ΚΟΙΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΚΒΟΛΕΣ ΣΠΕΡΧΕΙΟΥ

Ο Σπερχειός ποταμός πηγάζει από τον Τυμφρηστό από τα 2.327 μέτρα και ύστερα από μια διαδρομή 82,5 χλμ χύνεται στο Μαλιακό κόλπο όπου σχηματίζει το Δέλτα του. Το τελευταίο τμήμα των εκβολών, κοντά στο στόμιο του ποταμού και εκεί που η ξηρά συναντά τη θάλασσα, σχηματίζει έναν ρηχό κόλπο σαν λιμνοθάλασσα, που ονομάζεται Λιβάρι (500 εκτάρια).
Η έκταση του Δέλτα του ποταμού ήταν παλαιότερα θάλασσα που βαθμιαία οπισθοχώρησε λόγω των προσχώσεων του. Κατά την εποχή του Ομήρου αναφέρεται ότι η θάλασσα έφτανε ως τα Καλύβια, συνοικισμό δυτικά της Λαμίας. Ο ποταμός με τα άφθονα φερτά υλικά που σχημάτισε αυτή την προσχωσιγενή πεδιάδα της Ανθήλης, της Ροδίτσας, των Θερμοπυλών και της Αγ. Τριάδας. Στην περιοχή του Δέλτα τα εδάφη είναι άργυρο- ιλυώδη, πλούσια σε ασβέστιο και μαγνήσιο και μέτρια εφοδιασμένα σε κάλιο. Η κεντρική κοίτη του ποταμού τροφοδοτείται από 63 χείμαρρους μόνιμης και περιοδικής ροής.
Επίσης μεγάλη σημασία για την περιοχή του Δέλτα είναι η επίδραση των θαλάσσιων νερών. Λόγω της μικρής κλίσης που παρουσιάζει η περιοχή προς τη θάλασσα η ροή των νερών του ποταμού είναι ήρεμη και σε περίπτωση πλημμυρίδας τα θαλάσσια νερά εισδύουν στην κοίτη και εισχωρούν αρκετά μέσα στη ξηρά κατακλύζοντας μεγάλα εδαφικά τμήματα.
Η βλάστηση εξαρτάται από τους τοπικούς εδαφικούς παράγοντες υγρασίας και αλατότητας. Κατά μήκος των ακτών του υγροβιότοπου υπάρχει μια εδαφική ζώνη που χαρακτηρίζεται από χαμηλή θαμνώδη βλάστηση. Στο εσωτερικό του υγροβιότοπου η βλάστηση επηρεάζεται από τα θαλασσινά νερά που κατακλύζουν συχνά την περιοχή. Εκεί τα εδάφη είναι αλατούχα και η βλάστηση χαμηλή αραιή και ανθεκτική στις δυσμενείς συνθήκες. Πιο πάνω τα εδάφη που δεν επηρεάζονται από το θαλασσινό νερό έχουν αποδοθεί για καλλιέργεια (ρυζοκαλλιέργεια κατά κύριο λόγο).
Η πανίδα του Δέλτα είναι πολύ πλούσια και περιλαμβάνει πολλά σπάνια είδη. Το Λιβάρι αποτελεί ένα αξιόλογο υγροβιότοπο και είναι ένα φυσικό θαλάσσιο πάρκο για την αναπαραγωγή ψαριών και την ανάπτυξη των νεαρών ιχθυδίων.