Απώλειες αρκετών εκατομμυρίων θέσεων εργασίας σε όλο τον πλανήτη, πάνω από 100.000 στην Ελλάδα, είναι οι δυσοίωνες προβλέψεις διεθνών οργανισμών για τις επιπτώσεις της παγκόσμιας ύφεσης το χρόνο που έρχεται.
Στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς, οι απολύσεις πλήττουν κατά προτεραιότητα τους νέους που εργάζονται χωρίς σημαντική εξειδίκευση. Αυτή η πλουπληθής ομάδα εργαζομένων συνήθως δεν έχει συμβάσεις αορίστου χρόνου και δουλεύει με μορφές ελαστικής απασχόλησης, συχνά μάλιστα ως ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι. Δηλαδή απολύονται χωρίς αποζημίωση, μόλις λήξει η σύμβασή τους. Κι αν τύχει και είναι διορισμένοι, έχουν λίγα χρόνια εργασίας και απολύονται με μικρή αποζημίωση.
Οι νέοι εργαζόμενοι, στη μεγάλη τους πλειονότητα με επισφαλή εργασία, πολλοί ανασφάλιστοι ή με το μπλοκάκι, ασφαλιζόμενοι με τη μέθοδο της αυτασφάλισης, βρίσκονται μακριά από το επίσημο συνδικαλιστικό δίκτυο, που, τουλάχιστον στη χώρα μας, η δύναμή του στηρίζεται ολοένα και περισσότερο στο μόνιμο προσωπικό του Δημοσίου.
Προϋπόθεση για να αναπτυχθούν αποτελεσματικές αντιστάσεις (και όχι κινητοποιήσεις - ρουτίνα) είναι τα συνδικάτα να εργαστούν σε βάθος ώστε να κατορθώσουν να εκπροσωπήσουν κατά προτεραιότητα και με αμείωτη αποφασιστικότητα τους χιλιάδες νέους, οι οποίοι βρίσκονται στο μεταίχμιο μεταξύ εργασίας και ανεργίας, όταν δεν βουλιάζουν στην παρατεταμένη ανεργία.
Η συνδικαλιστική εκπροσώπηση των νέων είναι αναγκαία για την αναζωογόνηση της δημοκρατίας, για να αποκτήσει κοινωνικό περιεχόμενο η πολιτική, να ζωντανέψουν οι αντιπροσωπευτικοί θεσμοί και να δημιουργηθεί από τα κάτω, με όρους κινήματος, πίεση ώστε η οικονομική κρίση να δημιουργήσει τους όρους για ένα νέο πολιτικό σχέδιο αειφόρου ανάπτυξης της κοινωνίας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου