπου ήταν εγκατεστημένες οι ανεμογεννήτριες και οι οποίες δεν ήταν ορατές από τον δήμο, ούτε ακούγονταν. Λεπτομέρεια: κάτω ακριβώς από τον λόφο λειτουργούσε παράνομη χωματερή την οποία είχε φτιάξει ο προηγούμενος δήμαρχος και στην οποία καίγονταν αδιακρίτως όλα τα απόβλητα του δήμου, από πλαστικά και ξύλα ως αποφάγια, λάστιχα αυτοκινήτων αλλά και τα απορρίμματα παρακείμενης κτηνοτροφικής μονάδας.
Σε ερώτηση του επιχειρηματία για τους λόγους της αντίδρασης, ο δήμαρχος του απάντησε χωρίς να το πολυσκεφθεί: «Μα δεν βλέπεις ότι αυτοί οι έλικες μου χαλάνε αισθητικά το περιβάλλον του χωριού; Πώς θα φέρω πέντε τουρίστες στην περιοχή όταν λειτουργούν οι εγκαταστάσεις σου;Ασε που οι κτηνοτρόφοι παραπονιούνται ότι οι έλικες μοιάζουν με σκιάχτρα και δεν γεννάνε οι κατσίκες τους γιατί τα φοβούνται».
Περισσότερα στο: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=19&artId=296921&dt=01/11/2009
Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009
Πράσινη ανάπτυξη, κλιματικές αλλαγές και διέξοδος από την κρίση (*)
(*) Του Γιάννη Τόλιου, διδάκτορα οικονομικών επιστημών,υποψήφιου βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Αττικής
Η νέα οικονομική κρίση, με το μεγάλο βάθος, διάρκεια και διεθνείς διαστάσεις, έχει φέρει στο επίκεντρο το θέμα της πολιτικής εξόδου σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο. Ταυτόχρονα η περιβαλλοντική κρίση και οι συντελούμενες κλιματικές αλλαγές περιπλέκουν τις διαδικασίες εξόδου, θέτοντας γενικότερα ζητήματα αναδιάρθωσης του μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης και διασφάλισης φερέγγυων όρων επιβίωσης του πλανήτη. Ιδιαίτερα απαγοητευτικά είναι τα αποτελέσματα των μέτρων της ΕΕ που εξάγγειλε πριν ένα χρόνο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Οι απολύσεις, η άνοδος της ανεργίας, η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και η πτώση του βιοτικού επιπέδου της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, συμπυκνώνουν τα αδιέξοδα των ευρωπαϊκών κοινωνιών μαζί και της ελληνικής. Ταυτόχρονα παραμένουν σε ισχύ τα βασικά δόγματα της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας που αποτέλεσαν την κύρια αιτία της κρίσης. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν είναι παράδοξο που οι απόψεις περί «πράσινης οικονομίας» αποκτούν μια ιδιαίτερη αίγλη και αντιμετωπίζονται από ορισμένους ως «σανίδα σωτηρίας» για την διέξοδο από την οικονομική και την περιβαλλοντική κρίση.
Στην έννοια της «πράσινης οικονομίας» περιλαμβάνονται όλες εκείνες οι οικονομικές δραστηριότητες που υποκαθιστούν ορυκτά καύσιμα και κυρίως πετρέλαιο με «ανανεώσιμες πηγές ενέργειας» (αιολικά πάρκα, φωτοβολταϊκά, γεωθερμία, υδροηλεκτρικά, βιοαέριο, κά), καθώς και μέτρα «εξοικονόμησης ενέργειας» (βιοκλιματική δόμηση, υβριδικά αυτοκίνητα, καθαρά μέσα μαζικής μεταφοράς, νέες συσκευές, κά), παραγωγικές διαδικασίες που μειώνουν την αποβολή αερίων ρύπων (βιοκαλλιέργειες, καθαρές τεχνολογίες, ανακύκλωση απορριμμάτων, εναλλακτικός τουρισμός κά), η προστασία πολύτιμων φυσικών πόρων (δασών, νερού, πρώτων υλών), εξωραϊσμός δημόσιων αστικών χώρων (ενίσχυση πράσινου, αναπλάσεις), κά. Όλες οι παραπάνω δραστηριότητες προϋποθέτουν μέτρα και πολιτικές προώθησης «πράσινων επενδύσεων» (για παραγωγή «πράσινων προϊόντων», «πράσινων κτηρίων», «πράσινων έργων υποδομής», «πράσινων μεταφορών», «πράσινων υπηρεσιών» και κατ’ επέκταση «πράσινων θέσεων εργασίας»), που σηματοδοτούν τη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη» και συμβάλλουν στην ανάσχεση των κλιματικών αλλαγών.
Ωστόσο η «πράσινη οικονομία» ως ανερχόμενος οικονομικός τομέας, δεν μπορεί από μόνη της να λειτουργήσει ως ατμομηχανή εξόδου από την κρίση, δεδομένου ότι από το σύνολο της ανάπτυξης ένα μικρό ποσοστό, περίπου 3% αντιστοιχεί σ’ αυτήν. Επίσης τα κεφάλαια που ξόδεψαν οι κυβερνήσεις μεγάλων οικονομιών για την έξοδο από την κρίση, μικρό ποσοστό κατευθύνθηκε σε πράσινες επενδύσεις (μόλις 12% στις ΗΠΑ, 15% στη Γερμανία, 7% στη Βρετανία).
Από την άλλη δεν δικαιώνονται οι προσδοκίες για επίλυση του προβλήματος της ανεργίας. Κατά τον Επίτροπο Περιβάλλοντος ΕΕ κ.Στ.Δήμα, οι «πράσινες επενδύσεις» για ΑΠΕ και εξοικονόμηση ενέργειας στην ΕΕ, θα δημιουργήσουν ως το 2020 περίπου 2 εκατ. νέες θέσεις εργασίας. Παρ’ ότι ο αριθμός τους είναι σημαντικός, σε σχέση με τα 20 εκατομμύρια των ευρωπαίων ανέργων, αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και στην άλλη όχθη του ατλαντικού, όπου ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμπα μίλησε για 4 εκατ. νέες θέσεις εργασίας στην «πράσινη οικονομία» ως το 2020, τη στιγμή που ο σημερινός αριθμός ανέργων ξεπερνά τα 9 εκατ. Κατά συνέπεια το θέμα της ανεργίας και πλήρους απασχόλησης παραμένει άλυτο με τις καλύτερες προοπτικές ανάπτυξης της «πράσινης οικονομίας».
Η αναζήτηση πόρων για «πράσινες επενδύσεις», γίνεται κυρίως με την επιβολή «πράσινων φόρων», είτε στη λογική ο «ρυπαίνων πληρώνει», είτε στο όνομα κάλυψης του κόστους των κινήτρων «εξοικονόμησης ενέργειας», παραγωγής «καθαρών προϊόντων», κλπ. Ωστόσο η επιβολή προστίμων ή φόρων με βάση την αρχή ο «ρυπαίνων πληρώνει», δεν αποτελεί αποτελεσματικό μηχανισμό μείωσης των ρύπων, όταν τα πρόστιμα και οι φόροι προς επιχειρήσεις είναι κατά κανόνα μικρού ύψους σε σχέση με τα οφέλη από τη συνέχιση της ρύπανσης. Από την άλλη η χρησιμοποίηση «πράσινων φόρων» ως πρόσθετου μηχανισμού φορολογικής αφαίμαξης λαϊκών εισοδημάτων, χωρίς την αλλαγή του χαρακτήρα του φορολογικού συστήματος, διαιωνίζει την άδικη φορολογική μεταχείριση υπέρ των μεγάλων εισοδημάτων και των κερδών. ʼρα τα όποια δημοσιονομικά μέτρα στήριξης της «πράσινης οικονομίας» δεν αποτελούν πάντα από περιβαλλοντική και κοινωνική άποψη ορθή επιλογή. Η φιλολογία εκπροσώπων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ «περί πράσινης ανάπτυξης» αξιοποιείται κυρίως για επικοινωνιακούς λόγους. Η δημοσιονομική πολιτική μπορεί να συμβάλλει θετικά όταν εξασφαλίζει πράγματι μείωση ρύπων, δικαιότερη κατανομή φορολογικών βαρών, αύξηση θέσεων εργασίας, κά.
Κατά συνέπεια η έξοδος από την κρίση, σε όφελος της κοινωνίας και του περιβάλλοντος, χρειάζεται μια άλλη πολιτική στον αντίποδα των σημερινών κυρίαρχων πολιτικών. Μια πολιτική που θα έχει επίκεντρο τις κοινωνικές ανάγκες, την αλλαγή του παραγωγικού προτύπου, την ανάσχεση των κλιματικών αλλαγών και τη βιώσιμη ανάπτυξη. Μιας πολιτικής που τα δημόσια αγαθά δεν θα αποτελούν εμπόρευμα και αντικείμενο κερδοσκοπίας, αλλά θα διασφαλίζεται η προσφορά τους σε όλους του πολίτες. Όπου οι αγορές δεν θα κυριαρχούν στην κοινωνία αλλά η κοινωνία πάνω στις αγορές. Όπου η αύξηση της παραγωγικότητας θα συνδυάζεται με πλήρη απασχόληση και μείωση του χρόνου εργασίας, με δικαιότερη κατανομή εισοδήματος και πλούτου, με δραστική μείωση των ανισοτήτων, εξάλειψη της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και ποικίλων κοινωνικών διακρίσεων, με δημοκρατική αποκέντρωση, ουσιαστική συμμετοχή εργαζόμενων στη λήψη αποφάσεων, με αναβάθμιση αντιπροσωπευτικών θεσμών κά. Μια πολιτική ισότιμης συνεργασία των λαών, ειρηνικής επίλυσης των διαφορών, μείωσης των στρατιωτικών δαπανών και ενεργή στήριξη των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών για αντιμετώπιση κρίσιμων κοινωνικών και περιβαλλοντικών προβλημάτων. Δηλαδή μιλάμε για μια πολιτική υπέρβασης της κρίσης εμπνεόμενη από τις αξίες και τα οράματα του οικοσοσιαλισμού. Σε αυτό ακριβώς έγκειται η τεράστια προγραμματική διαφορά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, ενώ η αγωνιστική του παρέμβαση για την υπεράσπιση εργασιακών δικαιωμάτων και προώθησης των παραπάνω στόχων, τον κάνει αναντικατάστατη δύναμη για μια ελπιδοφόρα πορεία της ελληνικής κοινωνίας.
Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009
Είδες η "Ελευθεροτυπία" ?
ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΡΟΥΜΠΑΝΗ,ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ,
"Στη 1.30 μετά τα μεσάνυχτα, σήμερα 15 Σεπτεμβρίου, ενημερώθηκα τηλεφωνικώς από τη Ιδιοκτήτρια της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», Μάνια Τεγοπούλου, ότι με απολύει, επειδή δε συμφωνεί με την υποψηφιότητα μου στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Της εξήγησα ότι το εκλέγεσθαι αποτελεί συνταγματικό μου δικαίωμα, και εξάλλου είχα ενημερώσει εγκαίρως τη Διεύθυνση. Αλλά ήταν αδιάφορη. Μου ξεκαθάρισε, και μάλιστα με αγοραίο τρόπο, ότι δεν θέλει στην εφημερίδα της βουλευτές ή υποψήφιους βουλευτές, δεν θέλει να την ταλαιπωρεί ο Αλέξης Τσίπρας. Προφανώς, στο δουκάτο της Μάνιας Τεγοπούλου δεν ισχύει το Σύνταγμα. Η ιδιοκτήτρια της «Ε» εισάγει την επιχείρησή της σε έναν καινούργιο μεσαίωνα, στον οποίο τα πολιτικά δικαιώματα είναι υπό περιορισμό. Δυστυχώς, κατά το σωτήριο έτος 2009, επιστρέφουμε στους αγώνες για τη Δημοκρατία"
Μάλλον πρέπει να αλλάξει τίτλο η εφημερίδα....
"Στη 1.30 μετά τα μεσάνυχτα, σήμερα 15 Σεπτεμβρίου, ενημερώθηκα τηλεφωνικώς από τη Ιδιοκτήτρια της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», Μάνια Τεγοπούλου, ότι με απολύει, επειδή δε συμφωνεί με την υποψηφιότητα μου στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Της εξήγησα ότι το εκλέγεσθαι αποτελεί συνταγματικό μου δικαίωμα, και εξάλλου είχα ενημερώσει εγκαίρως τη Διεύθυνση. Αλλά ήταν αδιάφορη. Μου ξεκαθάρισε, και μάλιστα με αγοραίο τρόπο, ότι δεν θέλει στην εφημερίδα της βουλευτές ή υποψήφιους βουλευτές, δεν θέλει να την ταλαιπωρεί ο Αλέξης Τσίπρας. Προφανώς, στο δουκάτο της Μάνιας Τεγοπούλου δεν ισχύει το Σύνταγμα. Η ιδιοκτήτρια της «Ε» εισάγει την επιχείρησή της σε έναν καινούργιο μεσαίωνα, στον οποίο τα πολιτικά δικαιώματα είναι υπό περιορισμό. Δυστυχώς, κατά το σωτήριο έτος 2009, επιστρέφουμε στους αγώνες για τη Δημοκρατία"
Μάλλον πρέπει να αλλάξει τίτλο η εφημερίδα....
Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009
Υπέρ της δημόσιας ιατρικής περίθαλψης το 62,9% των γιατρών στις ΗΠΑ
Υπέρ της δημόσιας ιατρικής περίθαλψης, παράλληλα με την ιδιωτική, ώστε να διευρυνθεί η ιατρική κάλυψη του πληθυσμού στις Ηνωμένες Πολιτείες, τάσσονται οι Αμερικανοί γιατροί, την ώρα που ο Μπαράκ Ομπάμα δίνει σκληρή μάχη για να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις στον χώρο της υγείας.
Σύμφωνα τη δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε από την επιθεώρηση New England Journal of Medicine, το 62,9% των γιατρών που ρωτήθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα τάχθηκαν υπέρ μιας δημόσιας ιατρικής περίθαλψης -σε συνδυασμό με την ιδιωτική-, έναντι του 27,3% που τάχθηκε υπέρ της αποκλειστικά ιδιωτικής περίθαλψης και του 9,6% και τάχθηκε υπέρ της δημιουργίας ενός αποκλειστικά δημόσιου συστήματος ιατρικής περίθαλψης.
«Είναι σαφές ότι η πλειοψηφία των γιατρών υποστηρίζει την ύπαρξη δύο επιλογών, δημόσιας και ιδιωτικής, για να διευρυνθεί η κάλυψη» σχολιάζει η επιθεώρηση, η οποία δημοσιεύει τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης στην ηλεκτρονική της έκδοση και επισημαίνει -βάσει διάφορων μετρήσεων- το 52% έως το 69% των Αμερικανών τάσσεται υπέρ αυτού του διπλού συστήματος.
Περί τα 47 εκατομμύρια Αμερικανοί, δηλαδή το 15% του πληθυσμού, στερούνται κάποια στιγμή παντελώς ιατρικής κάλυψης, γεγονός που καθιστά τις ΗΠΑ τη μόνη μεγάλη και ανεπτυγμένη βιομηχανικά χώρα που στερείται ενός συστήματος ιατρικής περίθαλψης που καλύπτει το σύνολο του πληθυσμού.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό
Σύμφωνα τη δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε από την επιθεώρηση New England Journal of Medicine, το 62,9% των γιατρών που ρωτήθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα τάχθηκαν υπέρ μιας δημόσιας ιατρικής περίθαλψης -σε συνδυασμό με την ιδιωτική-, έναντι του 27,3% που τάχθηκε υπέρ της αποκλειστικά ιδιωτικής περίθαλψης και του 9,6% και τάχθηκε υπέρ της δημιουργίας ενός αποκλειστικά δημόσιου συστήματος ιατρικής περίθαλψης.
«Είναι σαφές ότι η πλειοψηφία των γιατρών υποστηρίζει την ύπαρξη δύο επιλογών, δημόσιας και ιδιωτικής, για να διευρυνθεί η κάλυψη» σχολιάζει η επιθεώρηση, η οποία δημοσιεύει τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης στην ηλεκτρονική της έκδοση και επισημαίνει -βάσει διάφορων μετρήσεων- το 52% έως το 69% των Αμερικανών τάσσεται υπέρ αυτού του διπλού συστήματος.
Περί τα 47 εκατομμύρια Αμερικανοί, δηλαδή το 15% του πληθυσμού, στερούνται κάποια στιγμή παντελώς ιατρικής κάλυψης, γεγονός που καθιστά τις ΗΠΑ τη μόνη μεγάλη και ανεπτυγμένη βιομηχανικά χώρα που στερείται ενός συστήματος ιατρικής περίθαλψης που καλύπτει το σύνολο του πληθυσμού.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό
Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009
Εύβοια: Φωτιές, τροχαία, πλημμύρες και τι άλλο?
Η εγκατάλειψη της Εύβοιας από τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις την κατάντησε έρμαιο εμπρηστών χθες και της βροχής σήμερα.
Η Εύβοια βουλιάζει, γιατί λείπουν τα απαραίτητα προστατευτικά μέτρα, η πολιτική για τη προστασία της και την ανάπτυξή της.
Αντί αυτών είχαμε τριάντα χρόνια τώρα πελατειακές,ψηφοθηρικές και μικροκομματικές επιλογές και έλλειψη πρωτοβουλιών, οράματος και πολιτικής ευθύνης.
Το 2007 κάηκαν άνθρωποι στις φωτιές, φέτος το καλοκαίρι πνίγηκαν στις παραλίες άλλοι συμπολίτες μας, σταθερά ο νομός κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις πανελλαδικά σε τροχαία ατυχήματα (αλλά και στην ανεργία),από τις πρόσφατες πλημμύρες έχασε τη ζωή του ένας αστυνομικός και κανένας μέχρι σήμερα δεν παραιτήθηκε από καμία δημόσια θέση για όλα αυτά. Προτιμούν τις καρέκλες και τις δηλώσεις "συμπαράστασης" και "συμπόνοιας". Τη στιγμή που οι ίδιοι με τις πράξεις ή και την έλλειψη πράξεων είναι υπεύθυνοι για όλα αυτά. Οι επισκέψεις σε εγκαίνια (και συνήθως πρόωρα), βαφτίσια, αρραβώνες, γάμους, κηδείες δεν είναι η δουλειά που πρέπει να κάνουν, ούτε εκλέχτηκαν για αυτό. Ίσως στις εκλογές που έρχονται οι ψηφοφόροι θα πρέπει να σκεφτούν πολύ ποιόν να προτιμήσουν. Αλλιώς θα είναι και αυτοί υπεύθυνοι για ότι έρχεται.
Η Εύβοια βουλιάζει, γιατί λείπουν τα απαραίτητα προστατευτικά μέτρα, η πολιτική για τη προστασία της και την ανάπτυξή της.
Αντί αυτών είχαμε τριάντα χρόνια τώρα πελατειακές,ψηφοθηρικές και μικροκομματικές επιλογές και έλλειψη πρωτοβουλιών, οράματος και πολιτικής ευθύνης.
Το 2007 κάηκαν άνθρωποι στις φωτιές, φέτος το καλοκαίρι πνίγηκαν στις παραλίες άλλοι συμπολίτες μας, σταθερά ο νομός κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις πανελλαδικά σε τροχαία ατυχήματα (αλλά και στην ανεργία),από τις πρόσφατες πλημμύρες έχασε τη ζωή του ένας αστυνομικός και κανένας μέχρι σήμερα δεν παραιτήθηκε από καμία δημόσια θέση για όλα αυτά. Προτιμούν τις καρέκλες και τις δηλώσεις "συμπαράστασης" και "συμπόνοιας". Τη στιγμή που οι ίδιοι με τις πράξεις ή και την έλλειψη πράξεων είναι υπεύθυνοι για όλα αυτά. Οι επισκέψεις σε εγκαίνια (και συνήθως πρόωρα), βαφτίσια, αρραβώνες, γάμους, κηδείες δεν είναι η δουλειά που πρέπει να κάνουν, ούτε εκλέχτηκαν για αυτό. Ίσως στις εκλογές που έρχονται οι ψηφοφόροι θα πρέπει να σκεφτούν πολύ ποιόν να προτιμήσουν. Αλλιώς θα είναι και αυτοί υπεύθυνοι για ότι έρχεται.
Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009
Ζητάει τη ψήφο μας, αλλά δεν θα πάρει ....
Θαυμάστε τον αρχηγό του ΛΑΟΣ, έχει πάθει αμνησία? είναι ανιστόρητος? ή προσπαθεί να δικαιολογήσει την αμερικανοκίνητη δικτατορία των συνταγματαρχών?
"
"
Κυριακή 30 Αυγούστου 2009
Το μήνυμα (*)
(*) Της Κατερίνας Γιαμά
Χτίζω στην άμμο ένα σπιτάκι
Με ξυλαράκια και πηλό
Του βάζω γέφυρες κ΄ένα πορτάκι
Μα μ΄αγναντεύει σιωπηλό
Του ορθώνω κάστρα και πολεμίστρες
Για να το σώσω απ΄το νερό
Ξόρκια του κάνω σαν τις μαγίστρες
Για να γλυτώσει απ΄τον καιρό…
Σάββατο 29 Αυγούστου 2009
Θερινό Ηλιοστάσιο (*)
(*) Απόσπασμα από ποίημα της Κατερίνας Γιαμά
Λευκό πανάκι στο καραβάκι
Αγέρας πρίμα στο ταξιδάκι
Κύμα ασημένιο σαν φιλντισένιο
σε πάει αλάργα σ΄ένα νησάκι
Κορμί σα χέλι γλυκό σα μέλι
Θα παραδώσεις και μη σε μέλει
Άρωμα, αλμύρα ηλιος πορφύρα
Φωτιές ανάβει καλεί τη Μοίρα
Να σ΄οδηγήσει στο ερημονήσι
Θεών κατάλυμα και να σ΄αφήσει…
Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009
"Επιδημία" εργατικών ατυχημάτων (*)
(*) Της Ρούλας Σαλούρου, απο το www.capital.gr
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας, συμβαίνουν 4 φορές περισσότερα εργατικά ατυχήματα απ’ όσα δηλώνονται στο Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ). Συνολικά, τα επίσημα καταγεγραμμένα από το Σώμα, εργατικά ατυχήματα που συνέβησαν το 2008 ήταν 6.657. Συνεπώς, δεν θα ήταν ανακρίβεια να πει κανείς πως πέρυσι, συνέβησαν περίπου 26.657 εργατικά ατυχήματα. Από αυτά, τα επίσημα θύματα, όσοι δηλαδή έχασαν τελικά τη ζωή τους, ήταν 142 άνθρωποι.
Υπολογίζεται πως κάθε χρόνο, κατά μέσο όρο, περίπου 130 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, εν ώρα εργασίας. Ο 24χρονος που έχασε χθες, τη ζωή του στη ΛΑΡΚΟ ήταν το υπ’ αριθμόν 1293 θύμα, που έπεσε εν ώρα καθήκοντος, την τελευταία δεκαετία. Ήταν δε, το δεύτερο θύμα, στην ίδια επιχείρηση, μέσα στον ίδιο μήνα (Αύγουστο) του ίδιου χρόνου. Και μάλιστα οι συνθήκες θανάτου των δύο εργαζόμενων ήταν πανομοιότυπες. Κάηκαν ζωντανοί, μετά από έκρηξη καμινιού. Προχθές, έναν ανειδίκευτος εργαζόμενος με 8μηνη σύμβαση, στη ΔΕΗ, σκοτώθηκε στην προσπάθεια του να αποκαταστήσει βλάβη στο δίκτυο χαμηλής τάσης.
Τα νέα, αυτά, θανατηφόρα εργατικά δυστυχήματα έρχονται με τον πλέον τραγικό τρόπο να αναδείξουν ότι στη χώρα μας, παρά τα τεράστια βήματα που έχουν γίνει στον τομέα της τεχνολογίας, πολλές ελληνικές επιχειρήσεις παραμένουν ουραγοί στην ανανέωση του εξοπλισμού τους. Όπως μάλιστα, τονίζουν συνδικαλιστές, η περίπτωση της ΛΑΡΚΟ είναι χαρακτηριστική. Η έλλειψη ουσιαστικών και αποτελεσματικών μέτρων επιθεώρησης και ασφάλειας των μεταλλείων, η εγκατάλειψη του ελέγχου και της συντήρησης (η συγκεκριμένη μονάδα καμινίου παρουσίαζε σοβαρά προβλήματα τις τελευταίες μέρες) έχουν ως αποτέλεσμα το νέο τραγικό περιστατικό μέσα σε ένα μήνα στην ίδια εταιρεία. Η ΓΣΕΕ επιρρίπτει ευθύνες και σε κυβερνητικά στελέχη, υποστηρίζοντας ότι τα υψηλότατα αμειβόμενα κομματικά στελέχη της Διοίκησης της ΛΑΡΚΟ, αφού κατάφεραν να την υπερχρεώσουν και να την απαξιώσουν ασχολούνται αποκλειστικά με το πως θα πετύχουν το ξεπούλημα της στους ιδιώτες και όχι με τα προβλήματα των εργαζόμενων και της εταιρείας. Η Συνομοσπονδία υποστηρίζει ότι τεράστιες είναι και οι ευθύνες της Κυβέρνησης και των Υπουργείων Απασχόλησης, Ανάπτυξης, Οικονομίας που εποπτεύουν και ελέγχουν την εταιρεία, αφού το πριν 25 μέρες θανατηφόρο δυστύχημα δεν τους ευαισθητοποίησε καθόλου.
Περισσότερα στο www.capital.gr
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας, συμβαίνουν 4 φορές περισσότερα εργατικά ατυχήματα απ’ όσα δηλώνονται στο Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ). Συνολικά, τα επίσημα καταγεγραμμένα από το Σώμα, εργατικά ατυχήματα που συνέβησαν το 2008 ήταν 6.657. Συνεπώς, δεν θα ήταν ανακρίβεια να πει κανείς πως πέρυσι, συνέβησαν περίπου 26.657 εργατικά ατυχήματα. Από αυτά, τα επίσημα θύματα, όσοι δηλαδή έχασαν τελικά τη ζωή τους, ήταν 142 άνθρωποι.
Υπολογίζεται πως κάθε χρόνο, κατά μέσο όρο, περίπου 130 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, εν ώρα εργασίας. Ο 24χρονος που έχασε χθες, τη ζωή του στη ΛΑΡΚΟ ήταν το υπ’ αριθμόν 1293 θύμα, που έπεσε εν ώρα καθήκοντος, την τελευταία δεκαετία. Ήταν δε, το δεύτερο θύμα, στην ίδια επιχείρηση, μέσα στον ίδιο μήνα (Αύγουστο) του ίδιου χρόνου. Και μάλιστα οι συνθήκες θανάτου των δύο εργαζόμενων ήταν πανομοιότυπες. Κάηκαν ζωντανοί, μετά από έκρηξη καμινιού. Προχθές, έναν ανειδίκευτος εργαζόμενος με 8μηνη σύμβαση, στη ΔΕΗ, σκοτώθηκε στην προσπάθεια του να αποκαταστήσει βλάβη στο δίκτυο χαμηλής τάσης.
Τα νέα, αυτά, θανατηφόρα εργατικά δυστυχήματα έρχονται με τον πλέον τραγικό τρόπο να αναδείξουν ότι στη χώρα μας, παρά τα τεράστια βήματα που έχουν γίνει στον τομέα της τεχνολογίας, πολλές ελληνικές επιχειρήσεις παραμένουν ουραγοί στην ανανέωση του εξοπλισμού τους. Όπως μάλιστα, τονίζουν συνδικαλιστές, η περίπτωση της ΛΑΡΚΟ είναι χαρακτηριστική. Η έλλειψη ουσιαστικών και αποτελεσματικών μέτρων επιθεώρησης και ασφάλειας των μεταλλείων, η εγκατάλειψη του ελέγχου και της συντήρησης (η συγκεκριμένη μονάδα καμινίου παρουσίαζε σοβαρά προβλήματα τις τελευταίες μέρες) έχουν ως αποτέλεσμα το νέο τραγικό περιστατικό μέσα σε ένα μήνα στην ίδια εταιρεία. Η ΓΣΕΕ επιρρίπτει ευθύνες και σε κυβερνητικά στελέχη, υποστηρίζοντας ότι τα υψηλότατα αμειβόμενα κομματικά στελέχη της Διοίκησης της ΛΑΡΚΟ, αφού κατάφεραν να την υπερχρεώσουν και να την απαξιώσουν ασχολούνται αποκλειστικά με το πως θα πετύχουν το ξεπούλημα της στους ιδιώτες και όχι με τα προβλήματα των εργαζόμενων και της εταιρείας. Η Συνομοσπονδία υποστηρίζει ότι τεράστιες είναι και οι ευθύνες της Κυβέρνησης και των Υπουργείων Απασχόλησης, Ανάπτυξης, Οικονομίας που εποπτεύουν και ελέγχουν την εταιρεία, αφού το πριν 25 μέρες θανατηφόρο δυστύχημα δεν τους ευαισθητοποίησε καθόλου.
Περισσότερα στο www.capital.gr
Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009
Μνήμη Μερόπης Γιαμά (*)
(*) Απόσπασμα από επιλεγμένο ποίημα της Κατερίνας Γιαμά στον 5ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Κεντρικής Βιβλιοθήκης Χαλκίδας με τίτλο Ακριβή διαδρομή
"Ανηφόριζε, έτρεχε
Μαραθώνιες αποστάσεις
- ακούραστη-
αναλάμβανε μυστικές αποστολές
- άφοβη-
ζούσε τον έρωτα ελεύθερα
- τρυφερή-
τη μητρότητα, τα όνειρα
- ευαίσθητη-
τα χρώματα της ανατολής, της δύσης
- ποιητική –
μα όταν έφτανε στο μονοπάτι
που ήταν δύσβατο και απρόσιτο
που δεν είχε ήλιο
δεν είχε έρωτα
δεν είχε αποστολές,
αρνιόταν να προχωρήσει άλλο
γιατί ένοιωθε
οτι η διαδρομή τελείωσε.
Η ατέλειωτη, ακριβή της διαδρομή
Μέσα στο χρόνο-απο ανάγκη…"
"Ανηφόριζε, έτρεχε
Μαραθώνιες αποστάσεις
- ακούραστη-
αναλάμβανε μυστικές αποστολές
- άφοβη-
ζούσε τον έρωτα ελεύθερα
- τρυφερή-
τη μητρότητα, τα όνειρα
- ευαίσθητη-
τα χρώματα της ανατολής, της δύσης
- ποιητική –
μα όταν έφτανε στο μονοπάτι
που ήταν δύσβατο και απρόσιτο
που δεν είχε ήλιο
δεν είχε έρωτα
δεν είχε αποστολές,
αρνιόταν να προχωρήσει άλλο
γιατί ένοιωθε
οτι η διαδρομή τελείωσε.
Η ατέλειωτη, ακριβή της διαδρομή
Μέσα στο χρόνο-απο ανάγκη…"
Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009
Μιά πρόταση νόμου
"Αν βρεθούν κτίσματα σε αναδασωτέες εκτάσεις που κάηκαν, να καταδικάζονται για
κακουργήματα οι ιδιοκτήτες του κτίσματος, ο εργολάβος και οι υπεύθυνοι που
έδωσαν άδεια ( Πολεοδομία, ΔΕΗ, ύδρευση ) και να τους επιδικάζονται και τα έξοδα
κατεδάφισης."
κακουργήματα οι ιδιοκτήτες του κτίσματος, ο εργολάβος και οι υπεύθυνοι που
έδωσαν άδεια ( Πολεοδομία, ΔΕΗ, ύδρευση ) και να τους επιδικάζονται και τα έξοδα
κατεδάφισης."
ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ, ΚΑΡΥΣΤΟΣ ΚΑΙ ΣΚΥΡΟΣ: ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία από τη στατιστική ανάλυση των αιτιών των δασικών πυρκαγιών της περιόδου 2000-2008 εξάγονται διάφορα χρήσιμα συμπεράσματα. Το μεγαλύτερο ποσοστό των πυρκαγιών προκαλούνται από διάφορες γεωργικές δραστηριότητες (22%). Οι πυρκαγιές που προκαλούνται από τους εκδρομείς / ταξιδιώτες ακολουθούν με ποσοστό 14%. Οι πυρκαγιές με άγνωστα αίτια κατέχουν το ίδιο ποσοστό (15%) στο σύνολο των δασικών πυρκαγιών της περιόδου. Οι πυρκαγιές που προκλήθηκαν από κακόβουλες ενέργειες κατέχουν ένα σημαντικό ποσοστό (14%). Ακολουθούν διάφορες άλλες αιτίες πρόκλησης δασικών πυρκαγιών σε μικρότερα ποσοστά όπως, το κάψιμο σκυβάλων, διάφορες στρατιωτικές δραστηριότητες, δραστηριότητες σε εξοχικές κατοικίες, δραστηριότητες κυνηγών και το βραχυκύκλωμα καλωδίων υψηλής τάσης. Tο ποσοστό των πυρκαγιών που προκλήθηκαν από κεραυνούς ανέρχεται στο 11% επί του συνόλου των δασικών πυρκαγιών της περιόδου.
Όμως άλλοι, ανεξάρτητοι μελετητές αναφέρουν ότι μία από τις κύριες αιτίες των Δασικών πυρκαγιών στην Ελλάδα είναι οι εμπρησμοί από πρόθεση, που ανέρχονται σε ποσοστό 29,3% (Καϊλίδης, Δασικές πυρκαγιές-Θεσσαλονίκη 1990). Σε αυτό το ποσοστό χρειάζεται να προστεθούν και πολλοί εμπρησμοί που δεν έχουν εξιχνιαστεί και συμπεριλαμβάνονται μέσα στο ποσοστό των άγνωστων αιτίων, που ανέρχονται σε 25 - 40% και ίσως ακόμη περισσότερο. Οι εμπρησμοί αυτοί υποκινούνται από διάφορες αιτίες μεταξύ των οποίων οι κυριότερες είναι:
• Οι δόλιες ενέργειες ατόμων που αποσκοπούν στο κέρδος (πληρωμένοι εμπρηστές από οικοπεδοφάγους, έμποροι γης, κλπ), την οικοπεδοποίηση των καμένων εκτάσεων, την αλλαγή χρήσης τους, την επέκταση υπαρχόντων καλλιεργειών, κλπ
• Εμπρησμοί βοσκών για την δημιουργία ή την ανανέωση της βλάστησης των βοσκοτόπων τους
• Πολιτικές επιβράβευσης των καταπατητών των δασών, αφού πάρα πολλά αυθαίρετα κτίσματα μέσα σε καμένα ή σε εκχερσωμένα δάση και δασικές εκτάσεις, ακόμη και με τελεσίδικα πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής, δεν έχουν γκρεμιστεί ποτέ.
• Ενέργειες έχθρας ή ρεβανσισμού
• Για την απόκρυψη άλλου εγκλήματος (φωτιά σε ανθρώπινα πτώματα ή αυτοκίνητα για παραπλάνηση των αρχών ή απόκρυψη στοιχείων)
Εκτός των παραπάνω αιτιών, που αν αντιμετωπίζονταν θα είχαμε ριζική μείωση του αριθμού και των επιπτώσεων των δασικών πυρκαγιών, ως άλλες σημαντικές αιτίες αναφέρονται οι παρακάτω:
• Η ύπαρξη εκατοντάδων χωματερών σε ολόκληρη την επικράτεια
• Το εναέριο (και ασυντήρητο) δίκτυο της ΔΕΗ
• Τα χιλιάδες εκκλησάκια (τάματα) που είναι διασκορπισμένα σε όλη τη χώρα
Όμως άλλοι, ανεξάρτητοι μελετητές αναφέρουν ότι μία από τις κύριες αιτίες των Δασικών πυρκαγιών στην Ελλάδα είναι οι εμπρησμοί από πρόθεση, που ανέρχονται σε ποσοστό 29,3% (Καϊλίδης, Δασικές πυρκαγιές-Θεσσαλονίκη 1990). Σε αυτό το ποσοστό χρειάζεται να προστεθούν και πολλοί εμπρησμοί που δεν έχουν εξιχνιαστεί και συμπεριλαμβάνονται μέσα στο ποσοστό των άγνωστων αιτίων, που ανέρχονται σε 25 - 40% και ίσως ακόμη περισσότερο. Οι εμπρησμοί αυτοί υποκινούνται από διάφορες αιτίες μεταξύ των οποίων οι κυριότερες είναι:
• Οι δόλιες ενέργειες ατόμων που αποσκοπούν στο κέρδος (πληρωμένοι εμπρηστές από οικοπεδοφάγους, έμποροι γης, κλπ), την οικοπεδοποίηση των καμένων εκτάσεων, την αλλαγή χρήσης τους, την επέκταση υπαρχόντων καλλιεργειών, κλπ
• Εμπρησμοί βοσκών για την δημιουργία ή την ανανέωση της βλάστησης των βοσκοτόπων τους
• Πολιτικές επιβράβευσης των καταπατητών των δασών, αφού πάρα πολλά αυθαίρετα κτίσματα μέσα σε καμένα ή σε εκχερσωμένα δάση και δασικές εκτάσεις, ακόμη και με τελεσίδικα πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής, δεν έχουν γκρεμιστεί ποτέ.
• Ενέργειες έχθρας ή ρεβανσισμού
• Για την απόκρυψη άλλου εγκλήματος (φωτιά σε ανθρώπινα πτώματα ή αυτοκίνητα για παραπλάνηση των αρχών ή απόκρυψη στοιχείων)
Εκτός των παραπάνω αιτιών, που αν αντιμετωπίζονταν θα είχαμε ριζική μείωση του αριθμού και των επιπτώσεων των δασικών πυρκαγιών, ως άλλες σημαντικές αιτίες αναφέρονται οι παρακάτω:
• Η ύπαρξη εκατοντάδων χωματερών σε ολόκληρη την επικράτεια
• Το εναέριο (και ασυντήρητο) δίκτυο της ΔΕΗ
• Τα χιλιάδες εκκλησάκια (τάματα) που είναι διασκορπισμένα σε όλη τη χώρα
Τρίτη 18 Αυγούστου 2009
Περισσότερη σοβαρότητα από όσους νομοθετούν...
Η εξουσία και οι πολιτικοί της στη χώρα μας, μας έχουν συνηθίσει σε περισπούδαστες δηλώσεις και μαζί με αυτές σε "σοβαρές" εμφανίσεις σε δημόσιες εκδηλώσεις (παρελάσεις, άλλες επετειακές, γάμους, βαφτίσια, κηδείες κλπ), όμως απουσίάζει η σοβαρή προσέγγιση για το κύριο λειτούργημα τους που είναι οι νομοθετικές και κανονιστικές διατάξεις και ρυθμίσεις. Από τη μεταπολίτευση και δώθε έχουν ψηφιστεί περίπου 4.000 νόμοι, πολλοί από τους οποίους είναι αλληλοσυγκρουόμενοι, άλλοι έμειναν μόνο στα χαρτιά και δεν εφαρμόζονται και άλλοι εφαρμόζονται κατά το δοκούν...
Ο Νεκτάριος Β.Νώτης γράφει σχετικά στο Capital.gr:
" Στη χώρα μας, μεταπολιτευτικά, ψηφίζονται κατά μέσο όρο 110 νόμοι κάθε χρόνο! Πολλοί εξ αυτών είναι «νομοσχέδια-σκούπα», περιέχουν δηλαδή διατάξεις, οι οποίες ρυθμίζουν ένα τεράστιο εύρος θεμάτων αρμοδιότητας του εκάστοτε υπουργείου. Άλλες φορές, κατατίθεται τροπολογία, της οποίας το περιεχόμενο δεν έχει καμία σχέση με τα θέματα, που ρυθμίζει το νομοσχέδιο που την «φιλοξενεί».
Αρχίζοντας από την τακτοποίηση των ημιυπαίθριων χώρων, που άλλωστε μας έδωσε και την αφορμή για αυτή τη μίνι-έρευνα, εντοπίσαμε χαρακτηριστικές περιπτώσεις νόμων, που «κόλλησαν» στη νομιμότητά τους.
- Η ρύθμιση για τους ημιυπαίθριους, λοιπόν, έχει θέμα συνταγματικότητας, με βάση εισήγηση του πέμπτου τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας.
- Μεγάλο ζητούμενο αποτελεί το τι μέλλει γενέσθαι με την έκτακτη εισφορά για τα εισοδήματα άνω των 60.000 ευρώ, μετά τις αντικρουόμενες δικαστικές αποφάσεις.
- Η εισφορά υπέρ ΛΑΦΚΑ, που κρίθηκε άκυρη και υποχρέωσε το ελληνικό δημόσιο να επιστρέψει στους συνταξιούχους ουκ ολίγα αναδρομικά.
- Η ρύθμιση, που όριζε την έγκριση της επιτροπής αποκρατικοποιήσεων για την απόκτηση ποσοστού άνω του 20% σε εισηγμένη ΔΕΚΟ, φωτογραφίζοντας τον ΟΤΕ και την προσπάθεια της Marfin να αυξήσει τη μετοχική της συμμετοχή. Η ρύθμιση κατέπεσε στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, ο ΟΤΕ όμως είχε ήδη καταλήξει στην Deutsche Telekom.
- Η ρύθμιση για το «βασικό μέτοχο», που απαγόρευε τη σύναψη δημοσίων συμβάσεων από ιδιοκτήτη μέσων ενημέρωσης, η οποία ανετράπη ως βασική φιλοσοφία, διατηρώντας αυστηρές ποινές σε περίπτωση που αποδειχθεί αθέμιτη επιρροή.
- Ο θεσμός των πανωτοκίων, που κατέληξε σε ευνοϊκή ρύθμιση για τους δανειολήπτες (τουλάχιστον στα χαρτιά;), μετά από διαπραγματεύσεις με τις τράπεζες.
- Τα παρκόμετρα, που επιχείρησαν να τοποθετήσουν πολλοί δήμοι. Κρίθηκαν αντισυνταγματικά, αλλά στη συνέχεια επανήλθαν.
- Ο Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός (ΓΟΚ), είχε πρόβλημα συνταγματικότητας σε πολλές διατάξεις του. Το ίδιο και ο νόμος, που ψηφίστηκε για να τον αντικαταστήσει.
- Ο θεσμός του συντελεστή δόμησης, που έχει κηρυχθεί αντισυνταγματικός δύο φόρες.
- Διάταξη του νόμου Πεπονή για την απόλυση περίπου 6.000 συμβασιούχων της ΔΕΗ, την οποία η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έκρινε αντισυνταγματική, υποχρεώνοντας την επιχείρηση σε επαναπρόσληψη όλων όσων είχαν χάσει τη δουλειά τους.
- Ρύθμιση για τα αυθαίρετα, του τότε υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, Χρίστου Κατσιγιάννη, είχε σημαντικά προβλήματα νομιμότητας.
Σύμφωνα με έγκυρους νομικούς, το Συμβούλιο της Επικρατείας «μπλοκάρει» σχεδόν ένα στα δύο διατάγματα. Εκτός, όμως, από την –ακούσια ή όχι– παράβλεψη του νομοθέτη, για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό στη χώρα μας;
Μήπως τα δικαστήρια συχνά, αντί να ερμηνεύουν τον νόμο σύμφωνα με το Σύνταγμα, ερμηνεύουν το Σύνταγμα σύμφωνα με τον νόμο;
Από την άλλη πλευρά, δεν θα πρέπει το ενδιαφέρον να επικεντρώνεται στον πολίτη και στην προστασία του με συγκεκριμένα μέτρα, όταν ένας νόμος αποδεικνύεται αντισυνταγματικός;"
Περισσότερα στο
http://www.capital.gr/News.asp?id=796513
Ο Νεκτάριος Β.Νώτης γράφει σχετικά στο Capital.gr:
" Στη χώρα μας, μεταπολιτευτικά, ψηφίζονται κατά μέσο όρο 110 νόμοι κάθε χρόνο! Πολλοί εξ αυτών είναι «νομοσχέδια-σκούπα», περιέχουν δηλαδή διατάξεις, οι οποίες ρυθμίζουν ένα τεράστιο εύρος θεμάτων αρμοδιότητας του εκάστοτε υπουργείου. Άλλες φορές, κατατίθεται τροπολογία, της οποίας το περιεχόμενο δεν έχει καμία σχέση με τα θέματα, που ρυθμίζει το νομοσχέδιο που την «φιλοξενεί».
Αρχίζοντας από την τακτοποίηση των ημιυπαίθριων χώρων, που άλλωστε μας έδωσε και την αφορμή για αυτή τη μίνι-έρευνα, εντοπίσαμε χαρακτηριστικές περιπτώσεις νόμων, που «κόλλησαν» στη νομιμότητά τους.
- Η ρύθμιση για τους ημιυπαίθριους, λοιπόν, έχει θέμα συνταγματικότητας, με βάση εισήγηση του πέμπτου τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας.
- Μεγάλο ζητούμενο αποτελεί το τι μέλλει γενέσθαι με την έκτακτη εισφορά για τα εισοδήματα άνω των 60.000 ευρώ, μετά τις αντικρουόμενες δικαστικές αποφάσεις.
- Η εισφορά υπέρ ΛΑΦΚΑ, που κρίθηκε άκυρη και υποχρέωσε το ελληνικό δημόσιο να επιστρέψει στους συνταξιούχους ουκ ολίγα αναδρομικά.
- Η ρύθμιση, που όριζε την έγκριση της επιτροπής αποκρατικοποιήσεων για την απόκτηση ποσοστού άνω του 20% σε εισηγμένη ΔΕΚΟ, φωτογραφίζοντας τον ΟΤΕ και την προσπάθεια της Marfin να αυξήσει τη μετοχική της συμμετοχή. Η ρύθμιση κατέπεσε στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, ο ΟΤΕ όμως είχε ήδη καταλήξει στην Deutsche Telekom.
- Η ρύθμιση για το «βασικό μέτοχο», που απαγόρευε τη σύναψη δημοσίων συμβάσεων από ιδιοκτήτη μέσων ενημέρωσης, η οποία ανετράπη ως βασική φιλοσοφία, διατηρώντας αυστηρές ποινές σε περίπτωση που αποδειχθεί αθέμιτη επιρροή.
- Ο θεσμός των πανωτοκίων, που κατέληξε σε ευνοϊκή ρύθμιση για τους δανειολήπτες (τουλάχιστον στα χαρτιά;), μετά από διαπραγματεύσεις με τις τράπεζες.
- Τα παρκόμετρα, που επιχείρησαν να τοποθετήσουν πολλοί δήμοι. Κρίθηκαν αντισυνταγματικά, αλλά στη συνέχεια επανήλθαν.
- Ο Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός (ΓΟΚ), είχε πρόβλημα συνταγματικότητας σε πολλές διατάξεις του. Το ίδιο και ο νόμος, που ψηφίστηκε για να τον αντικαταστήσει.
- Ο θεσμός του συντελεστή δόμησης, που έχει κηρυχθεί αντισυνταγματικός δύο φόρες.
- Διάταξη του νόμου Πεπονή για την απόλυση περίπου 6.000 συμβασιούχων της ΔΕΗ, την οποία η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έκρινε αντισυνταγματική, υποχρεώνοντας την επιχείρηση σε επαναπρόσληψη όλων όσων είχαν χάσει τη δουλειά τους.
- Ρύθμιση για τα αυθαίρετα, του τότε υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, Χρίστου Κατσιγιάννη, είχε σημαντικά προβλήματα νομιμότητας.
Σύμφωνα με έγκυρους νομικούς, το Συμβούλιο της Επικρατείας «μπλοκάρει» σχεδόν ένα στα δύο διατάγματα. Εκτός, όμως, από την –ακούσια ή όχι– παράβλεψη του νομοθέτη, για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό στη χώρα μας;
Μήπως τα δικαστήρια συχνά, αντί να ερμηνεύουν τον νόμο σύμφωνα με το Σύνταγμα, ερμηνεύουν το Σύνταγμα σύμφωνα με τον νόμο;
Από την άλλη πλευρά, δεν θα πρέπει το ενδιαφέρον να επικεντρώνεται στον πολίτη και στην προστασία του με συγκεκριμένα μέτρα, όταν ένας νόμος αποδεικνύεται αντισυνταγματικός;"
Περισσότερα στο
http://www.capital.gr/News.asp?id=796513
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)