Για τον Ηράκλειτο και το Μαγιακόφσκι (Δ.Βασιλείου)

Άγγλοι απο την Ακρόπολη στα Δεκεμβριανά

 ΣΤΟΝ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟ

 Κοιτώντας την Ακρόπολη

θυμήθηκα τους τραγικούς

κι’ εκείνους τους σοφούς,

που ακόμη ο κόσμος τους διαβάζει.

 

Μα, όμως, τον Ηράκλειτο,

λίγοι που τον θυμούνται.

Κρίμα, χωρίς συμπάθεια!

 

Αυτός, ο που τον είπαν σκοτεινό,

γιατί δεν καταλάβαιναν

κι’ ούτε καταλαβαίνουν,

μας είπε τόσο απλά,

πως η φωτιά

τα πάντα γέννησε

και συνεχίζει να γεννάει,

πως τίποτα δεν σταματάει

και των αντίθετων ο πόλεμος

τον κόσμο προχωράει.

 

Αείζωον το πυρ,

των πάντων πόλεμος πατήρ

κι’ έτσι τα πάντα ρει.

Ιδέα καθαρή!

 

Μακάρι και να ήξεραν,

Ηράκλειτε,

πως έγινε κι’ ανέτειλε

απ’  τη δική σου λογική,

με δύναμη και φως,

αυτό που λέμε σήμερα,

της ύλης διαλεκτική.

28.11.2025, Αθήνα

 

ΤΟΥ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ  ΤΟ ΣΤΡΑΤΙ

 Και τώρα;

Τώρα, που σώνεται το φως

στα μάτια των αιώνων.

Τώρα, που η ζωή κονταίνει

το ύψος του ανθρώπου.

Τώρα, που για το αύριο

μια καληνύχτα λένε.

Τώρα, που η προδοσία έγινε

του ορθολογισμού εταίρα.

Τώρα, που ο έρωτας στο ζύγι χάνει

απ’ το «καλά να περνάω».

Τώρα, που στο μυαλό

βαριές φοράνε αλυσίδες.

Τώρα, που ο αντάρτης

πραγματεύεται σαν ιερό κακό.

Τώρα, που ελπίδες κι όνειρα

θέλουν πολλή δουλειά

και δύναμη ν’ ανθίσουν.

Τώρα, που για το μέλλον σου  

πρέπει πολλά να πράξεις,

του Μαγιακόφσκι το στρατί

απ’ το μυαλό σου μην πετάξεις.

27.11.2025, Αθήνα