Το μυστικό της αποτυχίας¨(*)

(*) Του Άγη Βερούτη απο το capital.gr
Η Ελλάδα της δικτατορικής εξουσίας των πολιτικών κομμάτων που έχουν μολύνει το σύνολο των δραστηριοτήτων του κράτους, αρνείται πεισματικά να ξεριζώσει τα παράλογα και τα άδικα. Αρνείται να τιμωρήσει τους διεφθαρμένους πολιτικούς που την παρέσυραν στο γκρεμό, και να επαναφέρει το πολίτευμα σε υγιή βάση....
Ο εξορθολογισμός του Δημοσίου Τομέα ήταν και παραμένει το κύριο αντικείμενο της εξυγίανσης, μαζί με την πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής από μεγάλο μέρος των συμπατριωτών μας. Όποιος έχει ποτέ ζητήσει απόδειξη παροχής υπηρεσιών από υδραυλικό, συνεργείο, ή γιατρό ξέρει ακριβώς τι εννοώ. Όποιος έχει αντιμετωπίσει τις απίθανες καθυστερήσεις στο δημόσιο, ώσπου να βάλει γρηγορόσημο σε φακελάκι για το γιατρό ή τον πολεοδόμο ξέρει και την άλλη όψη....
Η πολυνομία και η αντινομία της άνευ σχεδίου νομοθετικής δραστηριότητας σχεδόν τεσσάρων δεκαετιών, κατάφερε να κάνει την Ελλάδα μια χώρα όπου μπορεί κάποιος να είναι νόμιμος σύμφωνα με τον ένα νόμο και παράνομος σύμφωνα με άλλον, ενώ και οι δύο αντικρουόμενοι νόμοι ισχύουν εξίσου και ταυτόχρονα.
Σε αυτό το νομικό ναρκοπέδιο προστίθενται οι ερμηνευτικές εγκύκλιοι των υπουργείων. Αυτές οι τελευταίες αποτελούν παγκόσμια πρωτοτυπία της Ελλάδος, καθώς οι συντάκτες τους δεν έχουν νομική ευθύνη για το περιεχόμενό τους, και είναι αδύνατον για κάποιον να στραφεί νομικά ενάντια σε μια ερμηνευτική εγκύκλιο για να την καταρρίψει, όπως θα μπορούσε να κάνει στρεφόμενος εναντίον κάποιου νόμου στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Τα κρατικά αυτά έγγραφα που δεν έχουν νομική οντότητα, καθορίζουν την εφαρμογή των νόμων!
Επιπροσθέτως, η κάθε ερμηνευτική εγκύκλιος αφήνει πολύ χώρο στον εκάστοτε κρατικό λειτουργό να αποφασίσει επί του θέματος που αξιολογεί, και αφορά τους Πολίτες.
Μέσα σε αυτό το παράλογο νομοθετικό ναρκοπέδιο καλούνται οι Δικαστές να αποδώσουν δικαιοσύνη. Αδυνατούν. Δικαίως. Πώς να δει καθαρά και να αποδώσει δικαιοσύνη ένας δικαστικός λειτουργός μέσα στο νεφέλωμα της ελληνικής Νομοθεσίας;
Οι τρεις “διακριτές” εξουσίες του Πολιτεύματος, η Εκτελεστική, η Νομοθετική, και η Δικαστική έχουν χάσει τις διαχωριστικές γραμμές τους. Το κυβερνών κόμμα, που κυβερνά μετά τις εκάστοτε εκλογές, αντλεί Υπουργούς από τους εκλεγμένους βουλευτές του. Το κυβερνών κόμμα καθορίζει και το περιεχόμενο των νόμων που ψηφίζονται, χωρίς όμως να αφήνει περιθώριο στους βουλευτές να ψηφίσουν κατά συνείδηση, με ποινή διαγραφής. Το ίδιο κόμμα που αναλαμβάνει την Εκτελεστική Εξουσία διορίζει και τους Ανώτατους Δικαστικούς. Αποτέλεσμα είναι ότι στο Ελληνικό δημοκρατικό πολίτευμα οι τρεις εξουσίες ελέγχονται από μια πολιτική οντότητα. Δικτατορία λέγεται αυτό, αν κάποιος έχει απορία.
Το τρομακτικό σε αυτή την κατάσταση είναι πως οι πολιτικοί έχουν δημιουργήσει ειδικό καθεστώς με συνταγματική ρύθμιση, όπου εξαιρούν εαυτούς από την υποχρέωση τήρησης των νόμων, ώστε να μπορούν να τους παραβαίνουν ατιμωρητί! Σαν να μη φτάνει αυτό, νομοθετώντας τα προνόμιά τους και την ανισονομία, έχουν υποβαθμίσει την ποιότητα του πολιτεύματος σε Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δικτατορία....
Περισσότερα στο http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1147910