(*) Της Έλενας Αποστόλου, Δικηγόρου
Ήρθε το τέλος. Τώρα μπορούμε πια να πούμε με σιγουριά ότι γράφεται το τέλος της ιστορίας, των ιδεολογιών, των εξουσιών και των θεσμών. Πριν αρκετά χρόνια, κάποιοι μιλούσαν με θλίψη για το τέλος των ιδεολογιών, την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη δυσάρεστη συνέπεια τους στην πολιτική συνείδηση των νέων.
Μετά το τέλος των ιδεών, ανέτειλε η νέα εποχή της πληροφορίας και του θεάματος. Οι εξουσίες αναδιανεμήθηκαν κοινωνικά και ο νέος κοινωνικός εταίρος ήταν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Πολυδύναμα, αυταρχικά, ψευδεπίγραφα "ελεύθερα και δημοκρατικά" μέσα, που με τη δύναμη της εικόνας άπλωσαν τα πλοκάμια τους στις άλλες εξουσίες, διαπλεκόμενα με τις κυβερνήσεις και τη δικαιοσύνη. Η κοινωνία μας, σαν ένα δέντρο, αδύναμο και καταπνιγμένο από τις τεράστιες ρίζες του που μπλέκονται μεταξύ τους, προσπαθούσε καιρό να αναπνεύσει. Όμως τώρα πια, το τοπίο αρχίζει να καθαρίζει και η ρίζα του κακού να κόβεται.
Όταν ο κ. Καραμανλής, μεταξύ τυρού και αχλαδιού, υποσχέθηκε να καθαρίσει την Ελλάδα από τους νταβατζήδες, όπως λεγόταν από το περιβάλλον του, αγνοούσε ότι θα ήταν ίσως η σημαντικότερη προεκλογική υπόσχεση που έδινε. Και όσο ο κ. Καραμανλής χάνει στο καζίνο της εξουσίας, όπου πολλά λεφτά παίζονται και ακόμη περισσότερα συμφέροντα διακυβεύονται, εμείς, οι πολίτες, κερδίζουμε.
Και εννοώ ότι κερδίζουμε έδαφος.
Στην αρχή περιμέναμε από την κυβέρνηση να πατάξει τη διαφθορά. Έπειτα εναποθέσαμε τις ελπίδες μας στα όργανα της δικαιοσύνης και εντέλει απευθυνθήκαμε στην τηλεόραση και τους "μαχητικούς" δημοσιογράφους. Σήμερα όμως, όλοι με τη σειρά τους ξεμπροστιάζονται, ενώ αποδεικνύεται περίτρανα ότι οι θεσμοί δεν είναι ενδύματα νομιμότητας. Είναι μεγεθυντικοί φακοί, υπό το πρίσμα των οποίων, κανένα παράπτωμα δεν είναι μικρό ή ανούσιο.
Την κάθαρση λοιπόν, που περιμένουμε όλοι εναγωνίως, θα την φέρουμε οι ίδιοι. Γιατί πλέον οι πολίτες αυτής της χώρας δεν είναι απλοί θεατές ενός αρχαίου δράματος. Συμμετέχουν, απεργούν, διαμαρτύρονται, μιλάνε ανοιχτά και ζητάνε λύσεις. Εργαζόμενοι κάνουν απεργίες διαρκείας. Πολίτες φυτεύουν δέντρα και απαιτούν χώρους πρασίνου. Νέοι διαδηλώνουν δυναμικά. Κόμματα της αριστεράς προσελκύουν όλο και περισσότερο κόσμο. Ίσως τελικά χρειαζόταν μια μεγάλη έκρηξη για να σηκωθούμε από τον καναπέ μας.
Φαίνεται πως αργά αλλά σταθερά, ήρθε η στιγμή που θα γεννηθεί ένας νέος πολίτης της Ελλάδας (όχι μόνο Έλληνας στην καταγωγή, στην πολυπολιτισμική πια Ελλάδα).
Αυτός / αυτή η πολίτης δεν θα αφήσει πια τη χώρα του στην τύχη και στα χέρια των ίδιων εκλεγμένων. Θα αναζητήσει νέα πρόσωπα, νέες ιδέες, και θα συμμετέχει πια ενεργά στην υλοποίηση ενός νέου πολιτικού σκηνικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου