Εκτός από τα γεωθερμικά πεδία, η σημερινή τεχνολογία επιτρέπει την εκμετάλλευση της θερμότητας πετρωμάτων μικρού βάθους, καθώς και υπόγειων ή και επιφανειακών υδάτων χαμηλής θερμοκρασίας για θέρμανση και κλιματισμό.
Η τεχνολογία αυτή περιλαμβάνει σωλήνα μεγάλου μήκους και μικρής διαμέτρου τοποθετημένης εντός του εδάφους, είτε εντός γεωτρήσεων και η οποία αποτελεί τον υπόγειο εναλλάκτη θερμότητας, σε συνδυασμό με υδρόψυκτη αντλία θερμότητας η οποία παρέχει θέρμανση ή ψύξη στο κτίριο.
Οι γεωθερμικές αντλίες θερμότητας καταναλώνουν το 1/4 του ηλεκτρικού ρεύματος από μια ηλεκτρική αντίσταση και το ½ από ένα κλιματιστικό. Εάν υπολογιστεί το κόστος ενέργειας καθόλη τη διάρκεια ζωής του συστήματος, οι γεωθερμικές αντλίες θερμότητας στοιχίζουν λιγότερο από ένα σύστημα που καταναλώνει πετρέλαιο ή φυσικό αέριο.
Μελλοντικά, η εκμετάλλευση της γεωθερμικής ενέργειας θα γίνεται από θερμά ξηρά πετρώματα, τα οποία βρίσκονται παντού σε μικρά βάθη, μέσω τεχνητής κυκλοφορίας νερού θερμοκρασίας έως 150 °C
Οι εφαρμογές της γεωθερμικής ενέργειας ποικίλουν ανάλογα με τη θερμοκρασία και περιλαμβάνουν:
· ηλεκτροπαραγωγή (θ>90 °C),
· θέρμανση χώρων (με καλοριφέρ για θ>60 °C, με αερόθερμα για θ>40 °C, με ενδοδαπέδιο σύστημα (θ>25 °C),
· ψύξη και κλιματισμό (με αντλίες θερμότητας απορρόφησης για θ>60 °C, ή με υδρόψυκτες αντλίες θερμότητας για θ<30>25 °C), ή και για αντιπαγετική προστασία
· ιχθυοκαλλιέργειες (θ>15 °C) επειδή τα ψάρια χρειάζονται ορισμένη θερμοκρασία για την ανάπτυξή τους
· βιομηχανικές εφαρμογές όπως αφαλάτωση θαλασσινού νερού (θ>60 °C), ξήρανση αγροτικών προϊόντων, κλπ
· θερμά λουτρά για θ = 25-40 °C
· θέρμανση χώρων (με καλοριφέρ για θ>60 °C, με αερόθερμα για θ>40 °C, με ενδοδαπέδιο σύστημα (θ>25 °C),
· ψύξη και κλιματισμό (με αντλίες θερμότητας απορρόφησης για θ>60 °C, ή με υδρόψυκτες αντλίες θερμότητας για θ<30>25 °C), ή και για αντιπαγετική προστασία
· ιχθυοκαλλιέργειες (θ>15 °C) επειδή τα ψάρια χρειάζονται ορισμένη θερμοκρασία για την ανάπτυξή τους
· βιομηχανικές εφαρμογές όπως αφαλάτωση θαλασσινού νερού (θ>60 °C), ξήρανση αγροτικών προϊόντων, κλπ
· θερμά λουτρά για θ = 25-40 °C
1 σχόλιο:
Οι θερμομεταλλικές πηγές που βρίσκονται γύρω από τον Ευβοϊκό (Αιδηψού, Γιάλτρων, Καμμένων Βούρλων, Θερμοπυλών, Καλλίδρομου αλλά και Υπάτης) οφείλουν την προέλευσή τους στην ηφαιστειότητα της περιοχής των Λιχάδων νήσων (μεταξύ ΒΔ Εύβοιας και Στερεάς) και στην ύπαρξη ρηγμάτων. Οι θέσεις των πηγών είναι είτε πάνω σε ρήγματα είτε σε επαφές ασβεστολιθικών πετρωμάτων με νεογενή ή τεταρτογενή πετρώματα. Η ύπαρξη αυξημένου ποσοστού ραδονίου στο νερό τους θεμελιώνει την εγγύτητά τους με ηφαιστειακά πετρώματα.
Οι πηγές είναι υδρο-θειο-χλωρονατριούχες, θερμοκρασίας 41- 43 βαθμών Κελσίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ αυξάνεται η ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα ελαττώνεται το ραδόνιο. Από αυτό συμπεραίνουμε ότι η ελάττωση στο ραδόνιο δικαιολογείται αφενός από την απομάκρυνση των πηγών από το ηφαιστειακό κέντρο των Λιχάδων νήσων και αφετέρου από τον εμπλουτισμό αυτών με καρστικό και θαλασσινό νερό.
Οι πηγές στα Καμένα Βούρλα βρίσκονται κοντά στο ηφαιστειακό κέντρο. Ο παράγοντας που καθορίζει τη θέση των πηγών είναι η τεκτονική (ρήγματα). Η θερμοκρασία τους είναι 43 βαθμοί C επειδή εισρέουν μεγάλες ποσότητες καρστικών νερών από το βουνό Κνημίδα και θαλάσσια νερά. Το διοξείδιο του άνθρακα των νερών αυτών είναι 46,7%.
Οι πηγές των Θερμοπυλών είναι γνωστές από την αρχαιότητα. Κατά την μυθολογία τις πηγές αυτές τις δημιούργησε ο Ήφαιστος, κατόπιν παράκλησης της Αθηνάς για να λούζεται εκεί ο Ηρακλής και να ξαναβρίσκει τις δυνάμεις του μετά τους Άθλους του. Η ονομασία της περιοχής όπως αναφέρει ο Ρωμαίος ιστορικός Τίτος Λίβιος το 59 π.Χ., οφείλεται στην ύπαρξη των «θερμών» ιαματικών πηγών που έρρεαν ανάμεσα από το Στενό τις "Πύλες". Κατά τον Φιλόστρατον (170 – 249 μ.Χ.) ο Ηρώδης ο Αττικός χρησιμοποίησε πρώτος τις πηγές ως θεραπευτικές τους ιδιότητες για τους πάσχοντες και κατασκεύασε δύο μαρμάρινες δεξαμενές, μια για τους άντρες και μία για τις γυναίκες. Βρίσκονται στην επέκταση του ίδιου ρήγματος που περνά από τις πηγές των Καμμένων Βούρλων και σε απόσταση 20 km. Αναβλύσεις θερμομεταλλικού νερού παρατηρούνται στις υπώρειες του Καλλίδρομου και στην επαφή των Κρητιδικών ασβεστόλιθων με τις προσχώσεις του Σπερχειού ποταμού.
Διακρίνουμε δύο συγκροτήματα πηγών το Δυτικό και το Ανατολικό με τις ονομασίες αντίστοιχα «Πηγές Τριακοσίων» και «Πηγές Λεωνίδα». Οι πηγές αυτές οφείλουν τη γένεσή τους σε μεγάλα τεκτονικά ρήγματα, τα οποία προκάλεσαν το βύθισμα της ενότητας Μαλιακού–Ευβοϊκού και στο ηφαιστειακό κέντρο των Λιχάδων, του οποίου η μεταηφαιστειακή δράση συντελεί στον εμπλουτισμό των νερών σε αέρια (CO2, H2S κ.λ.π.) και εν μέρει στην άνοδο της θερμοκρασίας.
Δημοσίευση σχολίου