Ο Γ.Ρίτσος για την ομορφιά του θηλυκού και την αξία των ρήσεων

Τι όμορφη που είσαι, με τρομάζει η ομορφιά σου. 
Σε πεινάω. Σε διψάω. Σου δέομαι. 
Κρύψου, γίνε αόρατη για όλους, ορατή μόνο σε εμένα.
"How beautiful you are, your beauty scares me.
I'm hungry and thirst for you. I request you
Hide, be invisible to all, visible only to me"

Και ακόμη:

Κι αν κάτι βέβαια αξίζει να ειπωθεί,

αυτό είναι το ανέκφραστο 

ακόμη και με πλάγιους διακεκομμένους, παραπλανητικούς τρόπους,

με παράφορες και παράλογες μεταπηδήσεις εντελώς ασύνδετες και απρομελέτητες.

"Από το Εικονοστάσιο ανωνύμων αγίων"