Ηρθε και ο ανασχηματισμός - που έγινε μόνο σε πρόσωπα και όχι σε δομές και πολιτικές που είναι το ζητούμενο - και μάλλον χάθηκε ακόμη μια ευκαιρία: Να ξεχωρίσει το περιβάλλον και η προστασία του από τα Δημόσια Έργα. Οι 19 χώρες (Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Φινλανδία, Σουηδία, Δανία, Λιθουανία, Λεττονία, Εσθονία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Σλοβενία, Σλοβακία, Τσεχία, Πολωνία, Βέλγιο, Ουγγαρία) από τις 27 της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν αυτόνομο υπουργείο Περιβάλλοντος.
Η ανορθολογική συστέγαση της προστασίας του περιβάλλοντος με τα δημόσια έργα δεν συναντάται πουθενά. Ενα άλλο αταίριαστο ζευγάρι (περιβάλλον και γεωργία) κατάλοιπο μάλλον βικτωριανών αντιλήψεων έχουν διατηρήσει μέχρι σήμερα η Μ. Βρετανία, η Κύπρος και η Μάλτα.
Αειφόρος ανάπτυξη σημαίνει ότι οι ανάγκες της παρούσας γενιάς καλύπτονται χωρίς να υποθηκεύεται η ικανότητα των επόμενων γενεών να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες. Αποσκοπεί στη διασφάλιση της ικανότητας της γης να ευνοεί όλες της μορφές ζωής και βασίζεται στις αρχές της δημοκρατίας, της ισότητας των φύλων, της αλληλεγγύης, του κράτους δικαίου και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεταξύ άλλων της ελευθερίας και της ισότητας ευκαιριών για όλους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου