ΛΑΡΚΟ: Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση

Πώληση ή πτώχευση»: έτσι έθετε το δίλημμα για τη ΛΑΡΚΟ η κυβέρνηση, όταν άρχιζε, πριν από μερικούς μήνες, το εγχείρημα της εκκαθάρισης εν λειτουργία της βιομηχανίας νικελίου, με τελικό στόχο την πώληση των περιουσιακών της στοιχείων (εργοστάσιο, ορυχεία) μέσα από δύο ξεχωριστούς διαγωνισμούς. Τώρα, η κυβέρνηση βλέπει το... τρένο της πτώχευσης να πλησιάζει με απειλητικά υψηλή ταχύτητα, καθώς δεν φαίνεται στον ορίζοντα να υπάρχει έστω και ένας ενδιαφερόμενος από την παγκόσμια αγορά για το εργοστάσιο της Λάρυμνας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στο αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας διαπιστώνουν ότι είναι πολύ πιθανό πλέον το σενάριο του άκαρπου διαγωνισμού για το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ και της εμφάνισης μόνο ενός ενδιαφερόμενου επενδυτή για τα ορυχεία της Καστοριάς. Πρόκειται για όμιλο ισραηλινών συμφερόντων, όπως είχε αποκαλύψει πρόσφατα το Σin, η προσφορά του οποίου όμως είναι πολιτικά προβληματική γιατί, εκτός άλλων λόγων, σκοπός των επενδυτών είναι να τροφοδοτήσεις με ελληνικό μετάλλευμα (λατερίτης) το εργοστάσιου νικελίου που οι ίδιοι ελέγχουν στο Καβάνταρτσι της Β. Μακεδονίας, την ώρα που η ελληνική μονάδα παραγωγής νικελίου, στη Λάρυμνα, θα κλείνει, ελλείψει ενδιαφερόμενου επενδυτή.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες, από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας έγινε το τελευταίο διάστημα μια προσπάθεια να βολιδοσκοπηθούν ενδιαφερόμενοι επενδυτές, αλλά οι απαντήσεις ήταν αρνητικές. Το εργοστάσιο της Λάρυμνας αντιμετωπίζεται πλέον με καθαρά αρνητικό τρόπο από τους «παίκτες» της διεθνούς αγοράς νικελίου, παρότι στο παρελθόν είχε προσελκύσει έντονο ενδιαφέρον, όχι μόνο γιατί η πανδημία και η αβεβαιότητα της νέας οικονομικής κρίσης κρατούν χαμηλά τις διεθνείς τιμές, χωρίς να είναι βέβαιος ο χρόνος η δυναμική μιας ανάκαμψης, ούτε μόνο επειδή το απαρχαιωμένο εργοστάσιο χρειάζεται πολύ μεγάλες επενδύσεις για την τεχνολογική και περιβαλλοντική του αναβάθμιση (της τάξεως των 200 εκατ. ευρώ), ποσό που στις σημερινές συνθήκες είναι αρκετό για να στηθεί από το μηδέν μια υπερσύγχρονη μονάδα στην Ασία με πολύ φθηνότερο ρεύμα και εργατικά.

Ένα βασικό πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί το τελευταίο διάστημα είναι ότι η ΛΑΡΚΟ έχει χάσει πλέον το καλό όνομα που είχε στις λίγες χαλυβουργίες που έχουν απομείνει στην ευρωπαϊκή αγορά, ως μια βιομηχανία που παράγει ποιοτικό προϊόν και είναι αξιόπιστη στις παραδόσεις. Από τη στιγμή που η κυβέρνηση εξήγγειλε την έναρξη εκκαθάρισης σε λειτουργία, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο πτώχευσης, η ΛΑΡΚΟ υποχρεώθηκε να ανανεώσει συμβάσεις με σημαντική έκπτωση, λόγω του κινδύνου να μην παραδώσει το προϊόν ή να μην το παραδώσει έγκαιρα, ενώ ακόμη και πιστοί πελάτες της μετακινούνται ή εξετάζουν να μετακινηθούν προς την ανταγωνιστική βιομηχανία νικελίου της Βόρειας Μακεδονίας.

Με αυτά τα δεδομένα, μόνο ένα θαύμα από αυτά που δεν συμβαίνουν στον κόσμο της διεθνούς βιομηχανίας, θα μπορούσε να φέρει έναν επενδυτή στο διαγωνισμό για τη μονάδα της Λάρυμνας, έστω και με συμβολικό τίμημα. Ή, τουλάχιστον, έναν επενδυτή που θα είχε πράγματα τα εχέγγυα και την πρόθεση να επενδύσει μεγάλα ποσά και να αξιοποιήσει το εργοστάσιο και όχι απλώς να το χρησιμοποιήσει κερδοσκοπικά, με στόχο κάποιο βραχυχρόνιας διάρκειας «παιχνίδι» στην αγορά του νικελίου.

Ορισμένοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι φέρονται να ενημερώνουν συνδικαλιστές της ΛΑΡΚΟ ότι ζωηρό ενδιαφέρον για το εργοστάσιο διατηρεί η εδρεύουσα στην Ελβετία, TELF, πίσω από την οποία βρίσκονται τρεις γνωστοί και αμφιλεγόμενοι ολιγάρχες από το χώρο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης (Κιργιζία και Ουζμπεκιστάν). Η TELF έχει πράγματι την ανάγκη να συνεργασθεί με κάποια βιομηχανική μονάδα για παραγωγή νικελίου, καθώς έχει αποκτήσει μεταλλεία λατερίτη στη Γουατεμάλα, χωρίς να διαθέτει παραγωγική ικανότητα για τελικό προϊόν.

Όμως, είναι πολύ αμφίβολο αν η TELF έχει τους πόρους και την πρόθεση να επενδύσει πραγματικά στη ΛΑΡΚΟ. Το μόνο που είναι βέβαιο είναι ότι έχει ικανοποιηθεί ιδιαίτερα από προηγούμενη συνεργασία με την ελληνική βιομηχανία, όπου παρέδιδε μετάλλευμα και έπαιρνε τελικό προϊόν σε χαμηλή τιμή, από την οποία λέγεται ότι κέρδισε περισσότερα από 15 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με πληροφορίες, μάλιστα, η TELF έκανε προσπάθεια να επαναλάβει την ίδια συμφωνία, αλλά η σημερινή διοίκηση της ΛΑΡΚΟ απέκρουσε το... ζημιογόνο φλερτ. Στην καλύτερη περίπτωση, λένε πηγές με γνώση της αγοράς, στόχος της TELF θα ήταν να κλείσει άλλη μια συμφωνία ανταλλαγής μεταλλεύματος με τελικό προϊόν, αλλά θεωρείται απίθανο να θελήσει να δεσμευθεί σε μια μακροχρόνια επένδυση στην ελληνική εταιρεία. Απίθανο θεωρείται, επίσης, να διαθέτει η TELF τα απαιτούμενα κεφάλαια για να προχωρήσει σε τέτοια επένδυση, χωρίς μάλιστα να γνωρίζει αν μπορεί να φθάσει σε ένα κερδοφόρο αποτέλεσμα.

Με αυτά τα δεδομένα και ενώ έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τη ΛΑΡΚΟ, καθώς η τελευταία κρατική επιδότηση των 35 εκατ. ευρώ δεν επαρκεί για να κρατήσει «ζωντανή» για μεγάλο διάστημα την επιχείρηση, κάθε ημέρα που περνά φέρνει την κυβέρνηση πιο κοντά στο «μαύρο» σενάριο: να προκηρύξει ένα διαγωνισμό για το εργοστάσιο της Λάρυμνας που θα αποβεί άκαρπος και θα οδηγήσει στο κλείσιμο της τελευταίας βιομηχανίας νικελίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Πηγή: https://www.sofokleousin.gr