Στις πλατείες των οικτιρμών (Δημήτρη Βασιλείου)

Όλοι θα έχετε δει ή διαβάσει για τους “εορτασμούς” των ογδόντα (80) χρόνων από την απελευθέρωση των κρατουμένων του Άουσβιτς. Και ποιοι “γιόρτασαν” εκεί; Κυρίως αυτοί που είχαν συμμετοχή, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, στην δημιουργία και αυτού του στρατοπέδου θανάτου! Τους απογόνους αυτών που απελευθέρωσαν το Άουσβιτς τους απέκλεισαν!

Σίγουρα έχετε  δει ή διαβάσει για τους επικείμενους  “εορτασμούς”, στη Μόσχα, των ογδόντα (80) χρόνων από την μεγάλη αντιφασιστική νίκη στον Β΄Π.Π. Θα “γιορτάσουν” οι απόγονοι των νικητών, του Κόκκινου Στρατού δηλαδή, τον οποίον έχουν, ιστορικά και ιδεολογικά, αποκηρύξει! Θα απουσιάσουν οι απόγονοι των “συμμάχων”, πιθανώς γιατί ντρέπονται για την συμμετοχή των προγόνων τους στην μεγάλη αντιφασιστική νίκη!

Πέρυσι “γιορτάστηκαν” τα ογδόντα (80) χρόνια της Διάσκεψης του Μπρέτον Γουντς, φέτος θα “γιορταστούν” τα ογδόντα (80) χρόνια της Διάσκεψης της Γιάλτας.

Ελάχιστοι όμως θα θυμηθούν ότι, στις 12 Φλεβάρη 2025, “κλείνουν”  ογδόντα (80) χρόνια από την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, μιας συμφωνίας “ταφόπλακας” του μεγαλειώδους κινήματος της Εθνικής μας Αντίστασης, μιας συμφωνίας που “έκανε” τους περήφανους αντάρτες του Ε.Λ.Α.Σ. να κλαίνε, μιας συμφωνίας που έστειλε χιλιάδες αγωνιστές σε φυλακές, εξορίες και στα εκτελεστικά αποσπάσματα, μιας συμφωνίας - “Αχέροντα” των ωραιότερων ονείρων αυτού του λαού.

Με την “ευκαιρία” λοιπόν των ογδόντα (80) χρόνων από την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, σας αφιερώνω το ποίημα που ακολουθεί.

ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΤΩΝ ΟΙΚΤΙΡΜΩΝ 

 Βαριές οι ήττες.

Τσακίσαν το μυαλό,

κάναν σμπαράλια την καρδιά,

μα πιο βαρύς

ο πόνος της ζωής

και του φωτός η έλλειψη.

 

Με πανωφόρι τ’ όνειρο,

σχεδόν κουρελιασμένο,

θαμπό

και ματωμένο,

μεσ’ στους ψυχρούς κι αφώτιστους

δρόμους της οικουμένης,

σύντροφοι, φίλοι τριγυρνούν

και σε πλατείες οικτιρμών,

όπως ο Πέτρος και αυτοί

παλιές ταυτότητες αρνούνται.

 

Στην αγορά,

τα κίτρινα εγώ τους,

τελάληδες γινήκαν και πουλάνε.

Καθένας και ο πάγκος του,

γεμάτος άχρηστες αντίκες.

Κι όσοι, εκτός της αγοράς

κι απ’ τις πλατείες πέρα,

στα όνειρά μας τ’ άλικα

ψυχή και πάλι δίνουν,

παίρνουν τους δρόμους των καημών,

της πίκρας και των πόνων,

εκεί, όπου ο άνθρωπος

με τ’ όνειρό του γίνετ’ ένα.

 

Καυτό σαν  τη φωτιά, αείζωο,

το όνειρο

του δίκιου και της λευτεριάς,

μιας νέας μέρας η ανάγκη,

περνάει μέσ’ απ’ τα ηφαίστεια

και των κατακλυσμών τα κύματα

και άμεμπτο κι αλώβητο,

βαφτίζεται ξανά,

μεσ’ στων ανθρώπων τις ψυχές,

ίδια και απαράλλαχτα,

όπως στης Στύγας το νερό.

 

Και ξεκινάει, ξανά, να γνέθει

της επανάστασης τον μίτο.

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΠΡΟΣΕΙΣΜΙΚΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ (Γεράσιμος Παπαδόπουλος)

Η σεισμική έξαρση που παρατηρείται κυρίως από τις 24.1.2025 στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ της Σαντορίνης και Αμοργού είναι πρωτόγνωρη στη σύγχρονη ζωή της χώρας από επιστημονική, επιχειρησιακή και κοινωνική άποψη.

Πρώτα από όλα είναι το γεγονός ότι η σεισμική δράση εξελίσσεται σε μια εμβληματική περιοχή, η οποία αποτελεί παγκόσμιο τουριστικό προορισμό. Η Σαντορίνη συγκεντρώνει όχι μόνο το μοναδικό ηφαιστειακό τοπίο αλλά και ξεχωριστές αρχαιότητες, όπως η προϊστορική πόλη στο Ακρωτήρι που θάφτηκε κάτω από παχύτατα στρώματα ηφαιστειακών υλικών εξαιτίας της γιγάντιας έκρηξης της Ύστερης Εποχής του Χαλκού κατά τον 17ο αιώνα π.Χ. Τα ηφαιστειακά κέντρα της Νέας Καμμένης στην καλδέρα της Σαντορίνης, και του Κολούμπου έξω από την καλδέρα, είναι σε «ύπνωση» αλλά ενεργά, αποτελώντας εστίες σημαντικών γεωκινδύνων, που προκύπτουν από τις ηφαιστειακές εκρήξεις, τους σεισμούς και τα τσουνάμι. Ακόμη, στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν μεγάλα ενεργά σεισμικά ρήγματα που δεν έχουν άμεση σχέση με την ηφαιστειότητα.

Σε ένα από αυτά, εντός της υποθαλάσσιας τεκτονικής τάφρου που ορίζεται από τα νησιά Αμοργός-Σαντορίνη-Ανάφη-Αστυπάλαια, έγινε ο μεγαλύτερος σεισμός των τελευταίων 150 ετών στην Ελλάδα. Είχε μέγεθος 7.7 και προκάλεσε καταστροφές και θύματα στα νησιά. Το μεγάλο τσουνάμι ύψους 15 μ. που δημιουργήθηκε συμπλήρωσε το καταστροφικό έργο του σεισμού.

Μέσα σε αυτό το εξόχως ιδιαίτερο πλαίσιο η εξελισσόμενη σεισμική δράση αποτελεί μια πραγματική πρόκληση. Η επιστημονική παρακολούθηση, με ατμομηχανή τα ενόργανα δίκτυα του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και των άλλων ινστιτούτων της χώρας, προσφέρει πλέον πάμπολλες δυνατότητες για την παρατήρηση και ερμηνεία των φαινομένων.

Στην αρχή της σεισμικής έξαρσης ορισμένοι επιστήμονες θεώρησαν ότι οι σεισμοί είχαν σχέση με το ηφαίστειο. Αλλά τώρα πλέον γνωρίζουμε ότι οι εκατοντάδες των σεισμών που έχουν καταγραφεί εκεί έχουν καθαρά τεκτονικά και όχι ηφαιστειακά χαρακτηριστικά. Η σεισμική ζώνη που ενεργοποιήθηκε μέχρι τώρα έχει μήκος περίπου 30 χλμ. και πλάτος 17χλμ. Με την πάροδο των ημερών η σεισμική ακολουθία έδειξε τις ιδιότητες των προσεισμών, οπότε όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά, ακόμη και σεισμών ισχυρότερων του μεγέθους 4.9 που έχει μέχρι τώρα μετρηθεί.

Η πολιτεία καλώς έλαβε σειρά προληπτικών μέτρων αντισεισμικής προστασίας, για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση. Ορισμένοι ίσως θεώρησαν ως υπερβολικά αυτά τα μέτρα. Άλλοι φοβήθηκαν και αποφάσισαν να απομακρυνθούν από τη Σαντορίνη.

Η αλήθεια είναι ότι τα μέτρα υπερβαίνουν το χαμηλό επίπεδο «κουλτούρας πρόληψης» που χαρακτηρίζει διαχρονικά τη χώρα μας. Ίσως αυτή η εξέλιξη βοηθήσει στην περαιτέρω καλλιέργεια μιας τέτοιας κουλτούρας.

Οι επιστήμονες καλούμαστε να επικαιροποιούμε καθημερινά τις αξιολογήσεις μας και να ενημερώνουμε την πολιτεία και τους πολίτες. Τα ΜΜΕ καλούνται να ενημερώνουν χωρίς υπερβολές και κινδυνολογίες. Οι προκλήσεις είναι πολλές για όλους. Ίσως τελικά να βγούμε σοφότεροι από αυτή τη μοναδική εμπειρία.

Πηγή-Γερασιμος Παπαδοπουλος
via Weather News Greece

Πρέβεζα (του Δ.Βασιλείου)

" Πρέβεζα, ο τόπος στον οποίο, όπως και πολλοί - πολλοί άλλοι άνθρωποι στους αιώνες που έχουν περάσει, είδα το πρώτο μου φως, έκανα τα πρώτα μου βήματα, έμαθα τα πρώτα μου γράμματα, άρχισα να γίνομαι άνθρωπος. 

Πέρα απ’ την αδιαμφισβήτητη ιστορικότητα της πόλης και την αναγκαιότητα μελέτης της, η Πρέβεζα και ο χώρος που την περιβάλλει, όσο κι’ αν ακούγεται υπερβολικό, αποτελεί, ανά τους αιώνες, ένα πέρασμα συμπαντικής ενέργειας, ένα πέρασμα ψυχών και ιδεών, ένα πέρασμα ερωτικών και επαναστατικών κυμάτων, ένα πέρασμα φωτός υψηλής, συμπαντικής διάθλασης. 

Η Πρέβεζα είναι μια πόλη αερικό, μια πόλη ξωτικό, όπως λίγες πόλεις στον κόσμο - Αλεξάνδρεια, Οδησσός, Σαγκάη, Βαλπαραΐσο, Μασσαλία...Κι’ όλα τούτα δεν μπορείς να τα βιώσεις μέσω της ιστορικής, επιστημονικής προσέγγισης της πόλης, αλλά μπορείς μόνο να τα αισθανθείς, νιώθοντας την συμπαντική και ποιητική διάσταση της Πρέβεζας και του χώρου που την περιβάλλει και την συναποτελεί - Αχέροντας, Νεκρομαντείο, Κασσώπη, Νικόπολη, Σούλι, Ματζίρικα, Βαθύ, Παργινόσκαλα, Φυλακές...

Σ’ αυτή την Πρέβεζα, που όλοι μας, συνειδητά ή όχι, έχουμε μέσα μας, σ’ αυτή την Πρέβεζα που, το νιώθουμε ή δεν το νιώθουμε, εκπέμπουμε και μεταδίδουμε με τις φρυκτωρίες της ψυχής μας, σ’ αυτή την Πρέβεζα “ακουμπάει” το ποίημά μου, που ακολουθεί" (πρωτοδημοσιεύτηκε στο https://www.atpreveza.gr)

Πρέβεζα - Στους γονείς μου Βαγγελιώ και Νίκο Βασιλείου

Εκεί, στου κόσμου το μεσοστρατί,

που η Ανατολή τη Δύση συναντάει,

εκεί, που η θάλασσα παντρεύεται τη γη

χωρίς κουμπάρους και παπά,

εκεί, που η μέρα με τη νύχτα

αχώριστα βαδίζουν,

εκεί, που η ζωή κι’ ο θάνατος

την ίδια δόξα έχουν,

εκεί, που τ’ άδικο αδυνατεί

         το δίκιο να κερδίσει,

εκεί, που η λευτεριά για τίμημά της έχει

         μόνο την ίδια τη ζωή,

εκεί, που η επανάσταση

τον έρωτα αγκαλιάζει,

εκεί, που οι ματζίρηδες

         νέα ζωή  ζητούσαν,

εκεί, που η στέρνα πότιζε

         του αύριο τα όνειρα,

εκεί, που οι κρίνοι άνθιζαν

         και γίνονταν βαγγέλια,

εκεί, που μοσχοβόλαγε ψωμί

και τίμιος ιδρώτας,

εκεί, στου κόσμου τη μεσοποριά,

εκεί, η μάννα μου με γέννησε.

Κι’ ως άνοιξα τα μάτια μου,

άκουσα τον πατέρα μου να λέει:

Παιδί μου, εδώ, στον τόπο αυτό,

που Πρέβεζα τον λένε,

κάνε τα πρώτα βήματα

και πες τον πρώτο λόγο

κι’ άντε μετά σ’ ολόκληρο τον κόσμο,

με το μυαλό σου λεύτερο

και την καρδιά σου φως.

 Μόνο μην πάψεις,

ποτέ μην πάψεις να πονάς

για τους καημούς τ’ Ανθρώπου.

Ψελλίζει ποίηση ο πόνος

και η ζωή μας έρωτα,

ώσπου κραυγή να γίνουν

κι επανάσταση!

 23-24.12.2024