 |
| Ραφαήλ Σχολή Αθηνών |
Ίδια, όπως και τα τραπέζια μας,
άδεια και τα τελευταία ράφια
στις βιβλιοθήκες μας.
Τα βιβλία του χθες θαμμένα στη σκόνη.
Αυτοί, που σοφοί μεταξύ τους λέγονται,
οι σοφοί του σήμερα, κάνουν πως απορούν.
Απ’ τις μακριές, καλοπληρωμένες, συζητήσεις τους
και τις βαθιές, καλοπληρωμένες κι αυτές, αναλύσεις τους,
τίποτα δεν παίρνει μορφή, λόγια του αέρα, που αύριο δεν έχουν.
Κι έτσι σιγά – σιγά χάνεται το αύριο.
Χάνουμε το αύριο.
Αυτοί, όμως, θα συνεχίσουν να πληρώνονται
για να μας αφήνουν χωρίς αύριο.
Τα ωραία τους, καλοπληρωμένα, λόγια
δεν γεμίζουν τα τραπέζια μας, δεν γεμίζουν τις βιβλιοθήκες μας.
Ως πότε θα τους αφήνουμε να μας κλέβουν το αύριο;
Στην άκρη ν’ αφήσουμε τα ψέματά τους, τη δήθεν σπλαχνική σοφία τους.
Τα μυαλά μας εργοστάσια να κάνουμε, οι δικοί μας σοφοί να προκύψουν
κι όλοι μαζί να γεμίσουμε τα τραπέζια μας, να ξεσκονίσουμε τα παλιά μας βιβλία
και νέες βιβλιοθήκες να γεμίσουμε με τα σχέδια και τα όνειρα του αύριο.
Κι αυτό το αύριο να το κάνουμε δικό μας.
08.07.2024, Αθήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου